Derin ve sessiz bir ilkyaz güneşi altındayım...
Çoğu kez umutluyduk, aydınlığa açılan pencerelerden yaşamımızı çoğaltırdık. Minik sevinçlerle sarılırdık evrenin gökkuşağı rengine.
Ne kıskançlık gölgesi, ne ikiyüzlülük ne de kötücül düşünceler olurdu çevremizde...
Metin Altıok'un dizelerinde duvarları yıkan yıkıcıları tanır; Arthur Rimbaud'un sevdalar çağında yaşayan kadınlarla avunurduk...
Necati Cumalı'nın Urla iskelesinden esen rüzgâr imbat Kordonboyu'nda yalar geçerdi yüzümüzü ve İlhan Ağabey'le birlikte rakılarımızı içerken...
Bir İstanbul sabahında yazıyorum bugün okuyacağınız yazıyı...
İlhan Selçuk saat sekizde ameliyata alındı...
Böyle bir günde ne yazabilirim ki?
Cumhuriyet'in manşetini (12 Nisan 2008) anımsıyorum birden...
"Dikkat çeken Zaman..."
28 Mart günü gözaltı sürecinden sonra "Bizim Savcıya 'Abi' Nasihati" başlıklı yazısıyla ilgili, Adalet Bakanlığı, İlhan Selçuk'la ilgili soruşturma için harekete geçmişti...
Adalet Bakanlığı, Şişli Cumhuriyet Savcılığı'na gönderilen talimata "Zaman gazetesi" nin fotokopisini eklemişti...
Ey sevgili okur, şaşırdın değil mi Cumhuriyet'in manşetini görünce...
İlhan Selçuk'un yazısını bir gün sonra Fethullah Gülen'e yakınlığıyla bilinen Zaman gazetesi yayımlıyor, Adalet Bakanlığı da "adli görevini yapanı etkileme" suçu işlendiğini öne sürüp soruşturma buyruğu veriyor...
İlhan Selçuk, Zaman'da değil Cumhuriyet'te yazıyor...
İşin içinde iş var...
Cumhuriyet'e ve İlhan Selçuk'a öfkeli "Zaman" cılar "Bizim Savcı'ya 'Abi' Nasihati" başlıklı yazısını çarpıtarak veriyor 29 Mart'ta:
"İlhan Selçuk, kendisini gözaltına aldığı Savcı Zekeriya Öz'ü tehdit etti..."
***
Çayımı yudumlarken Devrim Sevimay'ın Zaman yazarı Hüseyin Gülerce'yle bir süre önce yaptığı söyleşiyi anımsıyorum...
Devrim'in, "Fethullah Gülen ABD'den Türkiye'ye ne zaman gelir" sorusuna Gülerce yanılmıyorsam şöyle yanıt vermişti:
"Biz, İlhan Selçuk'un Fethullah Gülen'le ilgili yazılarına, Cumhuriyet'in yayınlarına bakıp öyle karar veririz..."
Yazı özetle böyleydi!...
Söyleşi yayımlandığı gün İlhan Selçuk beni odasına çağırıp "Devrim'in söyleşisini okudun mu" diye sorup eklemişti:
"Yahu bu Fethullahçılar, beni ve Cumhuriyet'i, devleti yönetiyor sanıyorlar; başıma bir şey gelirse sorumlusu Zamancılar ve Fethullahçılardır, haberin olsun..."
Dün sabah Ortaköy'den Amerikan Hastanesi'ne gelirken bunları düşündüm...
Acaba İlhan Selçuk'un Ergenekon'dan ötürü gözaltına alınışı, Cumhuriyet gazetesine yönelik bir operasyon muydu?
İstihbarat birimleri, yargı, siyasal erk İlhan Selçuk'un iki kez kalp krizi geçirdiğini, 2007'de zatürree olduğunu biliyor muydu?
Kafamda şöyle bir soru oluştu:
"İlhan Selçuk'u gözaltına alır, işi bitiririz..."
İlhan Selçuk 83 yaşında... 48 saat sorguda kaldı Akın Atalay'la birlikte...
Ve İlhan Selçuk, 13 Nisan Pazar akşamı Genel Yayın Yönetmenimiz İbrahim Yıldız'ı telefonla arayıp şöyle dedi:
"İbrahim, ateşim yükseldi, iyi değilim..."
İlhan Selçuk bir saat sonra Amerikan Hastanesi'ndeydi...
O arada üçüncü kalp krizini geçirmişti İlhan Selçuk...
****
Ben bu yazıyı yazarken de çok kritik bir ameliyat geçiriyor İlhan Ağabey...
İlhan Selçuk'u hâlâ en acımasız biçimde suçlayanlara soruyorum:
"Siz gerçekten insan yüreği taşıyor musunuz?"
Adalet Bakanlığı yetkilileri, size soruyorum:
"İlhan Ağabey'in 'Bizim Savcıya 'Abi' Nasihati' yazısını bir kez daha okuyun, oradaki ironiyi anlamaya çalışın..."
İlhan Selçuk'u gözaltına aldıranlara, siyasi erke, bir çift sözüm var:
"Eğer İlhan Selçuk'un başına bir şey gelirse iki elim yakanızdadır, tarih önünde hesap vermekten asla kaçamayacaksınız..."
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 15 Nisan 2008
16 Nisan 2008
14 Nisan 2008
Yargıtay'dan 24 delil
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, Fethullah Gülen hakkındaki beraat kararını onayan Yargıtay 9. Ceza Dairesi'nin kararına itiraz ederken yaptığı "çete" belirlemesi için 24 delil gösterdi. Başsavcılığın 21 sayfalık itirazında, Gülen'in çete kurup yönettiği iddiasına dayanak yaptığı, aralarında Gülen'in konuşmaları, Genelkurmay ve Emniyet raporlarının da yer aldığı delillerden bazıları şöyle:
- Fethullah Gülen'in kitapları: Asrın Getirdiği Tereddütler, İrşad Ekseni, Fasıldan Fasıla, Küçük Dünyam, Bu Kavga Kimin?, Alvarlı Efe, İz Düşümler, Hitap Çiçekleri.
- Gülen'in konuşması: Arkadaşlarımızın mevcudiyeti İslami geleceğimiz adına bu işin garantisidir. Bu açıdan adliye, mülkiye veya başka hayati bir müessesede bizim arkadaşlarımızın mevcudiyeti ferdi mevcudiyetler şeklinde ele alınıp öyle değerlendirilmemelidir. Yani bunlar gelecek adına bizim o ülkelerde garantimizdir. Esnek olun, sivrilmeden can damarlarında dolanın. Kuvvet dengesi yoksa kuvvete başvurmayın. Fuzuli kahramanlık yerine ele geçirmeyi tercih ederim.
- Gülen'in konuşması: Oyunu dünyaya göre oynuyoruz. Bütün dünyaya talibiz. Hazreti Muhammed 'in davası dünyanın bir yerine, bir kıtasına münhasır kalamaz. Gelin dünyanın bütün bucağına Namı Celili Muhammedi'yi duyuralım.
- Gülen'in konuşması: ...Cumhuriyet döneminde ilk kadının asıldığı yerdir Erzurum. Çarşafını çıkarmıyor diye, ilk defa Cumhuriyet Caddesi'nde asılmış bir kadın. İyi bir Osmanlı şehridir fakat saffetini koruyamamıştır, biraz bozdu... asker bozdu... asker, subay kadınları açık gezince yeni yetişen nesiller böyle mekteplerde, zor noktalar...
* Ankara Emniyet Müdürlüğü'nün Gülen ve örgütü hakkındaki 21 Nisan 1999 tarihli raporu.
* Maltepe Askeri Lisesi'ne sızma çalışmaları ile ilgili soruşturma dosyası: Gülen örgütü amaçları karşısında en büyük engel olarak gördüğü TSK'ye nüfuz etmeye özel bir önem vermektedir. Özel imkânlar sağlayarak subay, astsubay çocuklarını okul ve dershanelerine kaydetmeye çalışmakta, askeri liselerdeki öğrenciler ile irtibat kurarak Işık Evlerindeki toplantılara bu öğrencilerin katılımlarını sağlayarak Risalei Nur ve Fethullah Gülen'e ait kitapların okutulması ve bantların dinletilmesi faaliyetlerinde bulunmaktadırlar.
* Genelkurmay Başkanlığı'nın raporu: Devletin bütün kadrolarında, bürokraside, eğitim, asker ve emniyette kadrolaşarak, vakıf, okul ve dershanelerle eğitilmiş taban oluşturmayı, gizli ve örtülü yöntemiyle yurtiçinde ve yurtdışında faaliyet göstererek Atatürk ilke ve inkılaplarını ortadan kaldırmayı demokratik laik sistemi yıkarak İslami esaslara dayalı bir devlet kurmayı hedeflediği...
**Emniyet Genel Müdürlüğü raporları: Faaliyetlerin ağırlıklı olarak legal kurum ve kuruluşlar vasıtasıyla yürütüldüğü, hem yurtiçi hem yurtdışında eğitim kurumları vasıtasıyla çeşitli dallarda başarılar sağlamak suretiyle eğitim alanlarında kendi propagandalarını yaptıkları, bu şekilde eğitim kurumlarına halkın rağbet etmelerini sağladıkları, şirketler vasıtasıyla özel okulların işletildiği, Türkiye ve diğer ülkelerde, eğitim kurumları başta olmak üzere açılan kurum-kuruluşların koordinesini sağlamak ve faaliyetlerini sürdürmek amacıyla hiyerarşik olarak ülke, bölge, il, semt, ev sorumlularının (imamların) bulunduğu, bazı büyük şirket ve vakıflara bağlı bölge ve il şube başkanlarının da yapılanmada etkili oldukları...
**Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı'nın Abant Toplantısı: Fethullah Gülen'in onursal başkanlığını yaptığı bu toplantıda, laiklik ve devlet kavramları erozyona tabi tutulmuş, hak ve özgürlüklerin tanımı ve sayımında laikliğin kısıtlayıcı bir ilke olarak yer almaması gerekir denilerek, yasalarda yer alan laikliği koruyucu düzenlemelere karşı çıkılmıştır.
* Nurettin Veren katıldığı televizyon programında, örgütün para kaynakları, kontrol ettiği büyük mali gücün çapı, finans, sanayi, eğitim, sağlık ve medya sektörlerinde sahip olduğu firma, kuruluş ve yatırımlar, vakıflar, paraların nasıl toplandığı, bu İslami-politik örgütün nasıl kurulduğu, yönetildiği ve işlediği, başta mülkiye, Silahlı Kuvvetler, Emniyet ve Mili Eğitim olmak üzere devlet içinde nasıl örgütlendiği hakkında bilgi vermiştir. Gerektiğinde belirtilen kişi dinlenerek, örgütün yapısı ve finans kaynakları hakkında detaylı bilgiler de elde edilebilir.
Yargıtay Birinci Başkanlığı'na ulaştırılan itirazda, "Dosya kapsamında yer alan ve özetle aktarılan iddiayı sabit kılan deliller bağlamında Gülen'e yüklenen suçun" değerlendirmesi şöyle yapıldı:
"Fethullah Gülen'in ülke içinde oluşturup, daha sonra ülke dışında organize edip yönettiği örgütün, Türkiye'de mevcut anayasal düzeni değiştirmek ve laiklik ilkesini de kaldırarak, yerine şeriat esaslarına dayalı devlet kurmak amacında olduğu, devlet idaresini ele geçirmeyi hedeflediği, sanık Fethullah Gülen'in yurtdışına çıktığı 21 Mart 1999 tarihinden sonra da aynı amaç doğrultusunda faaliyetlerini sürdürdüğü, teşekkülün varlığını koruduğu sonucuna varılmıştır."
Başsavcılığın itirazını Yargıtay Ceza Genel Kurulu görüşecek. Kurulun başsavcının görüşü doğrultusunda karar vermesi durumunda Gülen'in şeriat amaçlı, devlet için çete kurduğu kesinleşecek, ancak zamanaşımı nedeniyle Gülen hüküm giymeyecek. Başsavcılığın suçun sürdüğü yönündeki değerlendirmesi ışığında Gülen hakkında yeni soruşturma da gündeme gelebilecek.
Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi
- Fethullah Gülen'in kitapları: Asrın Getirdiği Tereddütler, İrşad Ekseni, Fasıldan Fasıla, Küçük Dünyam, Bu Kavga Kimin?, Alvarlı Efe, İz Düşümler, Hitap Çiçekleri.
- Gülen'in konuşması: Arkadaşlarımızın mevcudiyeti İslami geleceğimiz adına bu işin garantisidir. Bu açıdan adliye, mülkiye veya başka hayati bir müessesede bizim arkadaşlarımızın mevcudiyeti ferdi mevcudiyetler şeklinde ele alınıp öyle değerlendirilmemelidir. Yani bunlar gelecek adına bizim o ülkelerde garantimizdir. Esnek olun, sivrilmeden can damarlarında dolanın. Kuvvet dengesi yoksa kuvvete başvurmayın. Fuzuli kahramanlık yerine ele geçirmeyi tercih ederim.
- Gülen'in konuşması: Oyunu dünyaya göre oynuyoruz. Bütün dünyaya talibiz. Hazreti Muhammed 'in davası dünyanın bir yerine, bir kıtasına münhasır kalamaz. Gelin dünyanın bütün bucağına Namı Celili Muhammedi'yi duyuralım.
- Gülen'in konuşması: ...Cumhuriyet döneminde ilk kadının asıldığı yerdir Erzurum. Çarşafını çıkarmıyor diye, ilk defa Cumhuriyet Caddesi'nde asılmış bir kadın. İyi bir Osmanlı şehridir fakat saffetini koruyamamıştır, biraz bozdu... asker bozdu... asker, subay kadınları açık gezince yeni yetişen nesiller böyle mekteplerde, zor noktalar...
* Ankara Emniyet Müdürlüğü'nün Gülen ve örgütü hakkındaki 21 Nisan 1999 tarihli raporu.
* Maltepe Askeri Lisesi'ne sızma çalışmaları ile ilgili soruşturma dosyası: Gülen örgütü amaçları karşısında en büyük engel olarak gördüğü TSK'ye nüfuz etmeye özel bir önem vermektedir. Özel imkânlar sağlayarak subay, astsubay çocuklarını okul ve dershanelerine kaydetmeye çalışmakta, askeri liselerdeki öğrenciler ile irtibat kurarak Işık Evlerindeki toplantılara bu öğrencilerin katılımlarını sağlayarak Risalei Nur ve Fethullah Gülen'e ait kitapların okutulması ve bantların dinletilmesi faaliyetlerinde bulunmaktadırlar.
* Genelkurmay Başkanlığı'nın raporu: Devletin bütün kadrolarında, bürokraside, eğitim, asker ve emniyette kadrolaşarak, vakıf, okul ve dershanelerle eğitilmiş taban oluşturmayı, gizli ve örtülü yöntemiyle yurtiçinde ve yurtdışında faaliyet göstererek Atatürk ilke ve inkılaplarını ortadan kaldırmayı demokratik laik sistemi yıkarak İslami esaslara dayalı bir devlet kurmayı hedeflediği...
**Emniyet Genel Müdürlüğü raporları: Faaliyetlerin ağırlıklı olarak legal kurum ve kuruluşlar vasıtasıyla yürütüldüğü, hem yurtiçi hem yurtdışında eğitim kurumları vasıtasıyla çeşitli dallarda başarılar sağlamak suretiyle eğitim alanlarında kendi propagandalarını yaptıkları, bu şekilde eğitim kurumlarına halkın rağbet etmelerini sağladıkları, şirketler vasıtasıyla özel okulların işletildiği, Türkiye ve diğer ülkelerde, eğitim kurumları başta olmak üzere açılan kurum-kuruluşların koordinesini sağlamak ve faaliyetlerini sürdürmek amacıyla hiyerarşik olarak ülke, bölge, il, semt, ev sorumlularının (imamların) bulunduğu, bazı büyük şirket ve vakıflara bağlı bölge ve il şube başkanlarının da yapılanmada etkili oldukları...
**Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı'nın Abant Toplantısı: Fethullah Gülen'in onursal başkanlığını yaptığı bu toplantıda, laiklik ve devlet kavramları erozyona tabi tutulmuş, hak ve özgürlüklerin tanımı ve sayımında laikliğin kısıtlayıcı bir ilke olarak yer almaması gerekir denilerek, yasalarda yer alan laikliği koruyucu düzenlemelere karşı çıkılmıştır.
* Nurettin Veren katıldığı televizyon programında, örgütün para kaynakları, kontrol ettiği büyük mali gücün çapı, finans, sanayi, eğitim, sağlık ve medya sektörlerinde sahip olduğu firma, kuruluş ve yatırımlar, vakıflar, paraların nasıl toplandığı, bu İslami-politik örgütün nasıl kurulduğu, yönetildiği ve işlediği, başta mülkiye, Silahlı Kuvvetler, Emniyet ve Mili Eğitim olmak üzere devlet içinde nasıl örgütlendiği hakkında bilgi vermiştir. Gerektiğinde belirtilen kişi dinlenerek, örgütün yapısı ve finans kaynakları hakkında detaylı bilgiler de elde edilebilir.
Yargıtay Birinci Başkanlığı'na ulaştırılan itirazda, "Dosya kapsamında yer alan ve özetle aktarılan iddiayı sabit kılan deliller bağlamında Gülen'e yüklenen suçun" değerlendirmesi şöyle yapıldı:
"Fethullah Gülen'in ülke içinde oluşturup, daha sonra ülke dışında organize edip yönettiği örgütün, Türkiye'de mevcut anayasal düzeni değiştirmek ve laiklik ilkesini de kaldırarak, yerine şeriat esaslarına dayalı devlet kurmak amacında olduğu, devlet idaresini ele geçirmeyi hedeflediği, sanık Fethullah Gülen'in yurtdışına çıktığı 21 Mart 1999 tarihinden sonra da aynı amaç doğrultusunda faaliyetlerini sürdürdüğü, teşekkülün varlığını koruduğu sonucuna varılmıştır."
Başsavcılığın itirazını Yargıtay Ceza Genel Kurulu görüşecek. Kurulun başsavcının görüşü doğrultusunda karar vermesi durumunda Gülen'in şeriat amaçlı, devlet için çete kurduğu kesinleşecek, ancak zamanaşımı nedeniyle Gülen hüküm giymeyecek. Başsavcılığın suçun sürdüğü yönündeki değerlendirmesi ışığında Gülen hakkında yeni soruşturma da gündeme gelebilecek.
Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi
12 Nisan 2008
Gülen İmparatorluğu!
Halen ABD'de yaşamını sürdüren ve "faaliyet merkezi" olarak burayı seçen Fethullah Gülen'le ilgili olarak bu hafta iki önemli gelişme yaşandı:
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, Gülen'in beraatını öngören Yargıtay 9. Ceza Dairesi kararına itiraz etti. Gülen'in faaliyetlerinin "cürüm işlemek üzere çete oluşturmak" kapsamında değerlendirilmesini istedi.
2- Rusya Yüksek Mahkemesi, Gülen'in bu ülkedeki faaliyetlerini yasakladı.
Birbirinden çok farklı gelişen bu iki haber, Gülen'le ilgili tartışmaların önümüzdeki dönem daha da alevleneceğini gösteriyor.
Gülen, Saidi Nursi ardılı hareketler içinde kendine özgü yöntemlerle gelişirken, 1990'ların ilk yarısında birden büyüdü ve Orta Asya steplerinde üç haneli rakamlarla sayılan okullara ulaştı.
Neden ve hangi kaynakla?
Bu sorunun çok değişik yanıtları verildi. Orta Asya'yı sürüne sürüne dolaşmış bir kişi olarak, benim gözlemim şu:
ABD, 1991'de Sovyetler Birliği'nin çökmesinden sonra, Moskova'nın etki sahasından çıkan coğrafyada nüfuz sahibi olmak için Gülen'i taşeron olarak kullandı!
***
Orta Asya ülkeleri, 300 yıldır devlet kuramamış olmanın getirdiği tutuklukla, çözülmenin ardından yön aradılar. Bu arayışın bugün de devam ettiğini söylemek abartı olmaz. Halen Orta Asya'da, ABD, Çin ve Rusya ana küresel güçler, İran ve Suudi Arabistan da bölgesel akımlar olarak nüfuz rekabeti içinde.
Gülen'le birlikte ABD; yarım doz Türklüğü, bir doz İslamı, iki doz da Amerikan kültürünü kullanıp önemli adımlar attı.
Gülen hareketi öylesine dallanıp budaklandı ki; Abant'ta başlattıkları forumu nerelere abandıracaklarını bilemediler. Mübarek Abant, New York'tan Kahire'ye kadar gitmedik yer bırakmadı.
Gülen şimdi Afrika'ya yöneldi. Türkiye'nin büyükelçilik açamadığı ülkelerde Gülen okullar açıyor!
Nasıl?
ABD desteğiyle!
Zira Afrika'da ABD, AB ve Çin arasında ciddi bir rekabet var. ABD; Gülen'i nüfusunun bir bölümü Müslüman olan ülkelerde kullanıyor.
Görünen o ki Rusya, gidişin farkına vardı! Bir süredir bu ülkeden gelen haberler Gülen hareketi açısından iç açıcı değildi.
***
Hareketin Türkiye içindeki boyutu ne durumda?
Arkadaşların temel stratejisi sessiz ve derinden ilerlemek. İzledikleri yol şöyle özetlenebilir:
1- Mevcut hükümetlerle ters düşme, hepsini uygun yöntemlerle kullanmaya bak.
2- Tek başına çok güçlü organizasyonlar kurma, biraz büyüyen bir kurumu hemen değişik adlara böl.
3- Ekonomik konulara dolaylı ağırlık ver.
4- Kadrolaşmaya öncelik ver, sindire sindire yürü.
5- Yurtiçinde eğitim yatırımlarına önem ver ama, çok öne çıkarma.
6- Bağlı şirketlerle eğitim kurumlarını iç içe sokma, olabildiğince birbirinden farklı görünsünler.
7- Yüksek yayın gücüne ulaş, medyada etkin ol.
8- Katı, radikal görüşlü örgütlerden uzak dur.
Bu anlayışla kamuoyunda sanılandan çok daha ileri güç elde eden Gülen hareketinin kendini uzun süre gizlemesi artık zor görünüyor.
Gülen hareketinin ABD'ye yakınlığı İslama yakınlığından daha fazla! The Economist'in onu "peygamber" ilan edecek kadar ileri gitmesiyle birlikte şu yorumlar da yapılmaya başladı:
Bu, Hz. Muhammed'siz ve Kuran'sız bir İslam hareketidir!
Türkiye Gülen hareketini tartıştıkça gerçekler daha net ortaya çıkacak!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 12 Nisan 2008
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, Gülen'in beraatını öngören Yargıtay 9. Ceza Dairesi kararına itiraz etti. Gülen'in faaliyetlerinin "cürüm işlemek üzere çete oluşturmak" kapsamında değerlendirilmesini istedi.
2- Rusya Yüksek Mahkemesi, Gülen'in bu ülkedeki faaliyetlerini yasakladı.
Birbirinden çok farklı gelişen bu iki haber, Gülen'le ilgili tartışmaların önümüzdeki dönem daha da alevleneceğini gösteriyor.
Gülen, Saidi Nursi ardılı hareketler içinde kendine özgü yöntemlerle gelişirken, 1990'ların ilk yarısında birden büyüdü ve Orta Asya steplerinde üç haneli rakamlarla sayılan okullara ulaştı.
Neden ve hangi kaynakla?
Bu sorunun çok değişik yanıtları verildi. Orta Asya'yı sürüne sürüne dolaşmış bir kişi olarak, benim gözlemim şu:
ABD, 1991'de Sovyetler Birliği'nin çökmesinden sonra, Moskova'nın etki sahasından çıkan coğrafyada nüfuz sahibi olmak için Gülen'i taşeron olarak kullandı!
***
Orta Asya ülkeleri, 300 yıldır devlet kuramamış olmanın getirdiği tutuklukla, çözülmenin ardından yön aradılar. Bu arayışın bugün de devam ettiğini söylemek abartı olmaz. Halen Orta Asya'da, ABD, Çin ve Rusya ana küresel güçler, İran ve Suudi Arabistan da bölgesel akımlar olarak nüfuz rekabeti içinde.
Gülen'le birlikte ABD; yarım doz Türklüğü, bir doz İslamı, iki doz da Amerikan kültürünü kullanıp önemli adımlar attı.
Gülen hareketi öylesine dallanıp budaklandı ki; Abant'ta başlattıkları forumu nerelere abandıracaklarını bilemediler. Mübarek Abant, New York'tan Kahire'ye kadar gitmedik yer bırakmadı.
Gülen şimdi Afrika'ya yöneldi. Türkiye'nin büyükelçilik açamadığı ülkelerde Gülen okullar açıyor!
Nasıl?
ABD desteğiyle!
Zira Afrika'da ABD, AB ve Çin arasında ciddi bir rekabet var. ABD; Gülen'i nüfusunun bir bölümü Müslüman olan ülkelerde kullanıyor.
Görünen o ki Rusya, gidişin farkına vardı! Bir süredir bu ülkeden gelen haberler Gülen hareketi açısından iç açıcı değildi.
***
Hareketin Türkiye içindeki boyutu ne durumda?
Arkadaşların temel stratejisi sessiz ve derinden ilerlemek. İzledikleri yol şöyle özetlenebilir:
1- Mevcut hükümetlerle ters düşme, hepsini uygun yöntemlerle kullanmaya bak.
2- Tek başına çok güçlü organizasyonlar kurma, biraz büyüyen bir kurumu hemen değişik adlara böl.
3- Ekonomik konulara dolaylı ağırlık ver.
4- Kadrolaşmaya öncelik ver, sindire sindire yürü.
5- Yurtiçinde eğitim yatırımlarına önem ver ama, çok öne çıkarma.
6- Bağlı şirketlerle eğitim kurumlarını iç içe sokma, olabildiğince birbirinden farklı görünsünler.
7- Yüksek yayın gücüne ulaş, medyada etkin ol.
8- Katı, radikal görüşlü örgütlerden uzak dur.
Bu anlayışla kamuoyunda sanılandan çok daha ileri güç elde eden Gülen hareketinin kendini uzun süre gizlemesi artık zor görünüyor.
Gülen hareketinin ABD'ye yakınlığı İslama yakınlığından daha fazla! The Economist'in onu "peygamber" ilan edecek kadar ileri gitmesiyle birlikte şu yorumlar da yapılmaya başladı:
Bu, Hz. Muhammed'siz ve Kuran'sız bir İslam hareketidir!
Türkiye Gülen hareketini tartıştıkça gerçekler daha net ortaya çıkacak!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 12 Nisan 2008
11 Nisan 2008
Laiklik Arkadan Gelsin!
AB Komisyonu Başkanı Jose Manuel Barroso ve genişlemeden sorumlu komiser Olli Rehn'in Ankara ziyareti öncesinde başlattıkları Türkiye'ye yönelik operasyon, 5 yıldır dikkat çekmeye çalıştığımız kimi gerçeklerin daha net anlaşılmasını sağladı.
Genel durum şöyle özetlenebilir:
AB ile AKP Türkiye'ye karşı anlaştı!
AB penceresinden Ankara şöyle görünüyor:
Türkiye'nin temelleri, ortak değerleri, her şey bir yana, AKP bir yana!
AB, 14 Mart'ta açılan AKP davasına başlangıçta mesafeli baktı. 10 günlük bir "değerlendirme" ve "AKP ile istişare" sürecinden sonra atışlara başladı.
Kapatma davası zemininde AKP ile AB'nin Türkiye'deki laiklik ve yargı sistemiyle ilgili olarak neredeyse aynı düşündükleri bir kez daha ortaya çıktı. Kim kimi etkiliyor, ayrı konu... AB temsilcileri yürürlükteki yasalara dayalı olarak açılan bir dava için "yargı darbesi" diyecek kadar ileri gidiyor ve AKP bu saldırıları zevkle izliyor!
***
AB'nin "yargı darbesine" dayalı olarak ikinci saldırısı ise laikliğe!
Sanki Avrupa kıtası, yüzlerce yıl dinin toplumsal yaşamdaki yerini sağlıklı temellere oturtmak için milyonlarca insanın kanını dökmedi...
Sanki Roma İmparatoru Sezar'ın çevresi, devlet yönetimini onun etrafında biçimlendirmek için "İsa 'nın hakkı İsa'ya, Sezar'ın hakkı Sezar'a" deyimini üretmedi...
Sanki bilimi, dini iktidar gücü olarak kullanan kişilerin yarattığı dogmalardan kurtarmak için bin yıla yakın süre uğraş vermedi...
Bütün bunları yapan Avrupa, şimdi Türkiye'ye şu şarkıları söylüyor:
Laikliğin ne önemi var, mühim olan demokrasi!
Evrensel gerçek o ki; demokrasi ancak laiklik varsa yeşerebilir, gelişebilir. Deyim yerindeyse, laiklik topraktır, demokrasi ağaç!
AB Türkiye'ye, sizde toprak olmasa da olur, biz size meyvelerle donatılmış plastik ağaçlar verir, güzel görünmenizi sağlarız, diyor.
AB kadar olmasa da, ABD katlarından da Türkiye'de laiklik dahil her şeyin yeniden tarif edilmesi gerektiği yorumları geliyor. Türkiye'ye "İslami demokrasi" tanımını uygun görüyorlar.
Onlara sormak gerekir:
Irak tipi mi?
***
Türkiye, bugün AB ile müzakere yapma ortamında ise bunu neye borçlu?
Atatürk devrimlerine...
Dün 10 Nisan Laiklik Günü idi. 10 Nisan 1928'de, anayasada temel bir değişiklik yapıldı ve bir hukuk metninde olmaması gereken dini ifadeler çıkarıldı.
Aynı süreçte, hukukta da önemli adımlar atıldı.
Halen Türkiye'de uygulanmakta olan medeni hukuk İsviçre'den, idare hukuku Fransa'dan, ceza hukuku İtalya'dan, vergi hukuku Almanya'dan alındı...
Eğer Türkiye'de Kurtuluş Savaşı'nın ardından büyük bir kuruluş savaşı yaşanmasa, her şey bugünkü Arap Yarımadası ülkelerindeki gibi olsa, AB ile "tam üyelik" görüşmeleri yapılabilir miydi?
Önümüzde bir Fas örneği var. Fas, Avrupa'yla neredeyse iç içe. Arada bir Cebelitarık var. 1990'ların ortasında onlar da AB'ye başvurdular. "Hiçbir ortak durum yok" yanıtı aldılar.
AB, AKP aşkına kendi değerlerine de saygısızlık ediyor.
Yukarıda saydığımız hukuk adımlarını AB bize dayattığı için değil, ülkemizin gereksinimi olduğu için attık. Böyle giderse AB'ye söylenecek tek şey şu:
Gölge etmeyin!
Biz kendi yolumuzu buluruz...
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 11 Nisan 2008
Genel durum şöyle özetlenebilir:
AB ile AKP Türkiye'ye karşı anlaştı!
AB penceresinden Ankara şöyle görünüyor:
Türkiye'nin temelleri, ortak değerleri, her şey bir yana, AKP bir yana!
AB, 14 Mart'ta açılan AKP davasına başlangıçta mesafeli baktı. 10 günlük bir "değerlendirme" ve "AKP ile istişare" sürecinden sonra atışlara başladı.
Kapatma davası zemininde AKP ile AB'nin Türkiye'deki laiklik ve yargı sistemiyle ilgili olarak neredeyse aynı düşündükleri bir kez daha ortaya çıktı. Kim kimi etkiliyor, ayrı konu... AB temsilcileri yürürlükteki yasalara dayalı olarak açılan bir dava için "yargı darbesi" diyecek kadar ileri gidiyor ve AKP bu saldırıları zevkle izliyor!
***
AB'nin "yargı darbesine" dayalı olarak ikinci saldırısı ise laikliğe!
Sanki Avrupa kıtası, yüzlerce yıl dinin toplumsal yaşamdaki yerini sağlıklı temellere oturtmak için milyonlarca insanın kanını dökmedi...
Sanki Roma İmparatoru Sezar'ın çevresi, devlet yönetimini onun etrafında biçimlendirmek için "İsa 'nın hakkı İsa'ya, Sezar'ın hakkı Sezar'a" deyimini üretmedi...
Sanki bilimi, dini iktidar gücü olarak kullanan kişilerin yarattığı dogmalardan kurtarmak için bin yıla yakın süre uğraş vermedi...
Bütün bunları yapan Avrupa, şimdi Türkiye'ye şu şarkıları söylüyor:
Laikliğin ne önemi var, mühim olan demokrasi!
Evrensel gerçek o ki; demokrasi ancak laiklik varsa yeşerebilir, gelişebilir. Deyim yerindeyse, laiklik topraktır, demokrasi ağaç!
AB Türkiye'ye, sizde toprak olmasa da olur, biz size meyvelerle donatılmış plastik ağaçlar verir, güzel görünmenizi sağlarız, diyor.
AB kadar olmasa da, ABD katlarından da Türkiye'de laiklik dahil her şeyin yeniden tarif edilmesi gerektiği yorumları geliyor. Türkiye'ye "İslami demokrasi" tanımını uygun görüyorlar.
Onlara sormak gerekir:
Irak tipi mi?
***
Türkiye, bugün AB ile müzakere yapma ortamında ise bunu neye borçlu?
Atatürk devrimlerine...
Dün 10 Nisan Laiklik Günü idi. 10 Nisan 1928'de, anayasada temel bir değişiklik yapıldı ve bir hukuk metninde olmaması gereken dini ifadeler çıkarıldı.
Aynı süreçte, hukukta da önemli adımlar atıldı.
Halen Türkiye'de uygulanmakta olan medeni hukuk İsviçre'den, idare hukuku Fransa'dan, ceza hukuku İtalya'dan, vergi hukuku Almanya'dan alındı...
Eğer Türkiye'de Kurtuluş Savaşı'nın ardından büyük bir kuruluş savaşı yaşanmasa, her şey bugünkü Arap Yarımadası ülkelerindeki gibi olsa, AB ile "tam üyelik" görüşmeleri yapılabilir miydi?
Önümüzde bir Fas örneği var. Fas, Avrupa'yla neredeyse iç içe. Arada bir Cebelitarık var. 1990'ların ortasında onlar da AB'ye başvurdular. "Hiçbir ortak durum yok" yanıtı aldılar.
AB, AKP aşkına kendi değerlerine de saygısızlık ediyor.
Yukarıda saydığımız hukuk adımlarını AB bize dayattığı için değil, ülkemizin gereksinimi olduğu için attık. Böyle giderse AB'ye söylenecek tek şey şu:
Gölge etmeyin!
Biz kendi yolumuzu buluruz...
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 11 Nisan 2008
01 Nisan 2008
TRT'nin 'yeni' yüzleri
AKP iktidarının sesi haline gelen TRT'de birçok program dinci basın kurumlarında görev yapan ve Fethullah Gülen cemaatine yakın isimler tarafından hazırlanıp sunuluyor. Programcılar arasında, Fethullah Gülen'in şiirlerini ve metinlerini seslendirenlerin yanı sıra daha önce Samanyolu ve Kanal 7 gibi televizyonlarda görev yapan isimler de yer alıyor.
AKP iktidarının hazırladığı yasa tasarı'yla yapısını baştan sona değiştirmeyi planladığı TRT'de, programların içeriği ve sunucuları da hızla değişiyor. Bu programlardan bazıları ve sunucuları şöyle:
Enine Boyuna: TRT-1'de Cuma günleri 23.05'te yayımlanan programı Siyaset Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı Yöneticisi Dr. İbrahim Kalın sunuyor. Kalın aynı zamanda Zaman ve Today's Zaman gazetelerinde yazıyor.
Sen-Siz Olmaz/Olur mu?: Çarşamba günleri 21.55'te TRT 1'de canlı olarak ekrana gelen programda bir dönem polis akademisi dekan yardımcılığı görevini yürüten Dr. Önder Aytaç, konuklarla sohbet ediyor. Aytaç, Polis Akademisi'nden 4 öğretim üyesi ile birlikte hazırladığı Türkiye Güvenlik Sektörü ve Demokratik Gözetim adlı raporla tepki çekmişti.
Ezber Bozan: Daha önce Zaman ve Yeni Şafak gazetelerinde köşe yazan Tamer Korkmaz tarafından hazırlanan program, salı günleri TRT 1'de saat 22.55'te yayımlanıyor.
Felsefe Konuşmaları: Programda Prof. Dr. Teoman Duralı belirlenen bir konu üzerinde konuşuyor. Teoman Duralı'nın yazıları Yeni Şafak ve Zaman gazetelerinde yayımlanıyor.
Rengâhenk: İlker Gültekin tarafından hazırlanan program TRT-2'de hafta içi her gün saat 20.30'da yayımlanıyor. Gültekin, Fethullah Gülen'in yazdığı metinleri seslendiriyor.
Gündeme Dair: TRT-1'de pazartesi günleri saat 13.30'da yayımlanıyor. Gazeteci Emre Aköz ve AKP'li Özlem Türköne'nin eşi Mümtazer Türköne tarafından sunuluyor.
Şenlik Var: Program daha önce Samanyolu TV'de Maceracı adlı programı hazırlayan Murat Yeni tarafından sunuluyor.
Bedirhan Gökçe ile Gecenin Kıyısında: Çarşamba günleri TRT 1'de yayımlanan programı, daha önce Kanal 7'de program yapan Bedirhan Gökçe sunuyor. Gökçe, Fethullah Gülen'in şiirlerini de seslendiriyor.
Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi
AKP iktidarının hazırladığı yasa tasarı'yla yapısını baştan sona değiştirmeyi planladığı TRT'de, programların içeriği ve sunucuları da hızla değişiyor. Bu programlardan bazıları ve sunucuları şöyle:
Enine Boyuna: TRT-1'de Cuma günleri 23.05'te yayımlanan programı Siyaset Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı Yöneticisi Dr. İbrahim Kalın sunuyor. Kalın aynı zamanda Zaman ve Today's Zaman gazetelerinde yazıyor.
Sen-Siz Olmaz/Olur mu?: Çarşamba günleri 21.55'te TRT 1'de canlı olarak ekrana gelen programda bir dönem polis akademisi dekan yardımcılığı görevini yürüten Dr. Önder Aytaç, konuklarla sohbet ediyor. Aytaç, Polis Akademisi'nden 4 öğretim üyesi ile birlikte hazırladığı Türkiye Güvenlik Sektörü ve Demokratik Gözetim adlı raporla tepki çekmişti.
Ezber Bozan: Daha önce Zaman ve Yeni Şafak gazetelerinde köşe yazan Tamer Korkmaz tarafından hazırlanan program, salı günleri TRT 1'de saat 22.55'te yayımlanıyor.
Felsefe Konuşmaları: Programda Prof. Dr. Teoman Duralı belirlenen bir konu üzerinde konuşuyor. Teoman Duralı'nın yazıları Yeni Şafak ve Zaman gazetelerinde yayımlanıyor.
Rengâhenk: İlker Gültekin tarafından hazırlanan program TRT-2'de hafta içi her gün saat 20.30'da yayımlanıyor. Gültekin, Fethullah Gülen'in yazdığı metinleri seslendiriyor.
Gündeme Dair: TRT-1'de pazartesi günleri saat 13.30'da yayımlanıyor. Gazeteci Emre Aköz ve AKP'li Özlem Türköne'nin eşi Mümtazer Türköne tarafından sunuluyor.
Şenlik Var: Program daha önce Samanyolu TV'de Maceracı adlı programı hazırlayan Murat Yeni tarafından sunuluyor.
Bedirhan Gökçe ile Gecenin Kıyısında: Çarşamba günleri TRT 1'de yayımlanan programı, daha önce Kanal 7'de program yapan Bedirhan Gökçe sunuyor. Gökçe, Fethullah Gülen'in şiirlerini de seslendiriyor.
Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi
Devlet Nerede?
Elimde notlarla bir kafede oturuyorum...
Bir Paris sabahında Türkiye'de olup bitenleri izlemeye çalışıyorum...
"Besleme medya"nın tetikçileri görevlerini yerine getirip "muhbir yurttaş"lığı sürdürüyorlar...
Koskocaman bir aferin onlara!..
Şimdi yazıma başlayabilirim...
***
Başbakan, Kuran'dan ayetler okursa cami imamı ne yapar?
İmamı TV'lerde izledim...
Başı örtülü bir kadın, cenaze aracındaki babasının tabutuna elini koyup ağlayınca imam konuşmaya başlıyor:
"Babanın cenazesine elini sürme!"
Başbakanın adı: Tayyip Bey...
İmamın adı: Abdullah Efendi...
Başbakan ve imam!..
Söylemlerine bakın ve kararı siz verin!..
Türkiye'de yaşananları dehşet içinde izleyenlerden birisiyim...
Gelişmeler ürkütücü...
İmam Abdullah daha önce uçak kazasında yaşamını yitiren Mümine Bulut'un cenazesine katılanların yakalarına taktıkları fotoğrafları çıkarttıktan sonra namazı kıldırmıştı.
Bakın İmam Abdullah şimdi ne diyor:
"Yüksek sesle ağlamak, yüzünü gözünü yırtmak bizim dinimizin yasak ettiği Cahiliye âdetidir... Kadınların sesi 4 duvar arasından dışarıya asla çıkmayacak...
Kadın sesi 4 duvar arasından çıktı mı bu hayâ perdesinin yırtılmasıdır, Allah korusun... Çocuklarınızı mutlaka sabah namazına kaldırın ... Çocuklarınızı sabah namazına kaldırmadınız mı kıyamet günü onun hakkını veremezsiniz.
Televizyonları fazla seyretmeyiniz, göz nurunuz, yüz nurunuz gitmesin ..."
***
Böyle olayları önemsemiyor toplum...
Kadınlar tepkisiz!..
Neden, niçin tepkisiz laik demokratik Cumhuriyetin kadınları?
Çünkü korkuyorlar!..
Erkeklere gelince, onlar da korkuyor!..
Nevruz gösterilerinde Türk bayrağı yakılıyor, polis seyrediyor...
Polis baskı altında!..
Polis, Türk bayrağını yakanlara dokunamıyor, savcılar olup bitenleri sadece izliyor...
Bahçeşehir Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Deniz Arıboğan (Hürriyet-26 Mart 2008) ne diyor olup bitenleri değerlendirirken:
"Devletin hukuk sistemi iflas etmiştir. Ordu kıpırdayamaz durumdadır. Yasama ve yürütmede kriz vardır. Devlet çökmek üzere ve aslında böyle bir çöküşten ya kaos, ya askeri darbenin çıkması beklenir. Eğer sistem böyle giderse, devlet kendi içinde çatışmaya doğru giderse iki yıl sürmez Türkiye'nin bölünmesi veya Kürt devletinin ortaya çıkması muhtemeldir. Bu, laik-antilaik çatışması değil, Kürt devletinin kuruluş aşamalarıdır. Herkesin bu tehlikeyi görmesi gerekir."
Şimdi gelelim Londra'da yaşayan Nejat Köse'nin mektubuna:
"Size demokrasinin beşiği, güneş batmayan imparatorluk olarak nitelenen İngiltere'nin başkenti Londra'dan yazıyorum. Burada insanlar özgür, dilerse Hyde Park'a gidip Kraliçe'ye ve ailesine veya hükümet yetkililerine her konuda söz söyleyebilir. Serbesttir ve cezası yoktur.
Trafik polisi, Başbakan'a veya Kraliçe'ye trafik cezası keser, karşılığında o polis kahraman olur. Fakat IRA lehinde bir köşe yazarı yazı yazsın, bir bilim adamı IRA'yı övsün veya sokaktaki bir vatandaş IRA'nın renklerini ifade eden bir rozet taksın, emin olun o kişi dünyaya geldiğine pişman olur. Mahvolur. Kim olursa olsun hiç fark etmez.
Demokrasi, IRA söz konusu olduğunda biter. IRA'yı öven kişi faili meçhul olur. O kişinin akıbetini kimse sorgulamaz, sorgulayamaz. Nevruz kutlamalarında İstanbul'da Türk bayrağı yakılmış. Nerede vali, emniyet müdürü? Nerede devlet? Nerede halk?
Emin olun kahroluyoruz. Bu kadar mı aciziz? Bu çapulcularla neden baş edemiyoruz? Nerede güvenlik güçleri? Nerede köşe yazarları!" (Hürriyet, Yalçın Bayer -26 Mart 2008)
***
Türkiye giderek gerilirken imam, kadınlara sesleniyor:
"Sesiniz dört duvar arasında kalacak..."
Başbakan ayetler okuyor, yüzde 47'nin verdiği güçle, besleme medyanın desteğiyle uzlaşma çağrılarına aldırmayıp "hesaplaşırız" mesajı veriyor...
Türkiye'yi gergin günler bekliyor. Toplumda bir yılgınlık, bir korku egemen.
Geçen yılkı Cumhuriyet Mitingleri'nin arkasında Ergenekon'u arayan bir düşünce yapısı toplumu kışkırtmayı sürdürürken susacak mıyız?
Asla!..
Sloganımız şu:
"Ne şeriat ne darbe, tam bağımsız laik demokratik Türkiye!"
"Besleme medya"ya gelince!..
Onlarla demokratik savaşıma yazılarımla devam!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 01 Nisan 2008
Bir Paris sabahında Türkiye'de olup bitenleri izlemeye çalışıyorum...
"Besleme medya"nın tetikçileri görevlerini yerine getirip "muhbir yurttaş"lığı sürdürüyorlar...
Koskocaman bir aferin onlara!..
Şimdi yazıma başlayabilirim...
***
Başbakan, Kuran'dan ayetler okursa cami imamı ne yapar?
İmamı TV'lerde izledim...
Başı örtülü bir kadın, cenaze aracındaki babasının tabutuna elini koyup ağlayınca imam konuşmaya başlıyor:
"Babanın cenazesine elini sürme!"
Başbakanın adı: Tayyip Bey...
İmamın adı: Abdullah Efendi...
Başbakan ve imam!..
Söylemlerine bakın ve kararı siz verin!..
Türkiye'de yaşananları dehşet içinde izleyenlerden birisiyim...
Gelişmeler ürkütücü...
İmam Abdullah daha önce uçak kazasında yaşamını yitiren Mümine Bulut'un cenazesine katılanların yakalarına taktıkları fotoğrafları çıkarttıktan sonra namazı kıldırmıştı.
Bakın İmam Abdullah şimdi ne diyor:
"Yüksek sesle ağlamak, yüzünü gözünü yırtmak bizim dinimizin yasak ettiği Cahiliye âdetidir... Kadınların sesi 4 duvar arasından dışarıya asla çıkmayacak...
Kadın sesi 4 duvar arasından çıktı mı bu hayâ perdesinin yırtılmasıdır, Allah korusun... Çocuklarınızı mutlaka sabah namazına kaldırın ... Çocuklarınızı sabah namazına kaldırmadınız mı kıyamet günü onun hakkını veremezsiniz.
Televizyonları fazla seyretmeyiniz, göz nurunuz, yüz nurunuz gitmesin ..."
***
Böyle olayları önemsemiyor toplum...
Kadınlar tepkisiz!..
Neden, niçin tepkisiz laik demokratik Cumhuriyetin kadınları?
Çünkü korkuyorlar!..
Erkeklere gelince, onlar da korkuyor!..
Nevruz gösterilerinde Türk bayrağı yakılıyor, polis seyrediyor...
Polis baskı altında!..
Polis, Türk bayrağını yakanlara dokunamıyor, savcılar olup bitenleri sadece izliyor...
Bahçeşehir Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Deniz Arıboğan (Hürriyet-26 Mart 2008) ne diyor olup bitenleri değerlendirirken:
"Devletin hukuk sistemi iflas etmiştir. Ordu kıpırdayamaz durumdadır. Yasama ve yürütmede kriz vardır. Devlet çökmek üzere ve aslında böyle bir çöküşten ya kaos, ya askeri darbenin çıkması beklenir. Eğer sistem böyle giderse, devlet kendi içinde çatışmaya doğru giderse iki yıl sürmez Türkiye'nin bölünmesi veya Kürt devletinin ortaya çıkması muhtemeldir. Bu, laik-antilaik çatışması değil, Kürt devletinin kuruluş aşamalarıdır. Herkesin bu tehlikeyi görmesi gerekir."
Şimdi gelelim Londra'da yaşayan Nejat Köse'nin mektubuna:
"Size demokrasinin beşiği, güneş batmayan imparatorluk olarak nitelenen İngiltere'nin başkenti Londra'dan yazıyorum. Burada insanlar özgür, dilerse Hyde Park'a gidip Kraliçe'ye ve ailesine veya hükümet yetkililerine her konuda söz söyleyebilir. Serbesttir ve cezası yoktur.
Trafik polisi, Başbakan'a veya Kraliçe'ye trafik cezası keser, karşılığında o polis kahraman olur. Fakat IRA lehinde bir köşe yazarı yazı yazsın, bir bilim adamı IRA'yı övsün veya sokaktaki bir vatandaş IRA'nın renklerini ifade eden bir rozet taksın, emin olun o kişi dünyaya geldiğine pişman olur. Mahvolur. Kim olursa olsun hiç fark etmez.
Demokrasi, IRA söz konusu olduğunda biter. IRA'yı öven kişi faili meçhul olur. O kişinin akıbetini kimse sorgulamaz, sorgulayamaz. Nevruz kutlamalarında İstanbul'da Türk bayrağı yakılmış. Nerede vali, emniyet müdürü? Nerede devlet? Nerede halk?
Emin olun kahroluyoruz. Bu kadar mı aciziz? Bu çapulcularla neden baş edemiyoruz? Nerede güvenlik güçleri? Nerede köşe yazarları!" (Hürriyet, Yalçın Bayer -26 Mart 2008)
***
Türkiye giderek gerilirken imam, kadınlara sesleniyor:
"Sesiniz dört duvar arasında kalacak..."
Başbakan ayetler okuyor, yüzde 47'nin verdiği güçle, besleme medyanın desteğiyle uzlaşma çağrılarına aldırmayıp "hesaplaşırız" mesajı veriyor...
Türkiye'yi gergin günler bekliyor. Toplumda bir yılgınlık, bir korku egemen.
Geçen yılkı Cumhuriyet Mitingleri'nin arkasında Ergenekon'u arayan bir düşünce yapısı toplumu kışkırtmayı sürdürürken susacak mıyız?
Asla!..
Sloganımız şu:
"Ne şeriat ne darbe, tam bağımsız laik demokratik Türkiye!"
"Besleme medya"ya gelince!..
Onlarla demokratik savaşıma yazılarımla devam!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 01 Nisan 2008
Kapatma Davası ve Rehn Geyiği!
AKP'ye yönelik kapatma davasının Anayasa Mahkemesi'ndeki süreci dün resmen başladı. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya'nın hazırladığı iddianame AKP'ye özel olarak ulaştırıldıktan sonra "savunma süreci" başlayacak.
Bu süre bir ay... AKP isterse uzatılabilir...
AKP ve medyası, dün olağanüstü bir beklenti içindeydi. Anayasa Mahkemesi, iddianameyi reddedebilir, böylece dava, en azından bir süre için devreden çıkmış olurdu. AKP'liler bu olasılığın gerçekleşmesi halinde ne yapacaklarını şöyle özetliyorlardı:
"O zaman anayasa değişikliğine gerek kalmaz!"
Salt bu yaklaşım bile, AKP'nin anayasa değişikliğini sadece ve sadece kendisi için istediğinin en somut göstergesi.
Dava ne kadar sürer?
Önceki kapatma davaları da dikkate alındığında bu yılın son çeyreğini bulur.
Nasıl sonuçlanır?
Bu sorunun yanıtını biz vermeyelim, AKP kulisine bırakalım. Arkadaşların yorumu şöyle:
"Bizi kesin kapatırlar. Ona göre önlem alalım... Anayasayı değiştirip, davayı ne olursa olsun düşürelim!"
Yeniden altını çizelim, bunlar AKP kulisinde konuşulanların bir bölümü... Öteki bölümlerini başka yazı konusu yaparız!
***
Dava başladı... Bize göre bu sürecin nasıl seyredeceğini iyi öngörenler arasında iki kesim var:
AKP ve AB...
AKP boyutunu bir ölçüde yukarıda aktardık... AB'den gelen haberler aynı zamanda Türkiye'ye bakışın göstergesi.
AB komisyonunun ilerlemeden sorumlu üyesi Olli Rehn 14 Mart'ta açılan kapatma davası için 15 gün sonra şöyle konuştu:
"Eğer AKP kapatılırsa AB müzakereleri kesilir!"
İlk soru:
DTP'nin kapatılma davasında bu değerlendirmeyi yaptı mı?
Hayır...
İkinci soru:
Rehn, davanın açılıp-açılmamasını sorun etmiyor. Kararı yorumluyor. Bu durumda Rehn için sorun Türkiye'de yasaların ne olduğu-olmadığı değil, AKP için ne karar verildiği, öyle mi?
Evet... Yaptığı açıklama onu gösteriyor.
Bu durumda ortaya şu gerçek çıkıyor:
AB için önemli olan Türkiye'nin demokratikleşmesi, yasalarının AB'ye uygun olup olmaması değil, AKP'nin başına bir şey gelmemesi... Anlaşılan AB, Türkiye'ye özel AB komiseri atamayla AKP icraatı arasında bir fark görmüyor. O yüzden de ne pahasına olursa olsun, korumaya çalışıyor.
***
Rehn, eğer şunu deseydi, bir ölçüde anlardık:
"Türkiye'de parti kapatmaya ilişkin yasalar çok ağır. Kapatma aşamasına gelmeden önce partilerin denetimi için daha alt mekanizmalar olmalı... Örneğin, tek tek kişilerin sorumluluğu öne çıkarılmalı..."
Rehn, bunun yerine doğrudan mevcut bir yasanın uygulanmasını sorun yapıyor.
İş Rehn'le de bitmiyor... Avrupa Parlamentosu'nun Türkiye raportörü Ria Oomen-Ruijten'in mayısta yayımlanması planlanan taslak raporunda şu değerlendirme var:
"Türkiye'de herkesin güvenebileceği bir yargı yok. AKP'ye ve DTP'ye açılan davalar beklemede. Türkiye'de siyasi sürece yargı darbesi yapılıyor..."
Bu taslak değil, taslama...
Rehn'inki de kusura bakmasın ama, Anadolu diliyle ren geyiği muhabbetine benziyor!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 01 Nisan 2008
Bu süre bir ay... AKP isterse uzatılabilir...
AKP ve medyası, dün olağanüstü bir beklenti içindeydi. Anayasa Mahkemesi, iddianameyi reddedebilir, böylece dava, en azından bir süre için devreden çıkmış olurdu. AKP'liler bu olasılığın gerçekleşmesi halinde ne yapacaklarını şöyle özetliyorlardı:
"O zaman anayasa değişikliğine gerek kalmaz!"
Salt bu yaklaşım bile, AKP'nin anayasa değişikliğini sadece ve sadece kendisi için istediğinin en somut göstergesi.
Dava ne kadar sürer?
Önceki kapatma davaları da dikkate alındığında bu yılın son çeyreğini bulur.
Nasıl sonuçlanır?
Bu sorunun yanıtını biz vermeyelim, AKP kulisine bırakalım. Arkadaşların yorumu şöyle:
"Bizi kesin kapatırlar. Ona göre önlem alalım... Anayasayı değiştirip, davayı ne olursa olsun düşürelim!"
Yeniden altını çizelim, bunlar AKP kulisinde konuşulanların bir bölümü... Öteki bölümlerini başka yazı konusu yaparız!
***
Dava başladı... Bize göre bu sürecin nasıl seyredeceğini iyi öngörenler arasında iki kesim var:
AKP ve AB...
AKP boyutunu bir ölçüde yukarıda aktardık... AB'den gelen haberler aynı zamanda Türkiye'ye bakışın göstergesi.
AB komisyonunun ilerlemeden sorumlu üyesi Olli Rehn 14 Mart'ta açılan kapatma davası için 15 gün sonra şöyle konuştu:
"Eğer AKP kapatılırsa AB müzakereleri kesilir!"
İlk soru:
DTP'nin kapatılma davasında bu değerlendirmeyi yaptı mı?
Hayır...
İkinci soru:
Rehn, davanın açılıp-açılmamasını sorun etmiyor. Kararı yorumluyor. Bu durumda Rehn için sorun Türkiye'de yasaların ne olduğu-olmadığı değil, AKP için ne karar verildiği, öyle mi?
Evet... Yaptığı açıklama onu gösteriyor.
Bu durumda ortaya şu gerçek çıkıyor:
AB için önemli olan Türkiye'nin demokratikleşmesi, yasalarının AB'ye uygun olup olmaması değil, AKP'nin başına bir şey gelmemesi... Anlaşılan AB, Türkiye'ye özel AB komiseri atamayla AKP icraatı arasında bir fark görmüyor. O yüzden de ne pahasına olursa olsun, korumaya çalışıyor.
***
Rehn, eğer şunu deseydi, bir ölçüde anlardık:
"Türkiye'de parti kapatmaya ilişkin yasalar çok ağır. Kapatma aşamasına gelmeden önce partilerin denetimi için daha alt mekanizmalar olmalı... Örneğin, tek tek kişilerin sorumluluğu öne çıkarılmalı..."
Rehn, bunun yerine doğrudan mevcut bir yasanın uygulanmasını sorun yapıyor.
İş Rehn'le de bitmiyor... Avrupa Parlamentosu'nun Türkiye raportörü Ria Oomen-Ruijten'in mayısta yayımlanması planlanan taslak raporunda şu değerlendirme var:
"Türkiye'de herkesin güvenebileceği bir yargı yok. AKP'ye ve DTP'ye açılan davalar beklemede. Türkiye'de siyasi sürece yargı darbesi yapılıyor..."
Bu taslak değil, taslama...
Rehn'inki de kusura bakmasın ama, Anadolu diliyle ren geyiği muhabbetine benziyor!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 01 Nisan 2008
Mehmet Bugün pazar
Spor yapalım biraz.
Spordan Sorumlu Bakan Murat Başesgioğlu, "Milli takımda Türk olmayan Mehmet olmasın" demiş...
Aurelio’yu kastediyor.
*
Hükümette niye İngiliz vatandaşı Mehmet var o zaman?
*
Madem "Türk" kelimesine bu kadar hassasız... Adında "Türk" olan Telekom’u Arap’a satan belgede, Bakan Başesgioğlu’nun imzası yok mu?
*
Milli takımın, bayrağı temsil eden 85 yıllık formasının, durup dururken "kırmızı-beyaz"dan "turkuvaz"a dönmesine niye ses çıkarmadı Spor Bakanı? "Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen turkuvaz" mı diyeceğiz bu saatten sonra?
*
(Spor dedim aklıma geldi... Geçenlerde, Seyit Onbaşı’nın 276 kiloluk top mermisini "iman gücü"yle kaldırdığını söyledi Başbakan... İçimizdeki en imanlı adam Naim Süleymanoğlu mudur? 276 kiloluk top mermisini koysak bugün önlerine, kabine üyeleri kaldırabilir mi? Mesela, Ali Babacan, Ertuğrul Günay... İmansız mıdır? Diyanet İşleri Başkanı, neden Halter Federasyonu Başkanı değil?)
*
Aurelio, 1 kişi.
Biz, 70 milyon.
Herkese yetecek kadar Türk var...
Bu 70 milyondan milli kalitede bir "libero" bulamıyorsak -ki, bulamıyoruz- asıl o zaman telaşa kapılmak lazım!
*
Milli maç öncesinde telekız pazarlığı yapanların, şike şaibesi olanların, bahis oynayanların, basın tribününe "geçirdik" diyenlerin, milli formayı giymesine itiraz eden var mı hiç? Ben duymadım...
*
Gurbetteki 2.5 milyon Türk’ün 700 bini Alman oluyorsa... Eline üç kuruş geçen, çocuğu Amerikalı olsun diye, eşini ABD’de doğurtuyorsa... "Green Card"a hücum varsa... Belçika vatandaşı gazetecilerimiz ekranlara çıkıp, bize akıl verebiliyorsa... Beyaz Saray çıkarları için yemin eden türbanlı arkadaş, milletvekili seçilebiliyorsa... Kraliçe vatandaşı Bakan, normalse...
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan Aurelio’ya, teşekkür borçluyuz, teşekkür.
Yılmaz Özdil - Hürriyet, 30 Mart 2008
Spordan Sorumlu Bakan Murat Başesgioğlu, "Milli takımda Türk olmayan Mehmet olmasın" demiş...
Aurelio’yu kastediyor.
*
Hükümette niye İngiliz vatandaşı Mehmet var o zaman?
*
Madem "Türk" kelimesine bu kadar hassasız... Adında "Türk" olan Telekom’u Arap’a satan belgede, Bakan Başesgioğlu’nun imzası yok mu?
*
Milli takımın, bayrağı temsil eden 85 yıllık formasının, durup dururken "kırmızı-beyaz"dan "turkuvaz"a dönmesine niye ses çıkarmadı Spor Bakanı? "Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen turkuvaz" mı diyeceğiz bu saatten sonra?
*
(Spor dedim aklıma geldi... Geçenlerde, Seyit Onbaşı’nın 276 kiloluk top mermisini "iman gücü"yle kaldırdığını söyledi Başbakan... İçimizdeki en imanlı adam Naim Süleymanoğlu mudur? 276 kiloluk top mermisini koysak bugün önlerine, kabine üyeleri kaldırabilir mi? Mesela, Ali Babacan, Ertuğrul Günay... İmansız mıdır? Diyanet İşleri Başkanı, neden Halter Federasyonu Başkanı değil?)
*
Aurelio, 1 kişi.
Biz, 70 milyon.
Herkese yetecek kadar Türk var...
Bu 70 milyondan milli kalitede bir "libero" bulamıyorsak -ki, bulamıyoruz- asıl o zaman telaşa kapılmak lazım!
*
Milli maç öncesinde telekız pazarlığı yapanların, şike şaibesi olanların, bahis oynayanların, basın tribününe "geçirdik" diyenlerin, milli formayı giymesine itiraz eden var mı hiç? Ben duymadım...
*
Gurbetteki 2.5 milyon Türk’ün 700 bini Alman oluyorsa... Eline üç kuruş geçen, çocuğu Amerikalı olsun diye, eşini ABD’de doğurtuyorsa... "Green Card"a hücum varsa... Belçika vatandaşı gazetecilerimiz ekranlara çıkıp, bize akıl verebiliyorsa... Beyaz Saray çıkarları için yemin eden türbanlı arkadaş, milletvekili seçilebiliyorsa... Kraliçe vatandaşı Bakan, normalse...
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan Aurelio’ya, teşekkür borçluyuz, teşekkür.
Yılmaz Özdil - Hürriyet, 30 Mart 2008
31 Mart 2008
Böyleleri de var!..
Cumhuriyet Gazetesi başyazarı İlhan Selçuk, geçirdiği kalp spazmı nedeniyle Amerikan hastanesine kaldırıldı. Gazetelere düşen bu habere yapılan okuyucu yorumlarından ilginç satılar:
- Ölüm son değil aksine bir başlangıçtır. Onun için önemli olan İlhan Selçuk'un ölmesi değil yaptıklarının hesabını Mahkeme-i Kübra'da nasıl vereceğidir. İşi zor, Allah yardımcısı olsun. . .
- Geçmiş olsun 9 Mart 1971 de yapacak olduğun BAAS devrimi için Türkiyeyi 12 Marta getirdiğin için Türkiye seni her zaman çok sevecek. . .
- Ölüm her zaman kayıp değildir, bazılarının ölümü sadece kendisi için değil milleti için de kurtuluş olur!
- adam darbeyi savundugu için heryerde şeriatçı aradığı için müslüman düşmanı oldugu için övülüyor. . . alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste
- tabiki ilhan bey hastanelik olur cunku pantolonlari tutustu suclu diye
- Sevgili İlhan Abi gözün arkada kalmasın. senin yaktığın darbecilik ateşi hiçbir zaman sönmeyecektir. Senin yetişitirdiğin genç cuntacılar darbeciler bu davayı yere düşürmeyeceklerdir.
- senden kurtulmak istiyoruz
- Evet ilhan selcukta bir gün ölecek"kendi tabiriyle nalları dikecek"ama tek üzüldüğüm millete çatışma ve gerilimden başka bir aşılamayan ilhan selcuk'a yinede üzülüyorum bu yaşına gelmiş anlı secde görmemiş inşaallah Allah nasip eder, kalplerin anahtarı Allah cc elindedir. Belki bu rahatsızlık ona bunu hatırladır. iyi dileklerimle
- üzülmedim ama yaradandan ötürü üzüldüm. . . . . . benide savcı yasaklasın . . .
- İYİKİ GÖZALTINDAYKEN BİRŞEY OLMADI. MAZALLAH , BU LAİK GEÇİNEN KESİM MİLLETE ANASINDAN EMDİĞİ SÜTÜ BURNUNDAN GETİRİRDİ.
- ATATÜRK beni türk hekimlerine emanet edin demiş, ne işin var amerikan hastanesinde. . .
- AMERİKAYA KARŞI OLAN İNSANIN ORADA İŞİ NE.NE KADAR VATAN
SEVER OLDUĞU BELLİ.
...
Cumhuriyetimizin ulu çınarına acil şifalar dileriz.
Not: Yazım yanlışlıklarına ve imla hatalarına, yorumcuların kalitesinin(!) gözükmesi amacıyla, dokunulmamıştır.
- Ölüm son değil aksine bir başlangıçtır. Onun için önemli olan İlhan Selçuk'un ölmesi değil yaptıklarının hesabını Mahkeme-i Kübra'da nasıl vereceğidir. İşi zor, Allah yardımcısı olsun. . .
- Geçmiş olsun 9 Mart 1971 de yapacak olduğun BAAS devrimi için Türkiyeyi 12 Marta getirdiğin için Türkiye seni her zaman çok sevecek. . .
- Ölüm her zaman kayıp değildir, bazılarının ölümü sadece kendisi için değil milleti için de kurtuluş olur!
- adam darbeyi savundugu için heryerde şeriatçı aradığı için müslüman düşmanı oldugu için övülüyor. . . alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste
- tabiki ilhan bey hastanelik olur cunku pantolonlari tutustu suclu diye
- Sevgili İlhan Abi gözün arkada kalmasın. senin yaktığın darbecilik ateşi hiçbir zaman sönmeyecektir. Senin yetişitirdiğin genç cuntacılar darbeciler bu davayı yere düşürmeyeceklerdir.
- senden kurtulmak istiyoruz
- Evet ilhan selcukta bir gün ölecek"kendi tabiriyle nalları dikecek"ama tek üzüldüğüm millete çatışma ve gerilimden başka bir aşılamayan ilhan selcuk'a yinede üzülüyorum bu yaşına gelmiş anlı secde görmemiş inşaallah Allah nasip eder, kalplerin anahtarı Allah cc elindedir. Belki bu rahatsızlık ona bunu hatırladır. iyi dileklerimle
- üzülmedim ama yaradandan ötürü üzüldüm. . . . . . benide savcı yasaklasın . . .
- İYİKİ GÖZALTINDAYKEN BİRŞEY OLMADI. MAZALLAH , BU LAİK GEÇİNEN KESİM MİLLETE ANASINDAN EMDİĞİ SÜTÜ BURNUNDAN GETİRİRDİ.
- ATATÜRK beni türk hekimlerine emanet edin demiş, ne işin var amerikan hastanesinde. . .
- AMERİKAYA KARŞI OLAN İNSANIN ORADA İŞİ NE.NE KADAR VATAN
SEVER OLDUĞU BELLİ.
...
Cumhuriyetimizin ulu çınarına acil şifalar dileriz.
Not: Yazım yanlışlıklarına ve imla hatalarına, yorumcuların kalitesinin(!) gözükmesi amacıyla, dokunulmamıştır.
29 Mart 2008
Danalar girmiş bostana
DÜN Bülent Ecevit'e yazdığı rapordan söz ettiğim Gürbüz Evren, Türkiye'de mumla aradığım, maval okumayan, gerçek (has) bir siyaset sosyoloğu.
Kanal B televizyonunda "Bekleme Odası" adlı bir program yapıyor. Ermeni ve Kürtçülük fesatları ile AB üzerine yayınlanmış üç kitabı var.
SİYASAL İSLAM VURGUSU
Gürbüz Evren, 18 Nisan 1999 ve 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra Bülent Ecevit'e iki uyarı raporu göndermiş. Benim bu iki seçim konusunda şimdiye kadar okuduğum en kusursuz rapor ama ne yazık ki yayınlanmamış.
Gürbüz Evren'in Bülent Ecevit'e gönderdiği 28 Haziran 1999 tarihli rapor şu paragrafla başlıyor: "18 Nisan 1999 seçiminin sonuçları mutlaka doğru okunmalıdır. Aksi takdirde Türkiye'yi çok büyük bir tehlike beklemektedir. Siyasal İslam her geçen gün alan kazanmakta, önümüzdeki seçime kadar tek başına iktidara gelmenin hesaplarını yapmaktadır. Yanlış okumadınız, 'Tek başına iktidar' ifadesini kullandım. Bu, kabul edilmesi mümkün olmayan bir iddia gibi gelebilir. Belki de bu düşüncemi deli saçması sayabilirsiniz."
"Değerli büyüğüm Sayın Başbakan, yoksulluk Türkiye'nin en önemli gerçeklerinden biridir. Siyasal İslamcı kesim 'sadaka' gibi dağıttığı erzak torbaları, odun, kömür, çeyrek altın, giyecek, cep harçlığı, kırtasiye gibi yardımlarla kendisine muhtaç halk yığınları yaratmaktadır. Süreç, söz konusu kitlelerin Siyasal İslam'a bağımlı olması yönünde hızla işlemektedir. Siyasal İslamcı kesimin, yoksul kitleleri cemaatleşmeye götüren çalışmaları zaman zaman kesintiye uğrayıp, katıldığı seçimlerde bir miktar oy yitirse de, her seçimde kemikleşmiş oy olarak tanımlanan seçmen kitlesi büyümektedir."
Gürbüz Evren'in 28 Haziran 1999 tarihli raporunda dile getirdiği yorum ve tahminler 3 Kasım 2002 seçimlerinde doğru çıktı. Gürbüz Evren, Bülent Ecevit'e 22 Aralık 2002 tarihli bir rapor daha gönderdi: "18 Nisan 1999 seçiminin hemen ardından bugünleri işaret eden görüşlerimi içeren bir yazıyı size göndermiş, üzülerek söylüyorum ki bir yanıt alamamıştım. ...3 Kasım 2002 seçiminden sonra ortaya çıkan tablonun, tıpkı 1999 gibi doğru okunamayacağı korkusunu taşıyorum. Evet, siyasal İslamcı kesim 18 Nisan 1999 seçiminin hemen ardından belirttiğim gibi tek başına iktidar oldu. Eğer önümüzdeki süreçte de aşağıda özetleyeceğim çalışma planı (1999'da sunduğum model) uygulanmazsa, üzülerek söylüyorum ki 2007'de yapılacak seçimde Siyasal İslam'ın yeni temsilcisi AKP; ABD, AB, uluslararası sermaye, Arap sermayesi, IMF, tarikat ve cemaatlerin desteğiyle en az yüzde 40 oy oranına ulaşarak yeniden tek başına iktidar olacaktır." Ve Gürbüz Evren'in tahmini bir kez daha doğru çıktı!
PLANI OKUYUN
Yüzdelerle, istatistiklerle uğraşarak laf değirmenliği yapan sosyal bilimcilere, siyaset bilimcilere benzemeyen politika sosyoloğu Gürbüz Evren'i Türkiye kamuoyunun dikkatine sunarım. 1999 ve 2002 yıllarında Ecevit'e sunduğu çalışma planı ne idi acaba? CHP ve DSP bu çalışma planlarını mutlaka okumalı! Okumalı! Okumalı! Okumalııııııııı!!......
Özdemir İnce - Hürriyet, 26 Ocak 2007
Kanal B televizyonunda "Bekleme Odası" adlı bir program yapıyor. Ermeni ve Kürtçülük fesatları ile AB üzerine yayınlanmış üç kitabı var.
SİYASAL İSLAM VURGUSU
Gürbüz Evren, 18 Nisan 1999 ve 3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra Bülent Ecevit'e iki uyarı raporu göndermiş. Benim bu iki seçim konusunda şimdiye kadar okuduğum en kusursuz rapor ama ne yazık ki yayınlanmamış.
Gürbüz Evren'in Bülent Ecevit'e gönderdiği 28 Haziran 1999 tarihli rapor şu paragrafla başlıyor: "18 Nisan 1999 seçiminin sonuçları mutlaka doğru okunmalıdır. Aksi takdirde Türkiye'yi çok büyük bir tehlike beklemektedir. Siyasal İslam her geçen gün alan kazanmakta, önümüzdeki seçime kadar tek başına iktidara gelmenin hesaplarını yapmaktadır. Yanlış okumadınız, 'Tek başına iktidar' ifadesini kullandım. Bu, kabul edilmesi mümkün olmayan bir iddia gibi gelebilir. Belki de bu düşüncemi deli saçması sayabilirsiniz."
"Değerli büyüğüm Sayın Başbakan, yoksulluk Türkiye'nin en önemli gerçeklerinden biridir. Siyasal İslamcı kesim 'sadaka' gibi dağıttığı erzak torbaları, odun, kömür, çeyrek altın, giyecek, cep harçlığı, kırtasiye gibi yardımlarla kendisine muhtaç halk yığınları yaratmaktadır. Süreç, söz konusu kitlelerin Siyasal İslam'a bağımlı olması yönünde hızla işlemektedir. Siyasal İslamcı kesimin, yoksul kitleleri cemaatleşmeye götüren çalışmaları zaman zaman kesintiye uğrayıp, katıldığı seçimlerde bir miktar oy yitirse de, her seçimde kemikleşmiş oy olarak tanımlanan seçmen kitlesi büyümektedir."
Gürbüz Evren'in 28 Haziran 1999 tarihli raporunda dile getirdiği yorum ve tahminler 3 Kasım 2002 seçimlerinde doğru çıktı. Gürbüz Evren, Bülent Ecevit'e 22 Aralık 2002 tarihli bir rapor daha gönderdi: "18 Nisan 1999 seçiminin hemen ardından bugünleri işaret eden görüşlerimi içeren bir yazıyı size göndermiş, üzülerek söylüyorum ki bir yanıt alamamıştım. ...3 Kasım 2002 seçiminden sonra ortaya çıkan tablonun, tıpkı 1999 gibi doğru okunamayacağı korkusunu taşıyorum. Evet, siyasal İslamcı kesim 18 Nisan 1999 seçiminin hemen ardından belirttiğim gibi tek başına iktidar oldu. Eğer önümüzdeki süreçte de aşağıda özetleyeceğim çalışma planı (1999'da sunduğum model) uygulanmazsa, üzülerek söylüyorum ki 2007'de yapılacak seçimde Siyasal İslam'ın yeni temsilcisi AKP; ABD, AB, uluslararası sermaye, Arap sermayesi, IMF, tarikat ve cemaatlerin desteğiyle en az yüzde 40 oy oranına ulaşarak yeniden tek başına iktidar olacaktır." Ve Gürbüz Evren'in tahmini bir kez daha doğru çıktı!
PLANI OKUYUN
Yüzdelerle, istatistiklerle uğraşarak laf değirmenliği yapan sosyal bilimcilere, siyaset bilimcilere benzemeyen politika sosyoloğu Gürbüz Evren'i Türkiye kamuoyunun dikkatine sunarım. 1999 ve 2002 yıllarında Ecevit'e sunduğu çalışma planı ne idi acaba? CHP ve DSP bu çalışma planlarını mutlaka okumalı! Okumalı! Okumalı! Okumalııııııııı!!......
Özdemir İnce - Hürriyet, 26 Ocak 2007
Bülent Ecevit’e rapor
POLİTİKA Sosyoloğu Gürbüz Evren’den mesaj aldım. 1999 ve 2002 yıllarında, dönemin başbakanı Bülent Ecevit’e iki rapor göndermiş. 15 Ocak günü bana da gönderdi.
İki raporu da bu sütunda yayınlamak isterdim. İşte ülkemiz için gereken ve safsata yapmayan bir bilim adamı. Kendisine teşekkür ediyor ve 29 Haziran 1999 tarihli raporun bir bölümünü "muhalefet"in dikkatine sunuyorum. AKP’yi taklit etmeleri için değil. Anlayıp önlem almaları için:
* * *
"Varoş olarak adlandırılan kenar mahallelerde oturanlar, artık anakentlerin seçmen nüfusunun yüzde 65’ini oluşturuyor. Ve bu kitlelerin yöneldiği siyasi partinin, seçimlerden başarıyla çıkması kaçınılmazdır. Buna karşın, sayısal azınlığa düştüğü gözlemlenen Atatürkçü, cumhuriyet ilkelerine bağlı kesimler ise, anakentlerin belirli merkezlerine sıkışmakta ya da yeni kurulan uydu kentlerde yoğunlaşmaktadır. Bu, aynı kentlerde, yaşam tarzları, siyasi tercihleri, dünya görüşleri birbirinden farklı iki toplumun doğmasına ve giderek daha belirgin bir şekilde birbirinden ayrılması gibi sıkıntılı bir duruma neden olmaktadır.
TOPLUM İÇİNDE ALTERNATİF TOPLUM
Siyasal İslamcı kesim, anakentlerde yaşayan seçmen kitlelerinin büyük bölümünün yoksullardan oluştuğu gerçeğini kavramış ve bu insanların somut taleplerinin özellikle günlük ihtiyaçları kapsadığını anlamıştır. Bu nedenle var gücüyle belediye yönetimlerini ele geçirmeye ve belediyelerin olanaklarını yoksullar için kullanmaya çalışan siyasal İslam’ın her geçen gün büyüyen yeşil sermayeyi de arkasına alması, tehlikenin boyutlarını büyütmektedir. Siyasal İslamcı kesim Türkiye’de, Mısır kökenli bir örgüt olan ’Müslüman Kardeşler’ modelini yerleştirmeye çalışmaktadır. Bu model, ’Toplum içinde alternatif toplum’ yaratmayı hedefler. Modele göre, yoksul yığınlar ve az gelirli kesimlerin en temel gereksinimleri belirlenir. Ardından, ücretsiz sağlık hizmeti sunan hastaneler ve sağlık merkezleri kurulur, öğrencilere sürekli artan sayıda burs sağlanır, dini eğitim veren kuruluşlar yaygınlaştırılır, daha çok insanı doyuracak aşevi açılır, daha geniş yığınları giydiren, maddi yardım dağıtan hayır kuruluşları çoğaltılır. Düğün, bayram, doğum gibi özel günlerde insanlara yalnız olmadıklarını hissettirecek ziyaretler yapılır, hediyeler verilir. Kısacası bir süre sonra, mevcut düzenin sorunlarını çözemediğine, kendilerine devletin değil de, İslam dininin sahip çıktığına inandırılmış, giyimiyle, yaşam tarzıyla ülke toplumunun bir bölümünden farklı, dini motiflerle süslenmiş, giderek toplumun geri kalanına etki etmeye, baskı altına almaya çalışan bir toplum yaratılır.
SİYASAL İSLAM’I ABD KULLANACAK
Türkiye’de, siyasal İslam’ın sahip olduğu özel hastaneler, dershaneler, özel okullar, Kuran kursları, yurtlar, işadamları, fabrikalar, hayır kuruluşları, aşevleri, medya kuruluşları, yukarıdaki tablonun bir benzeri değil mi? Siyasal İslam, sıraladığım alanlarda her geçen gün daha da güçlenmiyor mu? Değerli büyüğüm Sayın Ecevit, bilinmesi gereken bir başka gerçek ise, önümüzdeki dönemde Türkiye’deki siyasal İslam’ın ABD tarafından kontrol altına alınmak ve sonra da kullanılmak isteneceğidir. Bu, ’Amerikan usulü İslam’ ya da ’Ilımlı İslam’ olarak tanımlanan modelin yaşama geçirilmesi için Türkiye’ye yönelik yeni politikalar anlamına gelir. İşte bu nedenle, büyük bir olasılıkla Refah ve Fazilet partilerinin kadrolarından yeni bir parti kurulabilir."
Özdemir İnce - Hürriyet, 27 Ocak 2008
İki raporu da bu sütunda yayınlamak isterdim. İşte ülkemiz için gereken ve safsata yapmayan bir bilim adamı. Kendisine teşekkür ediyor ve 29 Haziran 1999 tarihli raporun bir bölümünü "muhalefet"in dikkatine sunuyorum. AKP’yi taklit etmeleri için değil. Anlayıp önlem almaları için:
* * *
"Varoş olarak adlandırılan kenar mahallelerde oturanlar, artık anakentlerin seçmen nüfusunun yüzde 65’ini oluşturuyor. Ve bu kitlelerin yöneldiği siyasi partinin, seçimlerden başarıyla çıkması kaçınılmazdır. Buna karşın, sayısal azınlığa düştüğü gözlemlenen Atatürkçü, cumhuriyet ilkelerine bağlı kesimler ise, anakentlerin belirli merkezlerine sıkışmakta ya da yeni kurulan uydu kentlerde yoğunlaşmaktadır. Bu, aynı kentlerde, yaşam tarzları, siyasi tercihleri, dünya görüşleri birbirinden farklı iki toplumun doğmasına ve giderek daha belirgin bir şekilde birbirinden ayrılması gibi sıkıntılı bir duruma neden olmaktadır.
TOPLUM İÇİNDE ALTERNATİF TOPLUM
Siyasal İslamcı kesim, anakentlerde yaşayan seçmen kitlelerinin büyük bölümünün yoksullardan oluştuğu gerçeğini kavramış ve bu insanların somut taleplerinin özellikle günlük ihtiyaçları kapsadığını anlamıştır. Bu nedenle var gücüyle belediye yönetimlerini ele geçirmeye ve belediyelerin olanaklarını yoksullar için kullanmaya çalışan siyasal İslam’ın her geçen gün büyüyen yeşil sermayeyi de arkasına alması, tehlikenin boyutlarını büyütmektedir. Siyasal İslamcı kesim Türkiye’de, Mısır kökenli bir örgüt olan ’Müslüman Kardeşler’ modelini yerleştirmeye çalışmaktadır. Bu model, ’Toplum içinde alternatif toplum’ yaratmayı hedefler. Modele göre, yoksul yığınlar ve az gelirli kesimlerin en temel gereksinimleri belirlenir. Ardından, ücretsiz sağlık hizmeti sunan hastaneler ve sağlık merkezleri kurulur, öğrencilere sürekli artan sayıda burs sağlanır, dini eğitim veren kuruluşlar yaygınlaştırılır, daha çok insanı doyuracak aşevi açılır, daha geniş yığınları giydiren, maddi yardım dağıtan hayır kuruluşları çoğaltılır. Düğün, bayram, doğum gibi özel günlerde insanlara yalnız olmadıklarını hissettirecek ziyaretler yapılır, hediyeler verilir. Kısacası bir süre sonra, mevcut düzenin sorunlarını çözemediğine, kendilerine devletin değil de, İslam dininin sahip çıktığına inandırılmış, giyimiyle, yaşam tarzıyla ülke toplumunun bir bölümünden farklı, dini motiflerle süslenmiş, giderek toplumun geri kalanına etki etmeye, baskı altına almaya çalışan bir toplum yaratılır.
SİYASAL İSLAM’I ABD KULLANACAK
Türkiye’de, siyasal İslam’ın sahip olduğu özel hastaneler, dershaneler, özel okullar, Kuran kursları, yurtlar, işadamları, fabrikalar, hayır kuruluşları, aşevleri, medya kuruluşları, yukarıdaki tablonun bir benzeri değil mi? Siyasal İslam, sıraladığım alanlarda her geçen gün daha da güçlenmiyor mu? Değerli büyüğüm Sayın Ecevit, bilinmesi gereken bir başka gerçek ise, önümüzdeki dönemde Türkiye’deki siyasal İslam’ın ABD tarafından kontrol altına alınmak ve sonra da kullanılmak isteneceğidir. Bu, ’Amerikan usulü İslam’ ya da ’Ilımlı İslam’ olarak tanımlanan modelin yaşama geçirilmesi için Türkiye’ye yönelik yeni politikalar anlamına gelir. İşte bu nedenle, büyük bir olasılıkla Refah ve Fazilet partilerinin kadrolarından yeni bir parti kurulabilir."
Özdemir İnce - Hürriyet, 27 Ocak 2008
28 Mart 2008
Uzlaşma Olur mu?
İşin ciddiyeti kaçıyor, ama insanlarda bir tedirginlik gözleniyor...
Hem tedirginlik hem umutsuzluk iç içe...
Başkent Ankara'nın siyasi kulislerinde "Ergenekon Operasyonu" tartışılırken başta TÜSİAD olmak üzere, demokratik kitle örgütleri siyasal iktidara, CHP'ye ve MHP'ye uzlaşma çağrısında bulunuyor...
Tüm bunlar olurken "Ergenekon Operasyonu" İşçi Partisi yöneticileri, Aydınlık dergisi çalışanları üzerinde yoğunlaşıyor...
Gerçekten neler oluyor?..
İP Genel Başkanı Doğu Perinçek, Ferit İlsever, İP Genel Sekreteri Nusret Senem, Aydınlık dergisinin ve Ulusal Kanal'ın üst düzey yöneticileri, toplumun yakından bildiği adlar. Perinçek, İlsever ve öteki gazeteci arkadaşlar yıllardır yazıp çiziyorlar. İP'nin Türkiye'ye ve dünyaya bakışı belli...
Bu noktada "Gerçekten neler oluyor" sorusunu sık sık gündeme getirmek gerekiyor...
Medyanın "dinci kolu" bugüne dek Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet, Vatan, Kanaltürk ve Aydınlık dergisini hedef göstermedi mi?
Kimdi o "gazeteci kimliği"yle ortalığı tozu dumana karıştıran, adlarını saydığım gazetecileri hedef gösteren?
Fehmi Koru ve kopyası "Taha Kıvanç"...
Taraf, Yeni Şafak ve Star gazetelerine bilgi aktaranlar kimlerdi?
Tartışılması gereken, "muhbir gazeteciler" değil mi?
Birileri İlhan Selçuk'u, Kemal Alemdaroğlu'nu, Doğu Perinçek'i "Ergenekon"a sokmak için yoğun çaba gösterirken "Şeyh Şamil" açık açık Tuncay Özkan'ı hedef gösterdi...
Hele Ali Bayramoğlu'nun yazdıklarını dün sabah bir kez daha okudum...
Ali Bayramoğlu'nun demokrasiyle ve evrensel hukukla uzaktan yakından ilgisi yok...
21 Mart 2007'deki yazısına bakın, Bayramoğlu ne diyor:
"...Bu tuzağa düşmeyin. AKP'nin kapatılma davasını bir münazara mevzuu haline getirmeyin. Bunun 'hukuki' olduğunu söyleyenlerle tartışma programlarında aynı masaya oturarak olup biteni meşrulaştırmayın.(...) Tarafınızı seçin ve orada durun..."
***
Laik demokratik Cumhuriyetin altını oyan, polis örgütünden eğitime ve yargıya dek devletin duyarlı kurumlarına "tarikat şeyhleri"nin müritlerini yerleştiren düşünceyi savunmak Türkiye'de "demokratlık" mı oluyor?
Fehmi Koru, Ali Bayramoğlu, "Şeyh Şamil" üçlüsünü yakından izleyin...
Fehmi Koru, Abdullah Gül'ün yakın arkadaşıdır...
Koru'nun yazdıkları arşivimde...
Muhterem, gazeteci değil, istihbarat uzmanı...
Ben onun "istihbarat uzmanı" olduğunu neredeyse 1990 yılından beri yazıyorum...
Fehmi Koru bir de gazeteci Vedat Yenerer için yazdı önce...
Vedat Yenerer gözaltına alındı, ardından tutuklandı...
Bekliyorum, beni ne zaman yazacak!..
Fehmi Koru, kimlerin gözaltına alınacağını önceden nasıl biliyor?
Bunun yanıtını ben biliyorum aslında. Benim 1957'de aldığım "tasdiknamem" ve 1980 yılındaki "sağlık raporum" Fehmi'nin arşivinde...
Bu arşiv ve belge işlerini Fethullahçılar çok iyi bilir...
Bakın, unutmadan ekleyeyim...
Yargıtay krokisi dolaşıyor ve bu eylem Doğu Perinçek'e ihale edilmek isteniyor...
Şule Perinçek, Akşam'ın haberine göre diyor ki:
"Yargıtay krokisi baskından önce Taraf gazetesinin sahibi Alkım Kitabevi'nin Ankara Yenişehir Ofisi'nden İP Genel Merkezi'ne gönderilmiş..."
Taraf, ilginç bir gazete...
1 YTL' ye satılırken 40 kuruşa düşürüldü satış fiyatı...
Yazar kadrosu evlere şenlik!..
Bu gazete solcu mu? Hayır!.. Bu gazete sağcı mı? Hayır!..
Taraf, Fethullahçı sermayenin desteğinde, Amerikancı, İslamcı...
Alkım Yayınları'nın ne kadar parası pulu var ki gazete çıkarabiliyor?
Önce bunu tartışmak gerekiyor!..
Oğlunu iflas ettiği için özel okuldan devlet okuluna aldıran "patron", bir yıl içinde gazete çıkaracak kadar parayı nereden buldu?
***
Toplumda bir tedirginlik, dehşet, korku, gerginlik ve umutsuzluk var...
Hüsamettin Cindoruk'un söylediği gibi, Türkiye 12 Mart'ın, 12 Eylül'ün ağır ve baskıcı koşullarını yaşıyor sanki...
Herkes birbirine soruyor:
"Beni de Ergenekon'dan gözaltına alırlar mı?"
Çünkü "Fethullahçı Gladyo"nun tetikçileri işbaşında!..
Hikmet Çetinkaya, Cumhuriyet - 28 Mart 2008
Hem tedirginlik hem umutsuzluk iç içe...
Başkent Ankara'nın siyasi kulislerinde "Ergenekon Operasyonu" tartışılırken başta TÜSİAD olmak üzere, demokratik kitle örgütleri siyasal iktidara, CHP'ye ve MHP'ye uzlaşma çağrısında bulunuyor...
Tüm bunlar olurken "Ergenekon Operasyonu" İşçi Partisi yöneticileri, Aydınlık dergisi çalışanları üzerinde yoğunlaşıyor...
Gerçekten neler oluyor?..
İP Genel Başkanı Doğu Perinçek, Ferit İlsever, İP Genel Sekreteri Nusret Senem, Aydınlık dergisinin ve Ulusal Kanal'ın üst düzey yöneticileri, toplumun yakından bildiği adlar. Perinçek, İlsever ve öteki gazeteci arkadaşlar yıllardır yazıp çiziyorlar. İP'nin Türkiye'ye ve dünyaya bakışı belli...
Bu noktada "Gerçekten neler oluyor" sorusunu sık sık gündeme getirmek gerekiyor...
Medyanın "dinci kolu" bugüne dek Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet, Vatan, Kanaltürk ve Aydınlık dergisini hedef göstermedi mi?
Kimdi o "gazeteci kimliği"yle ortalığı tozu dumana karıştıran, adlarını saydığım gazetecileri hedef gösteren?
Fehmi Koru ve kopyası "Taha Kıvanç"...
Taraf, Yeni Şafak ve Star gazetelerine bilgi aktaranlar kimlerdi?
Tartışılması gereken, "muhbir gazeteciler" değil mi?
Birileri İlhan Selçuk'u, Kemal Alemdaroğlu'nu, Doğu Perinçek'i "Ergenekon"a sokmak için yoğun çaba gösterirken "Şeyh Şamil" açık açık Tuncay Özkan'ı hedef gösterdi...
Hele Ali Bayramoğlu'nun yazdıklarını dün sabah bir kez daha okudum...
Ali Bayramoğlu'nun demokrasiyle ve evrensel hukukla uzaktan yakından ilgisi yok...
21 Mart 2007'deki yazısına bakın, Bayramoğlu ne diyor:
"...Bu tuzağa düşmeyin. AKP'nin kapatılma davasını bir münazara mevzuu haline getirmeyin. Bunun 'hukuki' olduğunu söyleyenlerle tartışma programlarında aynı masaya oturarak olup biteni meşrulaştırmayın.(...) Tarafınızı seçin ve orada durun..."
***
Laik demokratik Cumhuriyetin altını oyan, polis örgütünden eğitime ve yargıya dek devletin duyarlı kurumlarına "tarikat şeyhleri"nin müritlerini yerleştiren düşünceyi savunmak Türkiye'de "demokratlık" mı oluyor?
Fehmi Koru, Ali Bayramoğlu, "Şeyh Şamil" üçlüsünü yakından izleyin...
Fehmi Koru, Abdullah Gül'ün yakın arkadaşıdır...
Koru'nun yazdıkları arşivimde...
Muhterem, gazeteci değil, istihbarat uzmanı...
Ben onun "istihbarat uzmanı" olduğunu neredeyse 1990 yılından beri yazıyorum...
Fehmi Koru bir de gazeteci Vedat Yenerer için yazdı önce...
Vedat Yenerer gözaltına alındı, ardından tutuklandı...
Bekliyorum, beni ne zaman yazacak!..
Fehmi Koru, kimlerin gözaltına alınacağını önceden nasıl biliyor?
Bunun yanıtını ben biliyorum aslında. Benim 1957'de aldığım "tasdiknamem" ve 1980 yılındaki "sağlık raporum" Fehmi'nin arşivinde...
Bu arşiv ve belge işlerini Fethullahçılar çok iyi bilir...
Bakın, unutmadan ekleyeyim...
Yargıtay krokisi dolaşıyor ve bu eylem Doğu Perinçek'e ihale edilmek isteniyor...
Şule Perinçek, Akşam'ın haberine göre diyor ki:
"Yargıtay krokisi baskından önce Taraf gazetesinin sahibi Alkım Kitabevi'nin Ankara Yenişehir Ofisi'nden İP Genel Merkezi'ne gönderilmiş..."
Taraf, ilginç bir gazete...
1 YTL' ye satılırken 40 kuruşa düşürüldü satış fiyatı...
Yazar kadrosu evlere şenlik!..
Bu gazete solcu mu? Hayır!.. Bu gazete sağcı mı? Hayır!..
Taraf, Fethullahçı sermayenin desteğinde, Amerikancı, İslamcı...
Alkım Yayınları'nın ne kadar parası pulu var ki gazete çıkarabiliyor?
Önce bunu tartışmak gerekiyor!..
Oğlunu iflas ettiği için özel okuldan devlet okuluna aldıran "patron", bir yıl içinde gazete çıkaracak kadar parayı nereden buldu?
***
Toplumda bir tedirginlik, dehşet, korku, gerginlik ve umutsuzluk var...
Hüsamettin Cindoruk'un söylediği gibi, Türkiye 12 Mart'ın, 12 Eylül'ün ağır ve baskıcı koşullarını yaşıyor sanki...
Herkes birbirine soruyor:
"Beni de Ergenekon'dan gözaltına alırlar mı?"
Çünkü "Fethullahçı Gladyo"nun tetikçileri işbaşında!..
Hikmet Çetinkaya, Cumhuriyet - 28 Mart 2008
Doğu Perinçek’i en yakın arkadaşı yaktı
Ergenekon kapsamında gözaltına alınan, daha sonra da tutuklanarak Bayrampaşa Cezaevi’ne konulan isimler arasında hemen herkes titriyle, çalıştığı yerle anılıyor. Doğu Perinçek: İşçi Partisi genel başkanı ve Aydınlık başyazarı. Serhan Bolluk: Aydınlık’ın genel yayın yönetmeni. Ferit İlsever: Ulusal TV genel yayın yönetmeni.
Biri hariç.
Ondan sadece "gazeteci" olarak bahsediliyor: Adnan Akfırat.
Kendisi daha evvel Aydınlık’ta çeşitli görevler üstlendi ama şu anda editoryal titri yok. Sadece Aydınlık’ın yönetim kurulu üyesi, bir de Türk-Çin İş. Der. Genel Sekreteri olarak geçiyor adı. Birkaç yıldır imzası bile çıkmıyor!
Aydınlıkçılar’ın tutuklanmasına sebep olan belgeler, adı "gazeteci" olarak geçen Akfırat’ın dosyaları arasında bulundu. Yargıtay binasının krokisinin, kaçış planının vs.’nin olduğu bir CD ve bilgisayarında faili meçhul cinayetlerin gerçekleşmeden anlatıldığı bir belge.
Eğer Aydınlık’ı yakından takip ediyorsanız - ki pek çoğunuz da okumuyordur - derginin bir süredir Ergenekon’la ilgili yayınlar yaptığını gözlemleme şansınız olmuştur. Uzun zamandır takip ettiğim Aydınlık, bir süredir çeşitli toplantılardan dolayı kendilerinin de başının derde gireceğini, gözaltına alınacaklarını yazıyordu. Dergi yaklaşan fırtınayı bekliyordu.
Daha da ilgincini söyleyeyim: Doğu Perinçek takip edildiği gerekçesiyle savcılığa bir dilekçe verdi ve yapılan soruşturma sonucu takip edenlerin polis oldukları ortaya çıktı.
Doğu Perinçek ve arkadaşları aynen hesap ettikleri gibi gözaltına alındılar. Başlarına gelecekleri biliyorlardı.
Peki, merak ediyorum, yaklaşan tehlikeden haberdar olan birileri neden başlarını iyice belaya sokacak belgeleri saklamakta ısrar eder? Gazeteci ya da değil, birinin eline geçmişse bile Yargıtay krokisi, çıkış planı gibi önemli evraklarla kimin ne işi olabilir?
Nitekim Doğu Perinçek, 60’ların sonundan beri hayatını siyasi mücadele içinde geçirmiş bir figür. Hep göz önünde olmuş, gözaltlarından, cezaevlerinden geçmiş, suçlanmış. Böylesi belgeler bulundurulmaması gerektiğini iyi bilmesi gerekir.
Danıştay’a saldırı olmuşken, birinin çantasından Yargıtay’ın krokisi çıkar mı... Olacak iş mi bu...
Galiba Doğu Perinçek, arkadaşı Adnan Akfırat’ın tuzağına düştü, ona güvenerek yanıldı. Zira bütün belgelerin Akfırat’tan çıkması bir hayli şaşırtıcı.
Peki sadece “gazeteci” olarak anılan Adnan Akfırat kim?
Daha evvel de adı çeşitli vesilelerle anılan Akfırat, fiilen gazetecilik yaptığı yıllarda devletin sinir merkezlerinde insanlarla görüşmelerde bulundu, çoğu zaman da Doğu Perinçek’i yanıltan haberleri yayımlattı. Turgut Özal’a ateş edenin Kartal Demirağ olmadığı, bir başka tetikçinin sunulduğu Aydınlık kapağı onun eseriydi. Balon çıktı. Tansu Çiller’in ABD vatandaşı olduğu iddiasını da ortaya attı ama bir türlü kanıtlayamadı.
Akfırat’ın en büyük özelliklerinden biri de yurtdışına master ya da doktora yapmaya gidenleri ajan olmakla itham etmesidir. Kendisi de bursla bir sene ABD’de okumuştur halbuki, ama bunu hiç gündeme getirmez. Böyle ilginç bir mantığın adamıdır.
Özetle onun dergiye en büyük katkısı Aydınlık’ın karanlık haberler yapıp dezenformasyon yayan bir yayın organı gibi algılanılması oldu.
Daha evvel haberleriyle Doğu Perinçek’i zor durumda bırakan bu isim, şimdi de belgeleriyle onu yaktı. Buna sadece bir tesadüf ya da hata demek zor. Eğer hataysa da çok büyük bir hata.
Tekrar ediyorum, kendisi "gazeteci" diye anılıyor ama iki yıldır imzası yok. Türk-Çin İş. Der. Genel Sekreterliği yürütüyor, Aydınlık’ın editoryal kadrosunda yer almıyor. Polisin onca isim arasında cımbızla seçer gibi onu bulması, gözaltına alması da ilginç.
Hele bir iddianame hazırlansa... Ben özellikle Adnan Akfırat’la ilgili ne gibi bilgilere ulaşacağımızı merak ediyorum. Telefonda kimlerle konuştu, ne gibi bağlantılar kurdu...
Oray Eğin - Akşam, 26 Mart 2008
Biri hariç.
Ondan sadece "gazeteci" olarak bahsediliyor: Adnan Akfırat.
Kendisi daha evvel Aydınlık’ta çeşitli görevler üstlendi ama şu anda editoryal titri yok. Sadece Aydınlık’ın yönetim kurulu üyesi, bir de Türk-Çin İş. Der. Genel Sekreteri olarak geçiyor adı. Birkaç yıldır imzası bile çıkmıyor!
Aydınlıkçılar’ın tutuklanmasına sebep olan belgeler, adı "gazeteci" olarak geçen Akfırat’ın dosyaları arasında bulundu. Yargıtay binasının krokisinin, kaçış planının vs.’nin olduğu bir CD ve bilgisayarında faili meçhul cinayetlerin gerçekleşmeden anlatıldığı bir belge.
Eğer Aydınlık’ı yakından takip ediyorsanız - ki pek çoğunuz da okumuyordur - derginin bir süredir Ergenekon’la ilgili yayınlar yaptığını gözlemleme şansınız olmuştur. Uzun zamandır takip ettiğim Aydınlık, bir süredir çeşitli toplantılardan dolayı kendilerinin de başının derde gireceğini, gözaltına alınacaklarını yazıyordu. Dergi yaklaşan fırtınayı bekliyordu.
Daha da ilgincini söyleyeyim: Doğu Perinçek takip edildiği gerekçesiyle savcılığa bir dilekçe verdi ve yapılan soruşturma sonucu takip edenlerin polis oldukları ortaya çıktı.
Doğu Perinçek ve arkadaşları aynen hesap ettikleri gibi gözaltına alındılar. Başlarına gelecekleri biliyorlardı.
Peki, merak ediyorum, yaklaşan tehlikeden haberdar olan birileri neden başlarını iyice belaya sokacak belgeleri saklamakta ısrar eder? Gazeteci ya da değil, birinin eline geçmişse bile Yargıtay krokisi, çıkış planı gibi önemli evraklarla kimin ne işi olabilir?
Nitekim Doğu Perinçek, 60’ların sonundan beri hayatını siyasi mücadele içinde geçirmiş bir figür. Hep göz önünde olmuş, gözaltlarından, cezaevlerinden geçmiş, suçlanmış. Böylesi belgeler bulundurulmaması gerektiğini iyi bilmesi gerekir.
Danıştay’a saldırı olmuşken, birinin çantasından Yargıtay’ın krokisi çıkar mı... Olacak iş mi bu...
Galiba Doğu Perinçek, arkadaşı Adnan Akfırat’ın tuzağına düştü, ona güvenerek yanıldı. Zira bütün belgelerin Akfırat’tan çıkması bir hayli şaşırtıcı.
Peki sadece “gazeteci” olarak anılan Adnan Akfırat kim?
Daha evvel de adı çeşitli vesilelerle anılan Akfırat, fiilen gazetecilik yaptığı yıllarda devletin sinir merkezlerinde insanlarla görüşmelerde bulundu, çoğu zaman da Doğu Perinçek’i yanıltan haberleri yayımlattı. Turgut Özal’a ateş edenin Kartal Demirağ olmadığı, bir başka tetikçinin sunulduğu Aydınlık kapağı onun eseriydi. Balon çıktı. Tansu Çiller’in ABD vatandaşı olduğu iddiasını da ortaya attı ama bir türlü kanıtlayamadı.
Akfırat’ın en büyük özelliklerinden biri de yurtdışına master ya da doktora yapmaya gidenleri ajan olmakla itham etmesidir. Kendisi de bursla bir sene ABD’de okumuştur halbuki, ama bunu hiç gündeme getirmez. Böyle ilginç bir mantığın adamıdır.
Özetle onun dergiye en büyük katkısı Aydınlık’ın karanlık haberler yapıp dezenformasyon yayan bir yayın organı gibi algılanılması oldu.
Daha evvel haberleriyle Doğu Perinçek’i zor durumda bırakan bu isim, şimdi de belgeleriyle onu yaktı. Buna sadece bir tesadüf ya da hata demek zor. Eğer hataysa da çok büyük bir hata.
Tekrar ediyorum, kendisi "gazeteci" diye anılıyor ama iki yıldır imzası yok. Türk-Çin İş. Der. Genel Sekreterliği yürütüyor, Aydınlık’ın editoryal kadrosunda yer almıyor. Polisin onca isim arasında cımbızla seçer gibi onu bulması, gözaltına alması da ilginç.
Hele bir iddianame hazırlansa... Ben özellikle Adnan Akfırat’la ilgili ne gibi bilgilere ulaşacağımızı merak ediyorum. Telefonda kimlerle konuştu, ne gibi bağlantılar kurdu...
Oray Eğin - Akşam, 26 Mart 2008
27 Mart 2008
Fişleme Ustası
"Besleme Medya"nın ya da "Çete Medyası"nın tetikçileri, bir yandan CIA öte yandan "Fethullahçı Gladyo"nun ellerine ulaştırdıkları bilgilerle Cumhuriyet, Hürriyet, Vatan, Milliyet gazetelerini, laik demokratik Cumhuriyetten yana tavır koyan gazeteleri hedef gösteriyorlar...
Ankara'nın siyasi kulislerinden gelen haberlerde, bazı gazetecilerin ve yazarların özel yaşamları "Fethullahçı Gladyo" nun takibinde...
Ergenekon Çetesi'yle Cumhuriyet gazetesi arasında ilinti kuran Fehmi Koru, Ali Bayramoğlu, Şeyh Şamil, "Fethullahçı Gladyo"nun çok sevdiği adlar mı?
Yanıtını verenler verir!..
Oray Eğin'in Akşam gazetesinde Fehmi Koru'yu anlatan yazısının (24 Mart 2008) başlığı şöyleydi:
"Fişlemeler üst katta, Fehmi Bey bakıyor..."
Fehmi, hep üst katta oturur...
"Fethullahçı Gladyo"yla bağları eskiye dayanır...
1994 yılında Ali Kırca'nın "Siyaset Meydanı"nda, 1957 yılında Manisa Lisesi'nden Mersin Lisesi'ne giderken aldığım yedi zayıf notlu "tasdikname"mi, ne yapmış etmiş bulmuş, ekranlarda göstermişti:
"Lise diploması yok!"
On dört yıl önce Ali Kırca'nın yanında şöyle yanıt vermiştim Fehmi'ye:
"Gazeteye gel, odamda münasip bir zamanda gösteririm sana, merak ediyorsan!.."
Fehmi, bu kez bir başka belge çıkarmıştı. 1981 yılında gözaltında işkencedeyken ailemin emniyet müdürlüğüne verilmek üzere "Ege Üniversitesi Psikiyatri Kliniği"nden aldığı rapordu.
O raporda, alkol tedavisi gördüğüm yazılıydı...
Ailem, ben gözaltındayken bana işkence yapılmaması için öyle bir yola başvurmuştu...
Fehmi, o raporu da gösterip seslendi:
"Delidir bu adam!"
***
1957 yılında Manisa Lisesi'nden aldığım tasdiknameyle, 1981 yılındaki rapor bende yoktu...
Fehmi nereden bulmuştu bunları?
Devlet içinde örgütlü "Fethullahçı Gladyo"dan...
Fehmi Koru bugün hiç de yalnız değil. Abdullah Gül'le canciğer kuzu sarması.
Birkaç TV'de program yapıyor, Yeni Şafak'ta iki yazı döktürüyor...
Fehmi paraya para demiyor!..
Oray Eğin, Fehmi'yi anlatan yazısında ilginç bir saptama yapıyor:
"Artık fiili olarak gazeteciliği bırakan ve kendini adadığı siyasi hareketin bir anlamda propaganda bakanlığını yapan Koru ise Türkiye'nin iyice gerildiği bir ortamda o en sadık okurunun kulağına kar suyu kaçıracak yazılar yazıyor. Örümcek Adam'ın 'Büyük güçle beraber büyük sorumluluk gelir' ilkesini de duymamış belli ki. Daha evvel orada burada 'Ben biliyorum, şu isimler gözaltına alınacaktı' diye konuşurken ihtimal verilmemişti. Sonradan fısıldadığı isimler gözaltına alınınca yakınındakiler ona kulak kesilmenin öneminden bahsetmişti."
Fehmi Koru, on dört yıl önce köktendinci terör örgütlerini, örneğin İslami Hareket'i, Hizbullah'ı "Sözde İslami Hareket, sözde Hizbullah" diye nitelememiş miydi?
Fehmi Koru o zaman da "yazı tetikçisi"ydi, şimdilerde ise fişleme ustası, çırağı "Şeyh Şamil"le, Ali Bayramoğlu'yla birlikte...
Bunlar sözde demokrat, hepsi bu!..
Laik demokratik Cumhuriyetin çınarı İlhan Selçuk ilginç açıklamalar yapıyor...
Ne diyor İlhan Ağabey:
"(...) Medyanın önemli bölümü dincilerin, Fethullah'ın elinde. Bu gücü nasıl kullandığı da ayrı bir konu. AKP'yi Fethullah ve ABD'den ayrı tutamayız..."
Devam ediyor İlhan Ağabey:
"Ergenekon soruşturması siyasete alet edilmek isteniyor. Bende Türkiye'de laik orduyu ve bağımsız yargıyı tasfiye edecek bir operasyon mu, kuşkusu doğdu. (...)
Bu dava geniş çaplı bir dava, ciheti askeriyeye yönelen bir tarafı da var. Benim kaygım şu: Türkiye'de yargının ve ordunun içine de uzanan bir operasyonun hazırlığı yapılıyor."
***
CIA denetimindeki Fethullahçı "Taraf" ın yazarı ne yazmıştı:
"Darbeci Kemalistlere Türkiye'yi dar edeceğiz!"
Ya Fethullahçı sermayenin eline geçen Sabah gazetesinin yayınlarına ne diyeceksiniz?
Hıncal Uluç'un o muhteşem yazısı her şeyi apaçık sergiliyor...
Nereye götürülmek isteniyor Türkiye beyler, paşalar? Ne diyorsunuz fişlenen bilim insanları, kurmay subaylar, sendikacılar, işçiler, aydınlar, yazarlar, sanatçılar, gazeteciler?
Korkup susacak mıyız?
Yıldıramazlar bizi, susturamazlar...
Cumhuriyet, demokrasinin, özgürlüklerin kalesidir!.. O kaleyi çökertemezler!..
***
İlhan Selçuk 'un gözaltı süresince Sky TV 'nin Genel Yayın Yönetmeni Serdar Akinan 'a ve ekibine; Erdoğan Akdaş' a ve kaptanlığındaki Haber Türk 'e ve çalışma arkadaşlarına, Akşam gazetesinden Mustafa Dolu ve Rıza Zelyut 'un Sky'daki yürekli konuşmalarına teşekkür eder, gözlerinden öperim...
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 27 Mart 2008
Ankara'nın siyasi kulislerinden gelen haberlerde, bazı gazetecilerin ve yazarların özel yaşamları "Fethullahçı Gladyo" nun takibinde...
Ergenekon Çetesi'yle Cumhuriyet gazetesi arasında ilinti kuran Fehmi Koru, Ali Bayramoğlu, Şeyh Şamil, "Fethullahçı Gladyo"nun çok sevdiği adlar mı?
Yanıtını verenler verir!..
Oray Eğin'in Akşam gazetesinde Fehmi Koru'yu anlatan yazısının (24 Mart 2008) başlığı şöyleydi:
"Fişlemeler üst katta, Fehmi Bey bakıyor..."
Fehmi, hep üst katta oturur...
"Fethullahçı Gladyo"yla bağları eskiye dayanır...
1994 yılında Ali Kırca'nın "Siyaset Meydanı"nda, 1957 yılında Manisa Lisesi'nden Mersin Lisesi'ne giderken aldığım yedi zayıf notlu "tasdikname"mi, ne yapmış etmiş bulmuş, ekranlarda göstermişti:
"Lise diploması yok!"
On dört yıl önce Ali Kırca'nın yanında şöyle yanıt vermiştim Fehmi'ye:
"Gazeteye gel, odamda münasip bir zamanda gösteririm sana, merak ediyorsan!.."
Fehmi, bu kez bir başka belge çıkarmıştı. 1981 yılında gözaltında işkencedeyken ailemin emniyet müdürlüğüne verilmek üzere "Ege Üniversitesi Psikiyatri Kliniği"nden aldığı rapordu.
O raporda, alkol tedavisi gördüğüm yazılıydı...
Ailem, ben gözaltındayken bana işkence yapılmaması için öyle bir yola başvurmuştu...
Fehmi, o raporu da gösterip seslendi:
"Delidir bu adam!"
***
1957 yılında Manisa Lisesi'nden aldığım tasdiknameyle, 1981 yılındaki rapor bende yoktu...
Fehmi nereden bulmuştu bunları?
Devlet içinde örgütlü "Fethullahçı Gladyo"dan...
Fehmi Koru bugün hiç de yalnız değil. Abdullah Gül'le canciğer kuzu sarması.
Birkaç TV'de program yapıyor, Yeni Şafak'ta iki yazı döktürüyor...
Fehmi paraya para demiyor!..
Oray Eğin, Fehmi'yi anlatan yazısında ilginç bir saptama yapıyor:
"Artık fiili olarak gazeteciliği bırakan ve kendini adadığı siyasi hareketin bir anlamda propaganda bakanlığını yapan Koru ise Türkiye'nin iyice gerildiği bir ortamda o en sadık okurunun kulağına kar suyu kaçıracak yazılar yazıyor. Örümcek Adam'ın 'Büyük güçle beraber büyük sorumluluk gelir' ilkesini de duymamış belli ki. Daha evvel orada burada 'Ben biliyorum, şu isimler gözaltına alınacaktı' diye konuşurken ihtimal verilmemişti. Sonradan fısıldadığı isimler gözaltına alınınca yakınındakiler ona kulak kesilmenin öneminden bahsetmişti."
Fehmi Koru, on dört yıl önce köktendinci terör örgütlerini, örneğin İslami Hareket'i, Hizbullah'ı "Sözde İslami Hareket, sözde Hizbullah" diye nitelememiş miydi?
Fehmi Koru o zaman da "yazı tetikçisi"ydi, şimdilerde ise fişleme ustası, çırağı "Şeyh Şamil"le, Ali Bayramoğlu'yla birlikte...
Bunlar sözde demokrat, hepsi bu!..
Laik demokratik Cumhuriyetin çınarı İlhan Selçuk ilginç açıklamalar yapıyor...
Ne diyor İlhan Ağabey:
"(...) Medyanın önemli bölümü dincilerin, Fethullah'ın elinde. Bu gücü nasıl kullandığı da ayrı bir konu. AKP'yi Fethullah ve ABD'den ayrı tutamayız..."
Devam ediyor İlhan Ağabey:
"Ergenekon soruşturması siyasete alet edilmek isteniyor. Bende Türkiye'de laik orduyu ve bağımsız yargıyı tasfiye edecek bir operasyon mu, kuşkusu doğdu. (...)
Bu dava geniş çaplı bir dava, ciheti askeriyeye yönelen bir tarafı da var. Benim kaygım şu: Türkiye'de yargının ve ordunun içine de uzanan bir operasyonun hazırlığı yapılıyor."
***
CIA denetimindeki Fethullahçı "Taraf" ın yazarı ne yazmıştı:
"Darbeci Kemalistlere Türkiye'yi dar edeceğiz!"
Ya Fethullahçı sermayenin eline geçen Sabah gazetesinin yayınlarına ne diyeceksiniz?
Hıncal Uluç'un o muhteşem yazısı her şeyi apaçık sergiliyor...
Nereye götürülmek isteniyor Türkiye beyler, paşalar? Ne diyorsunuz fişlenen bilim insanları, kurmay subaylar, sendikacılar, işçiler, aydınlar, yazarlar, sanatçılar, gazeteciler?
Korkup susacak mıyız?
Yıldıramazlar bizi, susturamazlar...
Cumhuriyet, demokrasinin, özgürlüklerin kalesidir!.. O kaleyi çökertemezler!..
***
İlhan Selçuk 'un gözaltı süresince Sky TV 'nin Genel Yayın Yönetmeni Serdar Akinan 'a ve ekibine; Erdoğan Akdaş' a ve kaptanlığındaki Haber Türk 'e ve çalışma arkadaşlarına, Akşam gazetesinden Mustafa Dolu ve Rıza Zelyut 'un Sky'daki yürekli konuşmalarına teşekkür eder, gözlerinden öperim...
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 27 Mart 2008
Toplantı...
- Beyler, borsa düşüyor...
- Sezer’in işidir, o yaptı diyelim.
- Sezer emekli oldu birader...
- Başsavcı’nın yüzünden diyelim.
- Bak, o olur...
- 10 milyar dolar kaçırdı diyelim.
- 20 diyelim, 20!
- Bi dakka arayayım şu şişmanı, "Alo, benim ben... 25 milyar dolar kaçırdı diye yaz... 35 mi yazdın? İyi, değiştirme o zaman, 35 milyar dolar kaçırdı yaz... Öbürlerini de ara, onlar da yazsın."
- Dolara n’apçaz?
- 2 sıfır daha atalım.
- Kalmadı ki sıfır... Dedim ben size, bi defada 6’sı birden atılmasın diye, 4’ü atılsaydı, 2’sini de şimdi atardık, yırtardık.
- Valla hiç boşuna kafa yormayalım arkadaş, direkt Euro’ya geçelim, herkes Euro kullansın, indi çıktı stresi olmaz.
- Riyal’e geçsek...
- Dur be kardeşim! Zaten başımız dertte, riyal miyal yumurtlama...
- E canım, İran Riyali demeyiz, Suudi Riyali deriz, ne var bunda? Hacılara da kolaylık olur. Bi taşla iki kuş.
- Kürşat, çıkar şunu kardeşim toplantıdan, gözünü seveyim...
- Gel abi sen, hava alalım biraz.
- Malezya Ringgit’i desek...
- Abi, ölümü öp, çıkalım!
- Tövbe tövbe, ne diyoduk?
- Dolara n’apçaz?
- Başsavcı maaşını komple dolara yatırdı, pariteyi kasten zıplattı diyelim.
- Yerler mi?
- Yemesine yerler de, adamın maaşı 4 bin lira falan... Bizim maaşları da kurcalarlar sonra, akıllarına getirmeyelim.
- Şimdi bakın şöyle yapalım... Başsavcı bu işi çıkarınca Dow Jones düştü, petrol fiyatları yükseldi, petrol yükselince dolar da yükseldi diyelim.
- Hay aklınla bin yaşa!
- İşsizliği de savcıya yıksak mı?
- Yık sen, yık...
- İtiraz edene kömür takviyesi yapın, içeri girenlerin fotoğraflarını da koyun, ülkeyi yıkcaklar, ekonomiyi batırcaklar falan deyin.
*
- Abi...
- Ne?
- Borsa yükselişe geçti...
- Yapma!
- Valla... Dolar da iniyor iyi mi.
- İstikrar deyin o zaman... Ara şişmanı, istikrar yazsın. Piyasa, Başsavcı’ya kulak asmadı yazsın... Çok fena rezil oldu desin.
- İşsizliğe ne desin?
- Onu demesin.
Yılmaz Özdil, Hürriyet, 27 Mart 2008
- Sezer’in işidir, o yaptı diyelim.
- Sezer emekli oldu birader...
- Başsavcı’nın yüzünden diyelim.
- Bak, o olur...
- 10 milyar dolar kaçırdı diyelim.
- 20 diyelim, 20!
- Bi dakka arayayım şu şişmanı, "Alo, benim ben... 25 milyar dolar kaçırdı diye yaz... 35 mi yazdın? İyi, değiştirme o zaman, 35 milyar dolar kaçırdı yaz... Öbürlerini de ara, onlar da yazsın."
- Dolara n’apçaz?
- 2 sıfır daha atalım.
- Kalmadı ki sıfır... Dedim ben size, bi defada 6’sı birden atılmasın diye, 4’ü atılsaydı, 2’sini de şimdi atardık, yırtardık.
- Valla hiç boşuna kafa yormayalım arkadaş, direkt Euro’ya geçelim, herkes Euro kullansın, indi çıktı stresi olmaz.
- Riyal’e geçsek...
- Dur be kardeşim! Zaten başımız dertte, riyal miyal yumurtlama...
- E canım, İran Riyali demeyiz, Suudi Riyali deriz, ne var bunda? Hacılara da kolaylık olur. Bi taşla iki kuş.
- Kürşat, çıkar şunu kardeşim toplantıdan, gözünü seveyim...
- Gel abi sen, hava alalım biraz.
- Malezya Ringgit’i desek...
- Abi, ölümü öp, çıkalım!
- Tövbe tövbe, ne diyoduk?
- Dolara n’apçaz?
- Başsavcı maaşını komple dolara yatırdı, pariteyi kasten zıplattı diyelim.
- Yerler mi?
- Yemesine yerler de, adamın maaşı 4 bin lira falan... Bizim maaşları da kurcalarlar sonra, akıllarına getirmeyelim.
- Şimdi bakın şöyle yapalım... Başsavcı bu işi çıkarınca Dow Jones düştü, petrol fiyatları yükseldi, petrol yükselince dolar da yükseldi diyelim.
- Hay aklınla bin yaşa!
- İşsizliği de savcıya yıksak mı?
- Yık sen, yık...
- İtiraz edene kömür takviyesi yapın, içeri girenlerin fotoğraflarını da koyun, ülkeyi yıkcaklar, ekonomiyi batırcaklar falan deyin.
*
- Abi...
- Ne?
- Borsa yükselişe geçti...
- Yapma!
- Valla... Dolar da iniyor iyi mi.
- İstikrar deyin o zaman... Ara şişmanı, istikrar yazsın. Piyasa, Başsavcı’ya kulak asmadı yazsın... Çok fena rezil oldu desin.
- İşsizliğe ne desin?
- Onu demesin.
Yılmaz Özdil, Hürriyet, 27 Mart 2008
26 Mart 2008
Hesapları Nedir?
"Besleme medya" ya da "çete medyası", gizli bir soruşturmanın tüm ayrıntılarını gözü kapalı yayımlıyor...
Bilgiler doğru da olabilir, yanlış da...
Orası ayrı konu!..
Dün sabah ise PKK yanlısı olarak bilinen "Fırat Haber Ajansı"nın internet sitesinde İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesi'nin (CMK 250. maddesi ile görevli) İfade Sorgu Zaptı'nın yer aldığını CNN'de Hürriyet'in Ankara Temsilcisi Enis Berberoğlu açıkladı...
PKK yanlısı "Fırat Haber Ajansı"na yargının ifade tutanağı nasıl ulaştırılmıştı?
Sorgu No: 2008/43 , Soruşturma No: 2007/1536 , Hâkim: Metin Özçelik 37278, Kâtip: Melih Temiz : 99585...
Ferit İlsever, Kemal Yalçın Alemdaroğlu, Serhan Bolluk, Mehmet Adnan Akfırat "şüpheli" ifadesiyle tutanakta yer alıyorlardı...
Gerçekten olup bitenlere şaşırıyorum...
Taraf, Star, Yeni Şafak gazeteleri Ergenekon'a ilişkin doğru ya da yanlış bilgileri tüm gazeteleri atlatarak yayımlıyor; Sabah ve Zaman haberleri derleyip bir gün sonra yayımlıyorlardı...
Bilgilerin "Fethullahçı gladyo" tarafından Taraf, Star ve Yeni Şafak'a sızdırıldığı iddiaları gündemde...
Yeni Şafak yazarı Fehmi Koru , Star Temsilcisi "Şeyh Şamil" zaten isimler verip "Şu şu kişileri gözaltına alın" diyerek karmaşık ilişkiler zincirinin önde "muhbirleri" olmuyorlar mı?
Fehmi Koru ve Şeyh Şamil ilginç bir kişilik sergiliyorlar...
Cumhuriyet mitinglerinin "gizli bir el" tarafından düzenlendiğini, "darbecilerin ön saflarda" olduğunu yazanlar, şimdilerde "Fethullahçı örgütlenmeyi" yazanların da üzerlerine çarpı koymaya hazırlanıyorlar...
***
Bu yazıyı yazarken aklıma geldi...
Fethullah Gülen niçin Türkiye'ye dönemiyor?
Devletin istihbarat birimleri ve DGM tutanakları arşivimde. Fethullah, askeri okullarda, yargıda, poliste örgütlendi...
Bunların tümünü yıllarca yazdım, çizdim...
Devlet içinde ve dışında "çete" varsa, bunun adı ister "Ergenekon" ister başka bir ad olsun ortaya çıkarılmalıdır.
Demokrasiden ve hukuktan yanayım...
Her zaman yazdım, bir kez daha yineleyeyim:
"Ne şeriat ne askeri darbe. Laik demokratik Türkiye..."
Gelin görün ki fotoğraf öyle değil...
Toplumu germek için, kutuplaşmayı arttırmak için "Fethullahçı gladyo" işbaşında.
Eğer demokrasiyi, evrensel hukuku savunuyorsak tüm çetelerin, devlet içinde örgütlü güçlerin üzerine gitmek, bırakın gazeteciliği , yurttaş olarak birincil görevimizdir...
Bugün Türkiye'de dinci ve tarikatçı yapılanma devletin en duyarlı kurumlarının tepesindedir...
Şeriatçı yapılanma, özellikle büyük kentlerde, Anadolu'da hızla ivme kazanıyor...
Güneydoğu'da El Kaide, Hizbullah, Müslüman Kardeşler "Kuran okuma kursları" kuruyor, Atatürk büstleri kırılıyor, Alevi öğrenciler fişleniyor, zorunlu din dersleri mezarlıklarda ve camilerde yapılıyor...
"Fethullahçı gladyo" örgütlenme aşamasını çoktan bitirdi...
Putin, bunu önceden sezinleyip Rusya'daki "Fethullahçı okulları" devletleştirdi...
"Fethullahçı gladyo" ve onun medyadaki yandaşlarının amacı şu olabilir mi:
"TSK'yle hesaplaşma, orduyu yıpratma!"
Uzun yıllar ABD'de gazetecilik yapan, Amerikalı kocasının CIA'yla bağlantısı olduğu çok iyi bilinen "bayan" bu konularda ne düşünüyor?..
Eski TKP'li dönek Moskovalı, Cumhuriyet'e hangi amaçla sızıp, görevini bitirdikten sonra "haydi eyvallah" deyip "Fethullahçı gladyo" saflarında nasıl yer aldı?
Bunlar da benim senaryolarım...
Devamını yarın ve önümüzdeki günlerde anlatacağım!..
***
Unutmadan ekleyeyim: İlhan Selçuk'un gözaltına alınma sürecinde Cumhuriyet'e büyük destek veren Kanaltürk ve Tuncay Özkan, "Biz Kaç Kişiyiz Hareketi" ne teşekkür ediyorum...
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 28 Mart 2008
Bilgiler doğru da olabilir, yanlış da...
Orası ayrı konu!..
Dün sabah ise PKK yanlısı olarak bilinen "Fırat Haber Ajansı"nın internet sitesinde İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesi'nin (CMK 250. maddesi ile görevli) İfade Sorgu Zaptı'nın yer aldığını CNN'de Hürriyet'in Ankara Temsilcisi Enis Berberoğlu açıkladı...
PKK yanlısı "Fırat Haber Ajansı"na yargının ifade tutanağı nasıl ulaştırılmıştı?
Sorgu No: 2008/43 , Soruşturma No: 2007/1536 , Hâkim: Metin Özçelik 37278, Kâtip: Melih Temiz : 99585...
Ferit İlsever, Kemal Yalçın Alemdaroğlu, Serhan Bolluk, Mehmet Adnan Akfırat "şüpheli" ifadesiyle tutanakta yer alıyorlardı...
Gerçekten olup bitenlere şaşırıyorum...
Taraf, Star, Yeni Şafak gazeteleri Ergenekon'a ilişkin doğru ya da yanlış bilgileri tüm gazeteleri atlatarak yayımlıyor; Sabah ve Zaman haberleri derleyip bir gün sonra yayımlıyorlardı...
Bilgilerin "Fethullahçı gladyo" tarafından Taraf, Star ve Yeni Şafak'a sızdırıldığı iddiaları gündemde...
Yeni Şafak yazarı Fehmi Koru , Star Temsilcisi "Şeyh Şamil" zaten isimler verip "Şu şu kişileri gözaltına alın" diyerek karmaşık ilişkiler zincirinin önde "muhbirleri" olmuyorlar mı?
Fehmi Koru ve Şeyh Şamil ilginç bir kişilik sergiliyorlar...
Cumhuriyet mitinglerinin "gizli bir el" tarafından düzenlendiğini, "darbecilerin ön saflarda" olduğunu yazanlar, şimdilerde "Fethullahçı örgütlenmeyi" yazanların da üzerlerine çarpı koymaya hazırlanıyorlar...
***
Bu yazıyı yazarken aklıma geldi...
Fethullah Gülen niçin Türkiye'ye dönemiyor?
Devletin istihbarat birimleri ve DGM tutanakları arşivimde. Fethullah, askeri okullarda, yargıda, poliste örgütlendi...
Bunların tümünü yıllarca yazdım, çizdim...
Devlet içinde ve dışında "çete" varsa, bunun adı ister "Ergenekon" ister başka bir ad olsun ortaya çıkarılmalıdır.
Demokrasiden ve hukuktan yanayım...
Her zaman yazdım, bir kez daha yineleyeyim:
"Ne şeriat ne askeri darbe. Laik demokratik Türkiye..."
Gelin görün ki fotoğraf öyle değil...
Toplumu germek için, kutuplaşmayı arttırmak için "Fethullahçı gladyo" işbaşında.
Eğer demokrasiyi, evrensel hukuku savunuyorsak tüm çetelerin, devlet içinde örgütlü güçlerin üzerine gitmek, bırakın gazeteciliği , yurttaş olarak birincil görevimizdir...
Bugün Türkiye'de dinci ve tarikatçı yapılanma devletin en duyarlı kurumlarının tepesindedir...
Şeriatçı yapılanma, özellikle büyük kentlerde, Anadolu'da hızla ivme kazanıyor...
Güneydoğu'da El Kaide, Hizbullah, Müslüman Kardeşler "Kuran okuma kursları" kuruyor, Atatürk büstleri kırılıyor, Alevi öğrenciler fişleniyor, zorunlu din dersleri mezarlıklarda ve camilerde yapılıyor...
"Fethullahçı gladyo" örgütlenme aşamasını çoktan bitirdi...
Putin, bunu önceden sezinleyip Rusya'daki "Fethullahçı okulları" devletleştirdi...
"Fethullahçı gladyo" ve onun medyadaki yandaşlarının amacı şu olabilir mi:
"TSK'yle hesaplaşma, orduyu yıpratma!"
Uzun yıllar ABD'de gazetecilik yapan, Amerikalı kocasının CIA'yla bağlantısı olduğu çok iyi bilinen "bayan" bu konularda ne düşünüyor?..
Eski TKP'li dönek Moskovalı, Cumhuriyet'e hangi amaçla sızıp, görevini bitirdikten sonra "haydi eyvallah" deyip "Fethullahçı gladyo" saflarında nasıl yer aldı?
Bunlar da benim senaryolarım...
Devamını yarın ve önümüzdeki günlerde anlatacağım!..
***
Unutmadan ekleyeyim: İlhan Selçuk'un gözaltına alınma sürecinde Cumhuriyet'e büyük destek veren Kanaltürk ve Tuncay Özkan, "Biz Kaç Kişiyiz Hareketi" ne teşekkür ediyorum...
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 28 Mart 2008
AKP'nin Hukuku Kapatma Girişimi!
Bilinen fıkradır:
Abuzittin otoyolda ters yöne girmiş. Karşıdan gelen bütün araçlara korna çalıp öfke sanatıyla bağırmış:
- Birinizi, ikinizi anladım da, niye hepiniz ters yöne girdiniz yahuu!
AKP, hukukta kendisine ters gelen bütün yasaları değiştirip, bağırıyor:
- Niye böyle hukuksuz yasalar çıkmış yahuu!
Yeni bir anayasa haftasına girdik. AKP'den bir demokratik güzellik daha izleyeceğiz. Partilerin kapatılmasıyla ilgili değişiklik için irade tamam. Zaten milli irade ellerinde olduğu için değişiklik iradesine ulaşmak da zor olmuyor.
AKP'li Ergün durumu gazetecilere şöyle açıkladı:
"Parti kapatmalarda anayasa değişikliği zaruri hale geldi."
Neden zaruri?
AKP hakkında dava açıldığı için!
Nasıl bir değişiklik yapmalı, sorusuna yanıt arıyorlar. İki seçeneği tartışıyorlar:
1- Kitabına uygun bir düzenleme yapıp sadece AKP'nin kapatılmasını olanaksız hale getirelim.
2- Düzenlemenin bu kadarı çok sırıtabilir, tüm partilerin kapatılmasını çok zorlaştıralım.
****
Yukarıdaki iki şık da kendi içinde iç halkalara ayrılıyor. Bu ayrımların nedeni şu:
340 milletvekili ile anayasayı tek başına değiştirme gücüne sahip olmayan AKP'ye hangi parti koltuk değneği olacak?
Buna verilecek yanıta göre de anayasa değişikliğinin içeriği değişecek. Örneğin, MHP'nin desteği gerekli görülürse, parti kapatmada "terör" unsuru çok öne çıkarılacak, yeni düzenlemenin anlamı şu olacak:
DTP rahatlıkla kapatılabilir ama, AKP kesinlikle kapatılamaz.
Eğer, MHP'den umut kesilirse bu kez bağımsızlar ve DTP'nin desteği kaçınılmaz hale gelecek. O zaman değişiklik şu zemine oturacak:
Bir parti açıktan, hiç tartışmaya meydan vermeyecek şekilde teröre destek veriyorum demediği sürece kapatılamaz.
Böylece DTP kendisine azıcık çekidüzen verdiğinde, "PKK dahil herkes şiddetten vazgeçmeli, bu çözüm değildir" dediğinde davadan kurtulmuş olacak. DTP de AKP'den takıyye eğitimi aldığına göre sorun yok demektir!
Ne kadar demokratik, özgürlükçü bir düzenleme değil mi?
****
MHP, türbanla ilgili anayasa değişikliğine evet derken şu gerekçeyi duyurmuştu:
"AKP'nin elinden mağduriyet kozunu alacağız."
AKP dün, "MHP desteklemezse referandumu da göze alırız" diyerek MHP'yi bir bakıma köşeye sıkıştırdı. Böylece, koz almak isteyen MHP, AKP elinde biraz koz, biraz poz haline geldi!
AKP'nin önünde bir hukuk engeli daha var.
Konuyla çok yakından ilgili hukukçuların irdelemelerine göre parti kapatma davası sürerken yapılacak bir yasal değişiklik o davayı etkilemiyor.
Neden?
Çünkü, parti kapatma ceza davası değil, hukuk davası. Bu nedenle ceza davalarında uygulanan "sanığın lehine olanın uygulanması" ilkesi geçerli değil. Hukuk davalarında davanın açıldığı an hangi düzenleme varsa o geçerli.
AKP bunu aşmak için geçici bir madde eklemeyi düşünüyor. Taslaklardan biri şu:
"Bu değişiklik yapıldığında açılmış olan davaların tümü düşer!"
Girişimlerin özeti şu:
AKP kapılarını hukuka kapatmak!
Ben kapatma davası diye buna derim!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 26 Mart 2008
Abuzittin otoyolda ters yöne girmiş. Karşıdan gelen bütün araçlara korna çalıp öfke sanatıyla bağırmış:
- Birinizi, ikinizi anladım da, niye hepiniz ters yöne girdiniz yahuu!
AKP, hukukta kendisine ters gelen bütün yasaları değiştirip, bağırıyor:
- Niye böyle hukuksuz yasalar çıkmış yahuu!
Yeni bir anayasa haftasına girdik. AKP'den bir demokratik güzellik daha izleyeceğiz. Partilerin kapatılmasıyla ilgili değişiklik için irade tamam. Zaten milli irade ellerinde olduğu için değişiklik iradesine ulaşmak da zor olmuyor.
AKP'li Ergün durumu gazetecilere şöyle açıkladı:
"Parti kapatmalarda anayasa değişikliği zaruri hale geldi."
Neden zaruri?
AKP hakkında dava açıldığı için!
Nasıl bir değişiklik yapmalı, sorusuna yanıt arıyorlar. İki seçeneği tartışıyorlar:
1- Kitabına uygun bir düzenleme yapıp sadece AKP'nin kapatılmasını olanaksız hale getirelim.
2- Düzenlemenin bu kadarı çok sırıtabilir, tüm partilerin kapatılmasını çok zorlaştıralım.
****
Yukarıdaki iki şık da kendi içinde iç halkalara ayrılıyor. Bu ayrımların nedeni şu:
340 milletvekili ile anayasayı tek başına değiştirme gücüne sahip olmayan AKP'ye hangi parti koltuk değneği olacak?
Buna verilecek yanıta göre de anayasa değişikliğinin içeriği değişecek. Örneğin, MHP'nin desteği gerekli görülürse, parti kapatmada "terör" unsuru çok öne çıkarılacak, yeni düzenlemenin anlamı şu olacak:
DTP rahatlıkla kapatılabilir ama, AKP kesinlikle kapatılamaz.
Eğer, MHP'den umut kesilirse bu kez bağımsızlar ve DTP'nin desteği kaçınılmaz hale gelecek. O zaman değişiklik şu zemine oturacak:
Bir parti açıktan, hiç tartışmaya meydan vermeyecek şekilde teröre destek veriyorum demediği sürece kapatılamaz.
Böylece DTP kendisine azıcık çekidüzen verdiğinde, "PKK dahil herkes şiddetten vazgeçmeli, bu çözüm değildir" dediğinde davadan kurtulmuş olacak. DTP de AKP'den takıyye eğitimi aldığına göre sorun yok demektir!
Ne kadar demokratik, özgürlükçü bir düzenleme değil mi?
****
MHP, türbanla ilgili anayasa değişikliğine evet derken şu gerekçeyi duyurmuştu:
"AKP'nin elinden mağduriyet kozunu alacağız."
AKP dün, "MHP desteklemezse referandumu da göze alırız" diyerek MHP'yi bir bakıma köşeye sıkıştırdı. Böylece, koz almak isteyen MHP, AKP elinde biraz koz, biraz poz haline geldi!
AKP'nin önünde bir hukuk engeli daha var.
Konuyla çok yakından ilgili hukukçuların irdelemelerine göre parti kapatma davası sürerken yapılacak bir yasal değişiklik o davayı etkilemiyor.
Neden?
Çünkü, parti kapatma ceza davası değil, hukuk davası. Bu nedenle ceza davalarında uygulanan "sanığın lehine olanın uygulanması" ilkesi geçerli değil. Hukuk davalarında davanın açıldığı an hangi düzenleme varsa o geçerli.
AKP bunu aşmak için geçici bir madde eklemeyi düşünüyor. Taslaklardan biri şu:
"Bu değişiklik yapıldığında açılmış olan davaların tümü düşer!"
Girişimlerin özeti şu:
AKP kapılarını hukuka kapatmak!
Ben kapatma davası diye buna derim!
Mustafa Balbay - Cumhuriyet, 26 Mart 2008
25 Mart 2008
Parti bülteni mi gazete mi?
Gazetecilerin kendi görev tanımlarının dışına çıkıp yargıç gibi davranmaları yeni değil ama Ergenekon soruşturması kapsamında doruğa çıkmış bir alışkanlık. Nitekim, dün üç gazete yayın yasağına uymadığı gerekçesiyle uyarıldı. Star, Taraf ve Yeni Şafak gazeteleri bu süreçte verdikleri haberlerden dolayı soruşturmaya tabi.
Star ve Yeni Şafak militan gazeteler. Parti bülteni gibi çıkıyorlar, önemli olan iktidarda olanı her koşul ve şartta aklamak onlar için. “Büyük basın” terbiyesinden de gelmedikleri için bunun dengeli ayarını da bilmiyorlar, kendi söylemek istediklerini okurun gözünün içine sokuyorlar. Yayın yasağına da uymayarak bizzat ortamın bulanmasına katkıda bulunuyorlar, dezenformasyon saçıyorlar.
Nitekim fişlenmelerin, parmakla gösterilen isimlerin merkezi de Yeni Şafak. Aynı gazete İlhan Selçuk ve Doğu Perinçek’i de birinci sayfasından çetenin elebaşları olarak yargılamakta hiç mi hiç sakınca görmedi. Sekiz aydır ortada iddianame olmaması, bütün bu soruşturmanın bir farsa dönüşmesi de önemli değildi bu gazeteler için.
Roller birbirine girdi, gazeteciler görevlerini şaşırdılar galiba. Ne dersiniz?
En dikkat çekici değişim Taraf’taydı. AKP’nin kapatılmasını hazırlayan savcıyı hedef gösterdi Taraf öncelikle, hakkında suç duyurusunda bulundu. Ergenekon kapsamında da bu minvaldeki yayınlarına devam etti. Gözaltına alınan isimleri “Çetenin sol kanadı” diye damgalamaktan çekinmedi, “Tehlikenin farkında mısınız” diye manşet attı.
İşin ilginci, tıpkı Fehmi Koru’nun insanları fişleyen yazıları gibi bir süre önce Taraf’ın yayın yönetmeni Ahmet Altan da köşe yazısında felaket haberciliği yapmıştı. “Çok büyük şeyler olacak” diye ipucu veren Altan, yaklaşan dalganın ne olacağını açıklamadı ancak hemen gözaltlarıyla bağlantı kuruldu. Altan sonra da sustu. Bir yazarın böylesi bir süreçte susması mı yoksa bildiğini açıklaması mı doğru olur? Altan, bildiğini yazmalı mıydı yoksa “Bazı şeyler biliyorum” dediğiyle kalıp bulanık havaya katkıda mı bulunmalıydı?
Karar okurun. Ama ben Taraf’ın yaratmaya çalıştığı saygınlığa da epey gölge düştüğünü düşünüyorum. Bir okurları olarak onlara kuşkuyla bakıyordum, maalesef kuşkularımı doğruladılar. Üstelik Altan ailesiyle iktidarın arası kısa süre önce bozulmuştu, AKP’nin en büyük destekçisi olan ağabey-kardeş en sert muhalefete başlamıştı. Galiba bizlerin bilmediği bir tür “uzlaşma” sağlandı bu süreçte. Liberallerin gönlünü bir şekilde almış olmalı AKP; Taraf’ın manşetlerinin başka türlü bir okuması yok.
Neden böylesi taraftar oldular acaba?
İster istemez Taraf gazetesinin sermayesini düşünüyorum. Sadece kitap basan bir yayınevi koskoca bir gazetenin maliyetini, yüksek masraflarını tek başına karşılayabilir mi yoksa arkalarında başka bir finansal güç mü var?
Taraf, ilk gününden beri pek çok konuda okurunu aydınlattı ama en önemli meselenin üzeri hep kapalı kaldı. Üzerini böyle kapattıkları için de böylesi dönemlerde manşetlerini muğlak sermaye yapısı ekseninde okumanın yolunu bizzat kendileri açtı.
Oray Eğin, Akşam - 25 Mart 2008
Star ve Yeni Şafak militan gazeteler. Parti bülteni gibi çıkıyorlar, önemli olan iktidarda olanı her koşul ve şartta aklamak onlar için. “Büyük basın” terbiyesinden de gelmedikleri için bunun dengeli ayarını da bilmiyorlar, kendi söylemek istediklerini okurun gözünün içine sokuyorlar. Yayın yasağına da uymayarak bizzat ortamın bulanmasına katkıda bulunuyorlar, dezenformasyon saçıyorlar.
Nitekim fişlenmelerin, parmakla gösterilen isimlerin merkezi de Yeni Şafak. Aynı gazete İlhan Selçuk ve Doğu Perinçek’i de birinci sayfasından çetenin elebaşları olarak yargılamakta hiç mi hiç sakınca görmedi. Sekiz aydır ortada iddianame olmaması, bütün bu soruşturmanın bir farsa dönüşmesi de önemli değildi bu gazeteler için.
Roller birbirine girdi, gazeteciler görevlerini şaşırdılar galiba. Ne dersiniz?
En dikkat çekici değişim Taraf’taydı. AKP’nin kapatılmasını hazırlayan savcıyı hedef gösterdi Taraf öncelikle, hakkında suç duyurusunda bulundu. Ergenekon kapsamında da bu minvaldeki yayınlarına devam etti. Gözaltına alınan isimleri “Çetenin sol kanadı” diye damgalamaktan çekinmedi, “Tehlikenin farkında mısınız” diye manşet attı.
İşin ilginci, tıpkı Fehmi Koru’nun insanları fişleyen yazıları gibi bir süre önce Taraf’ın yayın yönetmeni Ahmet Altan da köşe yazısında felaket haberciliği yapmıştı. “Çok büyük şeyler olacak” diye ipucu veren Altan, yaklaşan dalganın ne olacağını açıklamadı ancak hemen gözaltlarıyla bağlantı kuruldu. Altan sonra da sustu. Bir yazarın böylesi bir süreçte susması mı yoksa bildiğini açıklaması mı doğru olur? Altan, bildiğini yazmalı mıydı yoksa “Bazı şeyler biliyorum” dediğiyle kalıp bulanık havaya katkıda mı bulunmalıydı?
Karar okurun. Ama ben Taraf’ın yaratmaya çalıştığı saygınlığa da epey gölge düştüğünü düşünüyorum. Bir okurları olarak onlara kuşkuyla bakıyordum, maalesef kuşkularımı doğruladılar. Üstelik Altan ailesiyle iktidarın arası kısa süre önce bozulmuştu, AKP’nin en büyük destekçisi olan ağabey-kardeş en sert muhalefete başlamıştı. Galiba bizlerin bilmediği bir tür “uzlaşma” sağlandı bu süreçte. Liberallerin gönlünü bir şekilde almış olmalı AKP; Taraf’ın manşetlerinin başka türlü bir okuması yok.
Neden böylesi taraftar oldular acaba?
İster istemez Taraf gazetesinin sermayesini düşünüyorum. Sadece kitap basan bir yayınevi koskoca bir gazetenin maliyetini, yüksek masraflarını tek başına karşılayabilir mi yoksa arkalarında başka bir finansal güç mü var?
Taraf, ilk gününden beri pek çok konuda okurunu aydınlattı ama en önemli meselenin üzeri hep kapalı kaldı. Üzerini böyle kapattıkları için de böylesi dönemlerde manşetlerini muğlak sermaye yapısı ekseninde okumanın yolunu bizzat kendileri açtı.
Oray Eğin, Akşam - 25 Mart 2008
Terbiyesizi iyi tanıyalım
Kendisinin iki büyük terbiyesizliği oldu şu son günlerde. Bir kere TRT ekranına çıkıp Cumhuriyet Mitingleri’ne katılan halkı Ergenekon’la ilintilendirmesi bugüne kadarki günahlarının belki de en büyüğüydü. Hayatta bugüne kadar hiçbir şey olamamasının, hep bir yere itilip kakılmasının ve adam yerine konulmamasının intikamını günümüzün iktidarına karşı kahverengi ruj sürerek göstermesinin daha itidalli bir uzantısı olabilirdi halbuki. Eskiden de ciddiye alınmazdı, bir parodiydi ama şimdikinden daha düzgün bir parodiydi.
Keşke bu dönemi ranta çeviren ağabeylerinden üslup ve şıklık öğrenseydi. Kraldan çok kralcılık ve kaba bir ideoloji tetikçiliği yerine.
TRT spikeri nazikçe onu uyarıp iki olay arasında bir bağlantının kanıtlanmadığını söylerken de “Ben biliyorum, ben söylediysem doğrudur” diye o koltuğuna yapışmış kantin sosyologu havasını sürdürmesi daha da ayıptı.
Bir başkasının utancını onun adına yaşarsınız ya, hiç kimsenin kendini bu kadar alçaltamayacağını düşünüp onun adına yüzünüz kızarır ya... Öyle bir andı izlemek. Maalesef, bu kadar dipte, bu kadar aşağıda yaşıyor bu canlı türü.
Benim için daha da büyük ayıbı şu oldu: Yazısının sonuna “İnşallah 83 yaşındaki İlhan Selçuk’a gözaltında iyi bakılır. Aksi halde hükümetin üstüne kalır” diye not koymuş.
Nedir bu, iyi niyetli bir temenni mi, hükümete karşı bir uyarı mı? “Bir seri katilin güncesinden” notlar mı? İlhan Selçuk ve “üzerine kalır” kelimeleri nasıl aynı cümle içinde kullanılır? Tam olarak anlatamamış olabilirim ama içten, samimi hiç değil. Sadece çirkin bir ifade.
Ben mesela “Bedava yedikleri restoranlar Emre Aköz ve karısına iyi baksın, şişip patlarlarsa üzerine kalır” yazarsam yakışık alır mı?
Oray Eğin, Akşam - 25 Mart 2008
Keşke bu dönemi ranta çeviren ağabeylerinden üslup ve şıklık öğrenseydi. Kraldan çok kralcılık ve kaba bir ideoloji tetikçiliği yerine.
TRT spikeri nazikçe onu uyarıp iki olay arasında bir bağlantının kanıtlanmadığını söylerken de “Ben biliyorum, ben söylediysem doğrudur” diye o koltuğuna yapışmış kantin sosyologu havasını sürdürmesi daha da ayıptı.
Bir başkasının utancını onun adına yaşarsınız ya, hiç kimsenin kendini bu kadar alçaltamayacağını düşünüp onun adına yüzünüz kızarır ya... Öyle bir andı izlemek. Maalesef, bu kadar dipte, bu kadar aşağıda yaşıyor bu canlı türü.
Benim için daha da büyük ayıbı şu oldu: Yazısının sonuna “İnşallah 83 yaşındaki İlhan Selçuk’a gözaltında iyi bakılır. Aksi halde hükümetin üstüne kalır” diye not koymuş.
Nedir bu, iyi niyetli bir temenni mi, hükümete karşı bir uyarı mı? “Bir seri katilin güncesinden” notlar mı? İlhan Selçuk ve “üzerine kalır” kelimeleri nasıl aynı cümle içinde kullanılır? Tam olarak anlatamamış olabilirim ama içten, samimi hiç değil. Sadece çirkin bir ifade.
Ben mesela “Bedava yedikleri restoranlar Emre Aköz ve karısına iyi baksın, şişip patlarlarsa üzerine kalır” yazarsam yakışık alır mı?
Oray Eğin, Akşam - 25 Mart 2008
Fethullahçı Gladyo
Türkiye Barolar Birliği uyarıyor:
"Türkiye tehlikeli bir hesaplaşmaya gidiyor!"
Peki, AKP iktidarı tehlikeli hesaplaşmanın neresinde?
Bana kalırsa tam göbeğinde!..
Tayyip Bey'le, Ertuğrul Günay'la, Bülent Arınç'la, Dengir Fırat'la, AKP medyasıyla birlikte...
Oray Eğin Akşam'da Fehmi Koru'yu, Kürşat Bumin Yeni Şafak'ta Şamil Tayyar'ı çok iyi anlatmışlar...
Ortada bir "Ergenekon Çetesi" var ama sekiz aydır savcı iddianameyi henüz hazırlamamış...
Son olayı anlatmaya gerek yok!..
İlhan Selçuk ve Prof. Dr. Kemal Alemdaroğlu 48 saat gözaltında kaldıktan sonra salıverildiler...
İP Genel Başkanı Doğu Perinçek, Aydınlık Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Serhan Bolluk, Ulusal Kanal Genel Yayın Yönetmeni Ferit İlsever ve gazeteci Adnan Akfırat ise dün sabaha karşı tutuklanıp cezaevine konuldular...
Elbet Türkiye'de hukuku, demokrasiyi tehdit eden ne varsa ortaya çıkarılmalıdır...
Burada başka bir şey var. Hukuku, demokrasiyi tehdit edenler değil Fethullah Gülen'e dokunanlar yanıyor, "çete" kılıfıyla Türkiye'nin bilim insanlarına, gazetecilerine, savcılarına, yargıçlarına, siyasilerine gözdağı veriliyor:
"Fethullah'a dokunursan yanarsın!"
Kalp hastası yazar Ergun Poyraz suçunun ne olduğunu bilmeden tutuklandı ve sekiz aydır cezaevinde...
Ergun Poyraz neden tutuklandı ve hâlâ ortada niçin hiçbir iddianame yok?
AKP'nin Kültür Bakanı Ertuğrul Günay, devlet içine sızmış çeteyle savaşım verdiklerini söyleyip ne demişti:
"Cumhuriyet Yargıtay Başsavcısı bunların yönlendirmesiyle AKP'yi kapatmak istiyor!"
Ardından İlhan Selçuk, Kemal Alemdaroğlu, Doğu Perinçek gözaltına alındı...
*****
Önceki gün Ankara'daydım...
Çete medyasının tetikçileri görev başındaydılar...
Mustafa Balbay'la konuşurken şöyle dedi:
"Erdoğan, ayrıntılarını yargıdan değil, çete medyasından öğrendiğimiz Ergenekon soruşturmasını 'Temiz eller' operasyonuna benzetti..."
Doğruydu !..
Ortada savcılık iddianamesi yoktu; ama tüm bilgiler "çete medyası"na Fethullahçı Gladyo tarafından sızdırılıyordu...
DSP'den milletvekili olamayan, AKP'den seçilemeyen, düşünce derinliğinden yoksun Şamil Tayyar, bakın neler söylüyordu:
"Özellikle medya sektöründen çok sürpriz ve ünlü isimler gözaltına alınabilir. Aynı zamanda akademisyenler de olabilir. Veya bir başka yerden olabilir..."
Kürşat Bumin'in deyişiyle, Şamil Tayyar gazeteci değil, operasyonun her aşamasına ilişkin istihbarata sahip yetkili gibi konuşuyor...
Bu kişi Star gazetesinin Ankara temsilcisi...
İşte AKP medyasının durumu bu!..
Kürşat Bumin haklı olarak soruyor:
"Askerin demokrasinin emrettiği yerde kalması gerektiğini her gün tekrarlarken, bir de başımıza aynı öneriyi tekrarlayan polis mi çıktı?.."
Fethullahçı Gladyo duruma egemen...
İnternette kurmay albayların, yarbayların, binbaşıların, astsubayların, askeri-sivil memurların, askeri okul öğrencilerinin "soy ağacını" çıkaran adres belli. O adreste oturanlar kurmay subaylara, astsubaylara, askeri-sivil memurlara, askeri okul öğrencilerine "TSK'ye sızmış vatan hainleri" diyebiliyor...
Gerçekten ortada vahim bir fotoğraf duruyor... Türkiye tehlikeli bir hesaplaşmaya gidiyor...
****
Eski Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral, yardımcısı Osman Ak, İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman, yardımcısı Zafer Aktaş, Fethullah yüzünden yanmadılar mı?
Ergun Poyraz, Fethullah için 1999'da DGM'ye suç duyurusunda bulunmamış mıydı?
Nuh Mete Yüksel'in, savcı Salim Demirci'nin başına gelenleri unuttuk mu?
Bu hafta Fethullahçı Gladyo'yu anlatmayı sürdüreceğim.
Ne demiştim?
Kimse bizi yıldıramaz, susturamaz! Korkmuyoruz, yılmıyoruz!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 25 Mart 2008
"Türkiye tehlikeli bir hesaplaşmaya gidiyor!"
Peki, AKP iktidarı tehlikeli hesaplaşmanın neresinde?
Bana kalırsa tam göbeğinde!..
Tayyip Bey'le, Ertuğrul Günay'la, Bülent Arınç'la, Dengir Fırat'la, AKP medyasıyla birlikte...
Oray Eğin Akşam'da Fehmi Koru'yu, Kürşat Bumin Yeni Şafak'ta Şamil Tayyar'ı çok iyi anlatmışlar...
Ortada bir "Ergenekon Çetesi" var ama sekiz aydır savcı iddianameyi henüz hazırlamamış...
Son olayı anlatmaya gerek yok!..
İlhan Selçuk ve Prof. Dr. Kemal Alemdaroğlu 48 saat gözaltında kaldıktan sonra salıverildiler...
İP Genel Başkanı Doğu Perinçek, Aydınlık Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Serhan Bolluk, Ulusal Kanal Genel Yayın Yönetmeni Ferit İlsever ve gazeteci Adnan Akfırat ise dün sabaha karşı tutuklanıp cezaevine konuldular...
Elbet Türkiye'de hukuku, demokrasiyi tehdit eden ne varsa ortaya çıkarılmalıdır...
Burada başka bir şey var. Hukuku, demokrasiyi tehdit edenler değil Fethullah Gülen'e dokunanlar yanıyor, "çete" kılıfıyla Türkiye'nin bilim insanlarına, gazetecilerine, savcılarına, yargıçlarına, siyasilerine gözdağı veriliyor:
"Fethullah'a dokunursan yanarsın!"
Kalp hastası yazar Ergun Poyraz suçunun ne olduğunu bilmeden tutuklandı ve sekiz aydır cezaevinde...
Ergun Poyraz neden tutuklandı ve hâlâ ortada niçin hiçbir iddianame yok?
AKP'nin Kültür Bakanı Ertuğrul Günay, devlet içine sızmış çeteyle savaşım verdiklerini söyleyip ne demişti:
"Cumhuriyet Yargıtay Başsavcısı bunların yönlendirmesiyle AKP'yi kapatmak istiyor!"
Ardından İlhan Selçuk, Kemal Alemdaroğlu, Doğu Perinçek gözaltına alındı...
*****
Önceki gün Ankara'daydım...
Çete medyasının tetikçileri görev başındaydılar...
Mustafa Balbay'la konuşurken şöyle dedi:
"Erdoğan, ayrıntılarını yargıdan değil, çete medyasından öğrendiğimiz Ergenekon soruşturmasını 'Temiz eller' operasyonuna benzetti..."
Doğruydu !..
Ortada savcılık iddianamesi yoktu; ama tüm bilgiler "çete medyası"na Fethullahçı Gladyo tarafından sızdırılıyordu...
DSP'den milletvekili olamayan, AKP'den seçilemeyen, düşünce derinliğinden yoksun Şamil Tayyar, bakın neler söylüyordu:
"Özellikle medya sektöründen çok sürpriz ve ünlü isimler gözaltına alınabilir. Aynı zamanda akademisyenler de olabilir. Veya bir başka yerden olabilir..."
Kürşat Bumin'in deyişiyle, Şamil Tayyar gazeteci değil, operasyonun her aşamasına ilişkin istihbarata sahip yetkili gibi konuşuyor...
Bu kişi Star gazetesinin Ankara temsilcisi...
İşte AKP medyasının durumu bu!..
Kürşat Bumin haklı olarak soruyor:
"Askerin demokrasinin emrettiği yerde kalması gerektiğini her gün tekrarlarken, bir de başımıza aynı öneriyi tekrarlayan polis mi çıktı?.."
Fethullahçı Gladyo duruma egemen...
İnternette kurmay albayların, yarbayların, binbaşıların, astsubayların, askeri-sivil memurların, askeri okul öğrencilerinin "soy ağacını" çıkaran adres belli. O adreste oturanlar kurmay subaylara, astsubaylara, askeri-sivil memurlara, askeri okul öğrencilerine "TSK'ye sızmış vatan hainleri" diyebiliyor...
Gerçekten ortada vahim bir fotoğraf duruyor... Türkiye tehlikeli bir hesaplaşmaya gidiyor...
****
Eski Ankara Emniyet Müdürü Cevdet Saral, yardımcısı Osman Ak, İstihbarat Şube Müdürü Ersan Dalman, yardımcısı Zafer Aktaş, Fethullah yüzünden yanmadılar mı?
Ergun Poyraz, Fethullah için 1999'da DGM'ye suç duyurusunda bulunmamış mıydı?
Nuh Mete Yüksel'in, savcı Salim Demirci'nin başına gelenleri unuttuk mu?
Bu hafta Fethullahçı Gladyo'yu anlatmayı sürdüreceğim.
Ne demiştim?
Kimse bizi yıldıramaz, susturamaz! Korkmuyoruz, yılmıyoruz!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 25 Mart 2008
24 Mart 2008
Fişlemeler üst katta, Fehmi Bey bakıyor
Herkesi bir kenara bırakın, Fehmi Koru’nun köşesinin sadık bir müşterisi var ki bir köşe yazarı sırf o okura karşı sorumluluğundan daha temkinli, daha dikkatli yazmayı kendine şiar edinmeli. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül hem Fehmi Koru’nun akrabası, hem de eski ev arkadaşı. Koru’nun yazıları ister istemez Cumhurbaşkanı tarafından takip ediliyor, ciddiye alınıyor, belki de politikasını şekillendirmekte yardımcı oluyor.
Artık fiili olarak gazeteciliği bırakan ve kendini adadığı siyasi hareketin bir anlamda propaganda bakanlığını yapan Koru ise Türkiye’nin iyice gerildiği bir ortamda o en sadık okurunun kulağına kar suyu kaçıracak yazılar yazıyor. Örümcek Adam’ın “Büyük güçle beraber büyük sorumluluk” gelir ilkesini de duymamış belli ki.
Daha evvel orada burada “Ben biliyorum, şu isimler gözaltına alınacaktı” diye konuşurken ihtimal verilememişti. Sonradan fısıldadığı isimler gözaltına alınınca yakınındakiler ona kulak kesilmenin öneminden bahsetmişti.
Koru bu iddiaları yalanladı. Böyle bir sorumluluğu kabul etmedi ama köşesinden fişlediği isimlerden İlhan Selçuk’un sabaha karşı gözaltına alınışa bütün ülke tanıklık etti. Koru, dün de kendisinin “hedef gösteren” değil, bizzat “hedef” olduğunu yazmış; kendini hem işten sıyırıp hem de mağdur gibi göstermeye çalışan acıklı bir tavırla...
Yalanlamasının üzerinde durmadım, çünkü ikimiz de biliyoruz ki Koru kendini bu güce sahip göstermekten son derece hoşnut. İstediği kadar da yalanyabilir ama gerçeği ikimizin de bildiğinin farkında...
Nitekim yazımın çıktığı 3 Mart sabahında da gazetedeki odasında öfke saçtığını, “Çok sert bir yanıt yazacağım” diye çevresine hislerini aktardığını duydum. O sert yanıt özlemi fişleme tutkusuyla birleşmiş, benim kapıma çarpı koymayı ihmal etmeyip Ergenekon’un tetikçisi gibi göstermeye kalkmıştı. Savcılara da haber yollayarak.
Koru’ya fişlemelere katkıda bulunduğu için en yüksek nişan neyse onu verir belki bu hükümet. Zaten “Taha Kıvanç” mahlası bir süredir fişleme operasyonlarının bir numaralı adresi. Bunu görmek için istihbarat akışına sahip olmanıza da gerek yok, Fehmi Koru gibi derin bağlantılarınız olmasına da. İyi bir gazete okuru olmak yeterli.
İlhan Selçuk’un gözaltına alınması, ister istemez Yeni Şafak’ın tartışmalı gazeteciliğine iyice gölge düşürdü. Yeter ki televizyona çıkmak olsun, hiçbir fırsatı kaçırmayan Koru’nun yurtdışında olduğunu bahane ederek gözaltlarıyla ilgili hiç konuşmaması, görüş vermemesi de suçluluk duygusunun yansımaları değil midir?
Dün, konuyla ilgili yanıtında şaşırtıcı bir şekilde kendi adını kullanmıştı Koru. Sicil temizleme işini alter-ego’suna bırakmamış demek ki.
Nasıl da masum; diyor ki:
“Cumhuriyet gazetesi ‘Tehlikenin farkında mısınız?’ temasını işleyen reklam kampanyasından beri Türkiye’yi farklı bir yöne götürme yolunda yayınlar yapıyor. ABD Başkanı Bush’a ‘Bunları bırak, bizleri destekle’ diyen yazıyla başlayan süreçte çok tuhaf yazılar çıktı Cumhuriyet’te; ben de bu sütunda bir yılı aşkın bir süreden beri onları değerlendirip duruyorum. Son zamanlarda sıklaştı garip yazılar, benim ilgim de yoğunlaştı. Hepsi bu kadar.”
Her şeyin bir gazetecilik merakı ve tesadüf olduğuna inanmamızı bekliyor, bense kimi kandırmaya çalıştığını çok merak ediyorum.
Bakın, kendini bilmez birtakım AKP yandaşları birkaç gündür Ergenekon çetesiyle Cumhuriyet mitingleri arasında bağlantılar kuruyor. Yüz binlerce insanın AKP’ye tepkisini iletmek için sokağa döküldüğü bu mitinglerin tezgâh olduğu gibi bir dezenformasyon kampanyası yönetiliyor.
Cumhuriyet mitinglerinde “gizli bir el” olduğu iddiasını ilk kez kim köşesinde fısıldamıştı dersiniz?
Fehmi Koru.
Tıpkı sırf görüşleri kendisine uymadığı için Milliyet’i 28 Şubat’çı ilan ettiği gibi.
Dahası da var, Koru 27 Şubat’taki yazısında da türbana karşı olan rektörlerin isimlerini ve görev sürelerinin biteceği tarihi veriyor. “Yukarıdakiler” bu yazıyı da kesip dosyaya kaldırmıştır mutlaka, olası bir fişlemeye daha güzel bir katkı olamaz çünkü.
İstediği kadar bağırıp çağırsın, kendisinin Türkiye’de olan biten süreçle ilgili etkisinin gazetecilikle sınırlı olduğunu hiç kimseye inandıramaz bu aşamadan sonra. Ben bu gönüllü propaganda bakanlığının kendisine pahalıya mal olacağına inanıyorum. Tarih boyunca kendisiyle aynı işlevi gören muadillerine öyle oldu çünkü. Umarım güçten iyice gözü dönmeden önce makuliyet sınırlarına geri döner Koru.
Oray Eğin, Akşam - 24 Mart 2008
Artık fiili olarak gazeteciliği bırakan ve kendini adadığı siyasi hareketin bir anlamda propaganda bakanlığını yapan Koru ise Türkiye’nin iyice gerildiği bir ortamda o en sadık okurunun kulağına kar suyu kaçıracak yazılar yazıyor. Örümcek Adam’ın “Büyük güçle beraber büyük sorumluluk” gelir ilkesini de duymamış belli ki.
Daha evvel orada burada “Ben biliyorum, şu isimler gözaltına alınacaktı” diye konuşurken ihtimal verilememişti. Sonradan fısıldadığı isimler gözaltına alınınca yakınındakiler ona kulak kesilmenin öneminden bahsetmişti.
Koru bu iddiaları yalanladı. Böyle bir sorumluluğu kabul etmedi ama köşesinden fişlediği isimlerden İlhan Selçuk’un sabaha karşı gözaltına alınışa bütün ülke tanıklık etti. Koru, dün de kendisinin “hedef gösteren” değil, bizzat “hedef” olduğunu yazmış; kendini hem işten sıyırıp hem de mağdur gibi göstermeye çalışan acıklı bir tavırla...
Yalanlamasının üzerinde durmadım, çünkü ikimiz de biliyoruz ki Koru kendini bu güce sahip göstermekten son derece hoşnut. İstediği kadar da yalanyabilir ama gerçeği ikimizin de bildiğinin farkında...
Nitekim yazımın çıktığı 3 Mart sabahında da gazetedeki odasında öfke saçtığını, “Çok sert bir yanıt yazacağım” diye çevresine hislerini aktardığını duydum. O sert yanıt özlemi fişleme tutkusuyla birleşmiş, benim kapıma çarpı koymayı ihmal etmeyip Ergenekon’un tetikçisi gibi göstermeye kalkmıştı. Savcılara da haber yollayarak.
Koru’ya fişlemelere katkıda bulunduğu için en yüksek nişan neyse onu verir belki bu hükümet. Zaten “Taha Kıvanç” mahlası bir süredir fişleme operasyonlarının bir numaralı adresi. Bunu görmek için istihbarat akışına sahip olmanıza da gerek yok, Fehmi Koru gibi derin bağlantılarınız olmasına da. İyi bir gazete okuru olmak yeterli.
İlhan Selçuk’un gözaltına alınması, ister istemez Yeni Şafak’ın tartışmalı gazeteciliğine iyice gölge düşürdü. Yeter ki televizyona çıkmak olsun, hiçbir fırsatı kaçırmayan Koru’nun yurtdışında olduğunu bahane ederek gözaltlarıyla ilgili hiç konuşmaması, görüş vermemesi de suçluluk duygusunun yansımaları değil midir?
Dün, konuyla ilgili yanıtında şaşırtıcı bir şekilde kendi adını kullanmıştı Koru. Sicil temizleme işini alter-ego’suna bırakmamış demek ki.
Nasıl da masum; diyor ki:
“Cumhuriyet gazetesi ‘Tehlikenin farkında mısınız?’ temasını işleyen reklam kampanyasından beri Türkiye’yi farklı bir yöne götürme yolunda yayınlar yapıyor. ABD Başkanı Bush’a ‘Bunları bırak, bizleri destekle’ diyen yazıyla başlayan süreçte çok tuhaf yazılar çıktı Cumhuriyet’te; ben de bu sütunda bir yılı aşkın bir süreden beri onları değerlendirip duruyorum. Son zamanlarda sıklaştı garip yazılar, benim ilgim de yoğunlaştı. Hepsi bu kadar.”
Her şeyin bir gazetecilik merakı ve tesadüf olduğuna inanmamızı bekliyor, bense kimi kandırmaya çalıştığını çok merak ediyorum.
Bakın, kendini bilmez birtakım AKP yandaşları birkaç gündür Ergenekon çetesiyle Cumhuriyet mitingleri arasında bağlantılar kuruyor. Yüz binlerce insanın AKP’ye tepkisini iletmek için sokağa döküldüğü bu mitinglerin tezgâh olduğu gibi bir dezenformasyon kampanyası yönetiliyor.
Cumhuriyet mitinglerinde “gizli bir el” olduğu iddiasını ilk kez kim köşesinde fısıldamıştı dersiniz?
Fehmi Koru.
Tıpkı sırf görüşleri kendisine uymadığı için Milliyet’i 28 Şubat’çı ilan ettiği gibi.
Dahası da var, Koru 27 Şubat’taki yazısında da türbana karşı olan rektörlerin isimlerini ve görev sürelerinin biteceği tarihi veriyor. “Yukarıdakiler” bu yazıyı da kesip dosyaya kaldırmıştır mutlaka, olası bir fişlemeye daha güzel bir katkı olamaz çünkü.
İstediği kadar bağırıp çağırsın, kendisinin Türkiye’de olan biten süreçle ilgili etkisinin gazetecilikle sınırlı olduğunu hiç kimseye inandıramaz bu aşamadan sonra. Ben bu gönüllü propaganda bakanlığının kendisine pahalıya mal olacağına inanıyorum. Tarih boyunca kendisiyle aynı işlevi gören muadillerine öyle oldu çünkü. Umarım güçten iyice gözü dönmeden önce makuliyet sınırlarına geri döner Koru.
Oray Eğin, Akşam - 24 Mart 2008
Bu isim kimin gözaltına alınacağını önceden biliyor
Hangi kanalın kime satılacağından, belli bir konuma kimin atanacağına kadar lüzumlu lüzumsuz pek çok dedikodu geliyor kulağıma ve kaynağını sorduğum zaman herkes tereddütsüz tek bir ismi gösteriyor: Fehmi Koru. Ömrü boyunca dedikoduya bayılmış, kimi zaman kendisi de dedikodulara malzeme olmuş bir gazeteci olarak yazdıklarını değil konuştuklarını anlatıyorlar. Daha çok sohbetlerde, çay üzeri anlattıkları. Yazsa gazeteci diyeceğiz zaten.
Cumhurbaşkanı’nın özel kalemi gibi davranmanın yanına, bir de çeşitli imtiyazlarla edindiği bu bilgileri kritik noktalardaki insanlara yaymak var demek. Mesela Sabah-atv’nin satışından da ortalığı Fehmi Koru’nun karıştırdığı, çeşitli aşamalarda belli konularda müdahalesi olduğu konuşuluyor. Zaten o kurumdan da dünyanın en gereksiz programı için epey bir miktar alıyor.
Basında dedikodu bir motiftir, gazeteciler de çok sever, stresli mesleğimizde bir renktir kimin kiminle uğraştığının üzerinde durmak. Ancak Fehmi Koru’nunki çoktan Babıali Yokuşu fısıtılarını aşmışa benziyor, iddialar doğruysa.
Bundan bir süre önce Fehmi Koru orada burada, sohbet esnasında, kimi gazetecilerin arasında övünerek bazı bilgileri ifşa ediyor. Artık o kadar çok yerde konuşuyor, o kadar çok yayılıyor ki bana bile geliyor konuştukları, düşünün.
Övündüğü konu şu: Ergenekon operasyonu kapsamında gözaltına alınacak bir gazetecinin ismini veriyor. Kimse üzerinde durmuyor, Koru gibi Cumhurbaşkanı’na yakın bir gazetecinin bile böyle bir şeyi bilemeyeceği düşünülüp geçiştiriliyor.
Aradan bir hafta geçiyor ve Ergenekon kapsamında bir gazeteci göz altına alınıyor: O gün Fehmi Koru’nun ağzından çıkan isim, yani Vedat Yenerer.
Rivayete göre bu bilgisinin teyit edilmesinin ardından Koru yine meydana çıkıyor, sağda solda yeni istihbarat bilgileri anlatmaya başlıyor. Anlattığı yine Ergenekon operasyonu kapsamında bu sefer iki gazetecinin göz-altına alınacağı iddiası.
İddiayı aktaranlar, Koru’nun daha önceki istihbaratının doğru çıktığını göz önünde bulundurarak bu bilgileri veriyor. İki isimden biri hakikaten Türkiye’yi sarsacak nitelikte, çok şöhretli bir gazeteci. Son zamanlarda muhalif çıkışlarıyla konuşulan ve kendisinden bir siyasi hareket yaratması beklenen çapta bir isim...
Ancak bu ismin şöhreti gelecek muhtemel tepkilerden dolayı operasyonu düzenleyecekleri tereddütte bırakıyormuş.
Merak edilen, Koru’nun bu bilgilere neden sahip olduğu. Ya birileri onun adını kullanarak dezenformasyon yapıyor ya da o birileriyle bu yakın temasları sonucu isimleri alıyor ve yayıyor. Ancak ikinci şıkta, iletişimin karşılıklı olma esasına dayanarak Fehmi Koru’nun da bu bilgiler karşılığında kendinden bir şeyler söylenmesi beklenmez mi?
Fiilen gazeteciliği bırakan Fehmi Koru, kimi gazetecilerin kapısına çarpı konmasının, Nazi Almanyası’nda olduğu gibi fişlenmesinin yolunu açmış olabilir mi? İnanmak istemiyorum. Ama bu bilgilere sahipse ve yazmıyorsa, bu fişleme operasyonuna sessiz kalarak dahi önemli katkı sağlamış olabilir. Bu soru aslında onun bağlantılarına sahip bir ismin neden arkadaşları iktidara geldikten sonra gazetecilik yapmadığıyla da ilintili. Geçmişin Taha Kıvanç’ıyla bugün kitaplardan, seyahatlerden bahseden Taha Kıvanç arasında ciddi bir “haber” farkı var.
Eğer önümüzdeki günlerde Fehmi Koru’nun yaydığı söylenen isimler gözaltına alınırsa Ergenekon operasyonu çok daha ilginç bir hal alacak. O zaman Koru’nun gerçekten vermesi gereken bir hesap olacak.
Ya da şunu yapsın: Kendi yakın çevresinde bu kadar fazla “Her şeyi ben bilirim” havasında konuşmasın. Çünkü bizzat bu dedikodular onun odasının içinden çıkıyor; yayanlar bizzat tanıklar.
Oray Eğin, Akşam - 3 Mart 2008
Cumhurbaşkanı’nın özel kalemi gibi davranmanın yanına, bir de çeşitli imtiyazlarla edindiği bu bilgileri kritik noktalardaki insanlara yaymak var demek. Mesela Sabah-atv’nin satışından da ortalığı Fehmi Koru’nun karıştırdığı, çeşitli aşamalarda belli konularda müdahalesi olduğu konuşuluyor. Zaten o kurumdan da dünyanın en gereksiz programı için epey bir miktar alıyor.
Basında dedikodu bir motiftir, gazeteciler de çok sever, stresli mesleğimizde bir renktir kimin kiminle uğraştığının üzerinde durmak. Ancak Fehmi Koru’nunki çoktan Babıali Yokuşu fısıtılarını aşmışa benziyor, iddialar doğruysa.
Bundan bir süre önce Fehmi Koru orada burada, sohbet esnasında, kimi gazetecilerin arasında övünerek bazı bilgileri ifşa ediyor. Artık o kadar çok yerde konuşuyor, o kadar çok yayılıyor ki bana bile geliyor konuştukları, düşünün.
Övündüğü konu şu: Ergenekon operasyonu kapsamında gözaltına alınacak bir gazetecinin ismini veriyor. Kimse üzerinde durmuyor, Koru gibi Cumhurbaşkanı’na yakın bir gazetecinin bile böyle bir şeyi bilemeyeceği düşünülüp geçiştiriliyor.
Aradan bir hafta geçiyor ve Ergenekon kapsamında bir gazeteci göz altına alınıyor: O gün Fehmi Koru’nun ağzından çıkan isim, yani Vedat Yenerer.
Rivayete göre bu bilgisinin teyit edilmesinin ardından Koru yine meydana çıkıyor, sağda solda yeni istihbarat bilgileri anlatmaya başlıyor. Anlattığı yine Ergenekon operasyonu kapsamında bu sefer iki gazetecinin göz-altına alınacağı iddiası.
İddiayı aktaranlar, Koru’nun daha önceki istihbaratının doğru çıktığını göz önünde bulundurarak bu bilgileri veriyor. İki isimden biri hakikaten Türkiye’yi sarsacak nitelikte, çok şöhretli bir gazeteci. Son zamanlarda muhalif çıkışlarıyla konuşulan ve kendisinden bir siyasi hareket yaratması beklenen çapta bir isim...
Ancak bu ismin şöhreti gelecek muhtemel tepkilerden dolayı operasyonu düzenleyecekleri tereddütte bırakıyormuş.
Merak edilen, Koru’nun bu bilgilere neden sahip olduğu. Ya birileri onun adını kullanarak dezenformasyon yapıyor ya da o birileriyle bu yakın temasları sonucu isimleri alıyor ve yayıyor. Ancak ikinci şıkta, iletişimin karşılıklı olma esasına dayanarak Fehmi Koru’nun da bu bilgiler karşılığında kendinden bir şeyler söylenmesi beklenmez mi?
Fiilen gazeteciliği bırakan Fehmi Koru, kimi gazetecilerin kapısına çarpı konmasının, Nazi Almanyası’nda olduğu gibi fişlenmesinin yolunu açmış olabilir mi? İnanmak istemiyorum. Ama bu bilgilere sahipse ve yazmıyorsa, bu fişleme operasyonuna sessiz kalarak dahi önemli katkı sağlamış olabilir. Bu soru aslında onun bağlantılarına sahip bir ismin neden arkadaşları iktidara geldikten sonra gazetecilik yapmadığıyla da ilintili. Geçmişin Taha Kıvanç’ıyla bugün kitaplardan, seyahatlerden bahseden Taha Kıvanç arasında ciddi bir “haber” farkı var.
Eğer önümüzdeki günlerde Fehmi Koru’nun yaydığı söylenen isimler gözaltına alınırsa Ergenekon operasyonu çok daha ilginç bir hal alacak. O zaman Koru’nun gerçekten vermesi gereken bir hesap olacak.
Ya da şunu yapsın: Kendi yakın çevresinde bu kadar fazla “Her şeyi ben bilirim” havasında konuşmasın. Çünkü bizzat bu dedikodular onun odasının içinden çıkıyor; yayanlar bizzat tanıklar.
Oray Eğin, Akşam - 3 Mart 2008
23 Mart 2008
Diyarbakır'daki Hizbullah...
Fethullahçılar Güneydoğu'yu kuşatıyor...
Güneydoğu'yu salt Fethullahçılar değil, El Kaide, Hizbullah ve Müslüman Kardeşler de kuşatıyor...
2008 Ocak ve Şubat ayında 700 işadamı Diyarbakır'a geliyor...
Bu konuya daha önce değindim...
Kurban Bayramı'nda yurtiçi ve yurtdışından 300 Fethullahçı işadamı Güneydoğu'da 50 bin kurban kestirip dağıtmıştı...
Şimdilerde Diyarbakır'da "ışık odaları" açılıyor, Hizbullah'ın Menzil kanadı da "Kuran okuma odaları"na ağırlık veriyor...
Güneydoğu tarikatçı ve köktendinci bir kuşatma altına giriyor...
Diyarbakır'da hedef, yoksul insanların oturduğu bölgeler, yani mahalleler...
Amaçları da belli. 2009 yerel seçimlerinde DTP'nin kalesini düşürmek...
Tayyip Bey ne demişti?
"Diyarbakır, Tunceli ve İzmir'i istiyorum..."
Hizbullah'ın Menzil kanadı AKP'ye iyice yaklaşmış ve devletin koruması altına girmiş...
Sözünü ettiğim "okuma odaları"nda Kuran öğretiliyor, 5-15 yaşalarındaki çocuklara. Diyarbakır Valisi, polis, MİT bu durumu biliyor.
Hizbullah, 1990'lı yıllarda Diyarbakır, Batman, Mardin gibi kentlerde devletin koruması altındaydı. Onca faili meçhul cinayeti Hizbullah militanları yaptı. Sonunda iş büyüdü, Hüseyin Velioğlu Beykoz'da öldürüldü. İkinci adam İsa Altsoy idi. Almanya'ya kaçtı.
Altsoy şimdilerde Frankfurt yakınlarında bir caminin imamı!..
Nedense Metin Kaplan'ın iadesini isteyen Türkiye, İsa Altsoy'u istemiyor.
Türkiye'yi yönetenler şimdilerde Hizbullah'ı yanlarına alıp, "Kuran kursu" açmalarına izin veriyorlar...
Bakın Diyarbakır Valisi Hüseyin Avni Mutlu, Hizbullah'ın Menzil kanadının çalışmalarına ne diyor:
"İnsanlarımızın güzel Kuran okuma kurslarına gitmesini de terörist faaliyet olarak göremeyiz." ( Funda Özkan - Radikal/11 Mart 2008)
DTP, AKP'nin "din eksenli" siyasetinden etkilendiğinden laik kimliğini atıp dinci kimliği sahipleniyor hemen...
Din adamlarından kurulu bir "bilim kurulu" oluşturup, Güneydoğu'daki "Nakşi" tabana yaklaşıyor.
Bence işi çok zor DTP'nin...
***
Güneydoğu'daki "Nakşiler" Barzani'yle yakın ilişkide. Barzani Nakşi. Zaten Tayyip Bey'e yakınlık bu nedenle. Arada Turgut Özal'ın kardeşi Korkut Özal da var...
Güneydoğu'da Fethullahçı Nakşi birlikteliği ivme kazanırken El Kaide ve Müslüman Kardeşler de DTP'ye değil, AKP'ye yakın duruyorlar...
AKP iktidarı çok açık biçimde din eksenli siyaset yapıyor, özellikle Güneydoğu'da "Nakşiliği" kullanarak "Kürt İslamı"na ivme kazandırıyor...
Burada önemli olan, aynı zamanda aşiret ve tarikat bağlarını güçlendirmektir...
Burada bir küçük not:
"Nakşilik Anadolu'ya Irak'ın kuzeyinden Kürtler tarafından getirilmiş, Güneydoğu'da ise önemli bir taban oluşturmuştur."
DTP öteden beri laikliği savunmuyor muydu?
DTP'lilerin zaman zaman gazetelerde de yer alan görüşleri şöyleydi:
"DTP laiklik konusunda bir sigortadır Türkiye için. Eğer DTP Güneydoğu'da etkinliğini kaybederse bölgede tarikatlar giderek güçlenir, gericilik hortlar..."
Biliyorsunuz, Talabani ve Barzani tarikat geleneğinden geliyor, buna Kürt kimliğini de ekleyip bölgede taraftar sağlıyor...
Bu noktada Tayyip Bey, "Diyarbakır'ı isterim" derken din ekseninde politika yaptıklarının işaretini veriyor...
Güneydoğu'ya Nakşilik medreseler yoluyla yayıldı; şimdilerde ise "okuma odaları"yla yayılıyor, aynı damardan beslenen Nurculuğun Fethullahçı kolu "okullar", "ışık evleri" ve "okuma odaları"yla AKP'yi siyasal güç odağı yapıyor...
***
DTP yöneticileri bunun farkında...
Onlar da dine sarıldılar, mitinglerde elinde Kuran bulunan başı sarıklı imamlardan medet umar hale geldiler...
Kürt Nakşiliği ve Türk Nakşiliği Güneydoğu'da AKP'de birleşti... Çünkü Nakşilik AKP'yle iktidadır...
Bu konuyu en iyi bilenler Dengir Mir Mehmet Fırat ve Abdülmelik Fırat değil midir?
Nakşilik dinden daha çok siyasettir; AKP de bunu çok iyi yapmaktadır...
Yazıma noktayı koyarken aklıma bir soru geldi...
Tayyip Bey ve Bülent Arınç Bey'in Kuran'dan surelerle yargıya kafa tutmaları ne anlama geliyor?
Bizim İkinci Cumhuriyetçi tosuncuklar ve Soros'un çocukları bu sözlere ne diyorlar?
Demokrasi ve düşünceyi ifade özgürlüğü!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 21 Mart 2008
Güneydoğu'yu salt Fethullahçılar değil, El Kaide, Hizbullah ve Müslüman Kardeşler de kuşatıyor...
2008 Ocak ve Şubat ayında 700 işadamı Diyarbakır'a geliyor...
Bu konuya daha önce değindim...
Kurban Bayramı'nda yurtiçi ve yurtdışından 300 Fethullahçı işadamı Güneydoğu'da 50 bin kurban kestirip dağıtmıştı...
Şimdilerde Diyarbakır'da "ışık odaları" açılıyor, Hizbullah'ın Menzil kanadı da "Kuran okuma odaları"na ağırlık veriyor...
Güneydoğu tarikatçı ve köktendinci bir kuşatma altına giriyor...
Diyarbakır'da hedef, yoksul insanların oturduğu bölgeler, yani mahalleler...
Amaçları da belli. 2009 yerel seçimlerinde DTP'nin kalesini düşürmek...
Tayyip Bey ne demişti?
"Diyarbakır, Tunceli ve İzmir'i istiyorum..."
Hizbullah'ın Menzil kanadı AKP'ye iyice yaklaşmış ve devletin koruması altına girmiş...
Sözünü ettiğim "okuma odaları"nda Kuran öğretiliyor, 5-15 yaşalarındaki çocuklara. Diyarbakır Valisi, polis, MİT bu durumu biliyor.
Hizbullah, 1990'lı yıllarda Diyarbakır, Batman, Mardin gibi kentlerde devletin koruması altındaydı. Onca faili meçhul cinayeti Hizbullah militanları yaptı. Sonunda iş büyüdü, Hüseyin Velioğlu Beykoz'da öldürüldü. İkinci adam İsa Altsoy idi. Almanya'ya kaçtı.
Altsoy şimdilerde Frankfurt yakınlarında bir caminin imamı!..
Nedense Metin Kaplan'ın iadesini isteyen Türkiye, İsa Altsoy'u istemiyor.
Türkiye'yi yönetenler şimdilerde Hizbullah'ı yanlarına alıp, "Kuran kursu" açmalarına izin veriyorlar...
Bakın Diyarbakır Valisi Hüseyin Avni Mutlu, Hizbullah'ın Menzil kanadının çalışmalarına ne diyor:
"İnsanlarımızın güzel Kuran okuma kurslarına gitmesini de terörist faaliyet olarak göremeyiz." ( Funda Özkan - Radikal/11 Mart 2008)
DTP, AKP'nin "din eksenli" siyasetinden etkilendiğinden laik kimliğini atıp dinci kimliği sahipleniyor hemen...
Din adamlarından kurulu bir "bilim kurulu" oluşturup, Güneydoğu'daki "Nakşi" tabana yaklaşıyor.
Bence işi çok zor DTP'nin...
***
Güneydoğu'daki "Nakşiler" Barzani'yle yakın ilişkide. Barzani Nakşi. Zaten Tayyip Bey'e yakınlık bu nedenle. Arada Turgut Özal'ın kardeşi Korkut Özal da var...
Güneydoğu'da Fethullahçı Nakşi birlikteliği ivme kazanırken El Kaide ve Müslüman Kardeşler de DTP'ye değil, AKP'ye yakın duruyorlar...
AKP iktidarı çok açık biçimde din eksenli siyaset yapıyor, özellikle Güneydoğu'da "Nakşiliği" kullanarak "Kürt İslamı"na ivme kazandırıyor...
Burada önemli olan, aynı zamanda aşiret ve tarikat bağlarını güçlendirmektir...
Burada bir küçük not:
"Nakşilik Anadolu'ya Irak'ın kuzeyinden Kürtler tarafından getirilmiş, Güneydoğu'da ise önemli bir taban oluşturmuştur."
DTP öteden beri laikliği savunmuyor muydu?
DTP'lilerin zaman zaman gazetelerde de yer alan görüşleri şöyleydi:
"DTP laiklik konusunda bir sigortadır Türkiye için. Eğer DTP Güneydoğu'da etkinliğini kaybederse bölgede tarikatlar giderek güçlenir, gericilik hortlar..."
Biliyorsunuz, Talabani ve Barzani tarikat geleneğinden geliyor, buna Kürt kimliğini de ekleyip bölgede taraftar sağlıyor...
Bu noktada Tayyip Bey, "Diyarbakır'ı isterim" derken din ekseninde politika yaptıklarının işaretini veriyor...
Güneydoğu'ya Nakşilik medreseler yoluyla yayıldı; şimdilerde ise "okuma odaları"yla yayılıyor, aynı damardan beslenen Nurculuğun Fethullahçı kolu "okullar", "ışık evleri" ve "okuma odaları"yla AKP'yi siyasal güç odağı yapıyor...
***
DTP yöneticileri bunun farkında...
Onlar da dine sarıldılar, mitinglerde elinde Kuran bulunan başı sarıklı imamlardan medet umar hale geldiler...
Kürt Nakşiliği ve Türk Nakşiliği Güneydoğu'da AKP'de birleşti... Çünkü Nakşilik AKP'yle iktidadır...
Bu konuyu en iyi bilenler Dengir Mir Mehmet Fırat ve Abdülmelik Fırat değil midir?
Nakşilik dinden daha çok siyasettir; AKP de bunu çok iyi yapmaktadır...
Yazıma noktayı koyarken aklıma bir soru geldi...
Tayyip Bey ve Bülent Arınç Bey'in Kuran'dan surelerle yargıya kafa tutmaları ne anlama geliyor?
Bizim İkinci Cumhuriyetçi tosuncuklar ve Soros'un çocukları bu sözlere ne diyorlar?
Demokrasi ve düşünceyi ifade özgürlüğü!..
Hikmet Çetinkaya - Cumhuriyet, 21 Mart 2008
22 Mart 2008
Bu kafaları iyi tanıyın
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı yasal ve anayasal yetkisini kullanarak AKP için kapatma davası açtı. Böylece görevini yerine getirdi. Şimdi bu işin ön sırasında iki isim var. Abdullah Gül ve Tayyip Erdoğan. Bunların geçmişini ve kafa yapılarını iyi bilmek, iyi irdelemek gerekiyor. İşte o zaman karşımıza korkunç bir tablo çıkıyor. Önce (Burada 20 Şubat 2008 günü çıkan yazımda da vurguladığım örneği yineleyerek) Abdullah Gül’den başlayalım.
Elimde “Türkiye’nin Milli Bütünlüğü ve Güvenliği” isimli bir kitap var. O günlerde Refah Partisi milletvekili olan Bay Abdullah Gül, düzenlenen bir seminerde konuşma yapıyor. Öteki konuşmacılar gibi, onun da sözleri banttan çözülüp kitap haline getiriliyor. Şimdi devletin başına terfi ettirilen, MHP oyları ile Cumhurbaşkanı yapılıp Atatürk’ün makamına oturtulan bu şahsın söylediklerine bir bakalım...Bakalım da, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı tarafından açılan davada ismi geçen şahsın kafasının ardındakileri biraz olsun görelim. Beyefendi konuşuyor. Özetliyorum:
“Yüzyıllardır bu coğrafyada yaşayan insanlarımızın İslami değerlerle yoğurulduğu, İslami değerlerle kimliğini bulduğu apaçık bir gerçek. (Türklük gibi bir kavram kafasında yok!) Bugün Türkiye’de bir sistem bunalımı var. Kendi bünyesine uymayan, kendi değerlerine zıt ve zoraki uygulanmaya çalışılan ve halka zorla diretilen bir sistem. (Laik Türkiye Cumhuriyeti’ni kastediyor.) Bu sistemin bünyemize ne kadar zıt olduğunu görüyoruz. Halkına zıt, halkı ile barışık olmayan, ona düşman bir sistem içerisindeyiz.” (Cumhuriyet rejimi!)
İnciler döktürmeyi sürdürüyor:
“Hepinizin bildiği gibi cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devrimcilik, devletçilik ve laiklik olarak bunları özetleyebiliriz. Ama işin ilginç yanı şu ki, bu milletin halkı, bu millet bir araya gelip de biz devletçi olalım, biz laik olalım, biz millyetçi olalım diye böyle bir karar vermemişler. Bu ilkeler hep bu halka bir zorlatma şeklinde dayatılmış ve uzun süre öyle devam etmiş. Tam halka zıt bir yönetim. Türkiye’nin bir Irak’a, Libya’ya benzeyen çok yanları var. Neden? Aynı tek adam pozisyonu. (Atatürk’ü Saddam ve Kaddafi ile kıyaslamaya yelteniyor.) Bugün gidin, Irak’ta da, Libya’da da, Suriye’de de tek insanın resimleri vardır her yerde. Her yerde tek insanların heykelleri vardır.” (Fakat korkusundan Atatürk’ün adını ağzına alamıyor!)
Sonra milliyetçilik konusundaki engin görüşlerini açıklamaya başlıyor:
“Milliyetçilik öyle olmuş ki, Türkçülük şeklinde alınmış. Mesela bunları açık söylemek zorundayım, ‘Ne Mutlu Türküm diyene’ lafını tutup her yere yaza yaza Türkiye aslında ilkel bir hale dönmüştür. (Bu fikirleri taşıyan şahıs MHP desteği ile Çankaya’ya çıkarıldı.) Şimdi ne gariptir ki seyahat ederseniz Doğu ve Orta Anadolu’ya geldikçe ‘Önce Vatan’ yazdığını (görürsünüz), batıya gittikçe hiç rastlamazsınız bunlara. Yani bunlar zorla, halkın kendi inanç değerleriyle bütünleşmeyen bir dünya sistemini halka zorla kabul ettirmektir.” (Önce Vatan ilkesini bile reddetmekten sıkılmıyor. İşin matrak tarafı, bu şahıs şu andaki konumu nedeniyle Başkomutan! Allah selamet versin.)
Daha sonra din konusunda ahkam kesmeye başlıyor:
“Şu da bir gerçek ki, en birleştirici unsur din olmuştur. Ama Türkiye’de resmi ideoloji tarafından devamlı tehdit altına alınmış. (İnsaf, insaf, Allah’tan kork.) Türkiye’nin bütünlüğünü tehdit eden, en ziyade tahribatı vermiş olan sistemin ilkelerinden birisi de LAİKLİK ilkesidir, LAİKLİK olayıdır. Din ve din dediğimiz İslam, Türkiye’de potansiyel tehlike olarak görülmüştür. Maalesef Türkiye bunun örnekleriyle doludur. Zaten Türkiye’de en çok çiğnenen şey hukuk olmuştur. Bu din düşmanlığını esas alan ve hukuk tanımayan uygulama, İslam inancı ve ahlakı ile yoğurulmuş halkımızı da tabii dışlamıştır. Özellikle onu kendi hayatında yaşamak isteyen insanları devamlı dışlamış, devamlı bunlara karşı kapılar kapatılmıştır.” (Geçmişte Laiklik karşıtı olduğunu söyleyen şahıs, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı tarafından açılan davaya şimdi tepki gösterebiliyor!)
Sonra sözü sıkmabaşa getiriyor:
“Üniversitelerdeki bugünkü durum. Şimdi siz bunu hangi demokrasi ile, hangi hukuk nizamı ile, hangi insan hakları ile bağdaştırabilirsiniz? Sadece kılık kıyafetinden dolayı, sadece dini inançlarından dolayı üniversite kapılarından geri çevrilen, diplomaları verilmeyen bir sürü Türkiye’nin genç kızları.” (Anımsayın, karısını sıkmabaş fotoğrafla üniversiteye kaydettirmek istemiş, bu istem geri çevrilince karısına Türk devleti aleyhine AİHM’de dava açtırmış ve l00 bin dolar tazminat istemişti. Başkaları tarafından açılan türban davalarının kaybedilmesi üzerine davayı geri çekmek zorunda kalmışlardı. Bunlar böyledir.)
Cumhurbaşkanımız ve Başkomutanımız Abdullah Gül daha sonra irtica nedeniyle TSK’dan çıkarılan subaylardan dem vurmaya başlıyor:
“Dini inançlarından dolayı, dindar olan bir subaya da siz eğer kendi ordunuzda hayat hakkı vermiyorsanız, çeşitli dolaylı yollarla bunu açıkça söylemeden onu eğer safdışı ediyorsanız, sanki safra atar gibi, sanki ajan yakalamış gibi onları eğer ayıklıyorsanız, siz o zaman bu ülkenin bütünlüğünü, bu ülkenin devamını nasıl temin edersiniz.” (Türk Ordusunun başkomutanlık makamı şimdi bu kafaya emanet!)
Beyefendi konuşmasını kafasındaki “Osmanlılık” ve “İkinci Cumhuriyetçilik” kavramlarına övgü düzerek bitiriyor:
“Bu açıdan bu ikinci cumhuriyet, yeni Osmanlıcılık kavramlarının ve bu tartışmaların ortaya gelmesini ben çok sağlıklı olarak görüyorum ve geleceğe çok ümitle bakıyorum.”
VE TAYYİP!
Partisi hakkında Anayasa Mahkemesinde açılan davada ismi baş sırada yer alan, partisini laikliğe karşı bir odak haline getirdiği Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından vurgulanan Tayyip de, AKP öncesinde çok hızlı arkadaşlardan biri! Sözlerini yine belgeden, “İkinci Cumhuriyet Tartışmaları Röportajları” isimli kitaptan yayınlıyorum. Bu bir soru cevap. Kendisiyle söyleşi yapılıyor, sorular soruluyor ve yanıt veriyor. Özetliyorum. İlk sözleri Abdullah Gül’le aynı doğrultuda:
“Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihine çok kestirme bir biçimde kuşbakışı baktığımızda, rejimin yüz aklığı ile çıktığını söyleyemeyiz.”
Sonra bombayı aniden patlatıyor. Şimdi “Demokrasi” nutukları atan, özgürlüklerden dem vuran Tayyip’in şu sözlerini lütfen çok dikkatle okuyunuz...Çünkü gerçek niyeti burada yatıyor:
“Demokrasi bugüne kadar bazen bir amaç, bazen bir araç olarak görülmüştür. Bize göre demokrasi ancak bir araçtır. Hangi sisteme gitmek istiyorsanız, bu düzenlerin seçiminde bir araçtır. (Örneğin şeriat rejimine demokrasiyi araç olarak kullanarak gideceksiniz!) Eğer halk totaliter bir rejim istiyorsa buna SAYGI duymalıyız.” (Evet, aynen böyle diyor.)
Sonra sıra hukuk, Kemalizm ve dine geliyor:
“Hukuk halka sorulmadan bir yerlerden aktarılmış ve zorla halka dikte ettirilmiştir. Çağdaşlık anlayışı, ahlak anlayışı vesaire. Hatta Türkiye din konusunda kendisine din olarak Kemalizmi almış ve başka hiçbir dine hayat hakkı tanımayarak kitlelere zorla dikte etmiştir. (İnsaf, insaf, bunları söylerken Allah’tan kork, kuldan utan.) Bütün bunlardan sonra Türkiye’nin yarınında artık Kemalizme veya başkaca herhangi bir resmi ideolojiye yer yoktur. Kemalizmin kendini yeniden üretmesi söz konusu değildir.” (Gün geldi, Başbakan olup yetkileri ele geçirdi. Şimdi neler yaptığının, neyin peşinde koştuğunun kanıtlarını işte bu sözleri ile veriyor.)
Peki ama Tayyip nasıl bir devlet kavramının peşinde? Bu soruya da yanıt veriyor:
“İslamın devlet planı içinde düşünüyorum. Biz müslümanlar için din İslamdır. En üst belirleyici İslamın ilkeleridir. Her şey ona göre belirlenir.” (İşte gerçek Tayyip bu. Şimdi belli yerlere geldiği için bu kadar açık konuşamıyor...Ve hakkında dava açıldığında entel-liboş-dönek-şeriatçı korosu yaygarayı koparıyor.)
Konumuzun biraz dışında olacak ama, Tayyip bu söyleşide Hristiyan ülkelere acayip biçimde bindiriyor:
“Bizim açımızdan önemli bir başka konu da, ‘büyük abi’ ailesini oluşturan devletlerin tamamının Hristiyan olmalarıdır ve ısrarla Müslüman ülkelerde istikrarsızlık ve iktidarsızlık peşinde koşmalarıdır.” (Şimdi Tayyip, o zaman suçladığı Hristiyan ülkelerin, ABD ve AB’nin güdümüne girmiş, yasaları onların istediği doğrultuda değiştiriyor, yenilerini aynı istem doğrultusunda çıkarıyor, onlardan direktif almaktan sıkılmıyor. O halde hangi Tayyip? Geçmişte bu sözleri söyleyen mi, bugün bunları yapan mı? Bu çelişkisini anlatacak yüreğe sahip mi? Elbette değil.)
ŞİMDİ KONUŞSUNLAR BAKALIM!
Size geçmişte Abdullah Gül ve Tayyip’in sözlerinden örnekler verdim. Hem de belgelerden, kitaplardan. Bunlardan biri bugün Cumhurbaşkanı, öteki ise Başbakan. Türkiye’yi bu iki kafa yönetiyor. Ne yazık ki Türkiye Cumhuriyeti bunların eline geçti.
Yargıtay Başsavcısı bunların da isimlerinin başrolde olduğu bir iddianame hazırladı ve Anayasa Mahkemesinde dava açtı.
Şimdi bu şahıslardan beklenen üç ayrı seçenek var:
l- Açıklama yapar ve derler ki “Biz o zaman öyle düşünüyorduk, laiklik ilkesine, Atatürkçülüğe falan karşı çıkıyorduk, din devleti istiyorduk ama şimdi değiştik. Artık öyle düşünmüyoruz.” (Belki birileri inanır!)
2- Açıklama yapar ve derler ki “Evet, bugün de aynı şeyleri düşünüyoruz. O sözlerimizin arkasındayız. Ancak kaderin cilvesiyle sorumlu yerlere geldiğimiz için bu sözlerimizi artık o kadar açık söyleyemiyoruz. ” (İşte bunu yapamazlar!)
3- Suskun kalırlar...Çünkü bu konuda söyleyecek sözleri yoktur. Aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık hikayesidir...Ve suskun kalmaya elleri mahkumdur. Hesaplarını Yüce Divan önünde vereceklerdir.
Bir Cumhurbaşkanı düşünün, yakın geçmişte Osmanlılık kavramına, İkinci Cumhuriyet safsatasına bile övgü düzüyor. Atatürk’ü Saddam, Kaddafi gibi katil ve soytarılarla kıyaslıyor. Atatürk’ün ‘Ne Mutlu Türküm Diyene’ sözünü İLKELLİK olarak tanımlıyor, Cumhuriyet rejimi ve anayasanın vazgeçilmez ilkesi olan laikliğe karşı çıkıyor.
Bir Başbakan düşünün, ‘Bizim için demokrasi bir amaç değil, hangi sistemi istiyorsanız ona gitmek için bir araçtır’ diyebiliyor. Nereye, hangi rejime ulaşmak için araç! Bir Başbakan düşünün, ‘Halk totaliter rejim isterse ona saygı duymalıyız’ diyor ve şimdi demokrasi nutukları atıyor...Ve itiraf ediyor: ‘Ben (Türkiye’yi) İslamın devlet planı içinde düşünüyorum.’
Bunların kafa yapısını kendi sözleriyle belgeliyorum. İnkar edemezler. Zora girdiklerinde herhangi bir açıklama yapamazlar. Dava da açamazlar.
Peki bunlar günümüzde değişti mi? Asla! Kafalar aynı...Ve işin acı yanı, Türkiye’yi şimdi bunlar yönetiyor. Biz bu kafalara emanetiz!
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı davayı boşuna açmadı. Abdurrahman Yalçınkaya haksız mı?
Emin Çölaşan, Gazeteport.com - 20 Mart 2008
Elimde “Türkiye’nin Milli Bütünlüğü ve Güvenliği” isimli bir kitap var. O günlerde Refah Partisi milletvekili olan Bay Abdullah Gül, düzenlenen bir seminerde konuşma yapıyor. Öteki konuşmacılar gibi, onun da sözleri banttan çözülüp kitap haline getiriliyor. Şimdi devletin başına terfi ettirilen, MHP oyları ile Cumhurbaşkanı yapılıp Atatürk’ün makamına oturtulan bu şahsın söylediklerine bir bakalım...Bakalım da, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı tarafından açılan davada ismi geçen şahsın kafasının ardındakileri biraz olsun görelim. Beyefendi konuşuyor. Özetliyorum:
“Yüzyıllardır bu coğrafyada yaşayan insanlarımızın İslami değerlerle yoğurulduğu, İslami değerlerle kimliğini bulduğu apaçık bir gerçek. (Türklük gibi bir kavram kafasında yok!) Bugün Türkiye’de bir sistem bunalımı var. Kendi bünyesine uymayan, kendi değerlerine zıt ve zoraki uygulanmaya çalışılan ve halka zorla diretilen bir sistem. (Laik Türkiye Cumhuriyeti’ni kastediyor.) Bu sistemin bünyemize ne kadar zıt olduğunu görüyoruz. Halkına zıt, halkı ile barışık olmayan, ona düşman bir sistem içerisindeyiz.” (Cumhuriyet rejimi!)
İnciler döktürmeyi sürdürüyor:
“Hepinizin bildiği gibi cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devrimcilik, devletçilik ve laiklik olarak bunları özetleyebiliriz. Ama işin ilginç yanı şu ki, bu milletin halkı, bu millet bir araya gelip de biz devletçi olalım, biz laik olalım, biz millyetçi olalım diye böyle bir karar vermemişler. Bu ilkeler hep bu halka bir zorlatma şeklinde dayatılmış ve uzun süre öyle devam etmiş. Tam halka zıt bir yönetim. Türkiye’nin bir Irak’a, Libya’ya benzeyen çok yanları var. Neden? Aynı tek adam pozisyonu. (Atatürk’ü Saddam ve Kaddafi ile kıyaslamaya yelteniyor.) Bugün gidin, Irak’ta da, Libya’da da, Suriye’de de tek insanın resimleri vardır her yerde. Her yerde tek insanların heykelleri vardır.” (Fakat korkusundan Atatürk’ün adını ağzına alamıyor!)
Sonra milliyetçilik konusundaki engin görüşlerini açıklamaya başlıyor:
“Milliyetçilik öyle olmuş ki, Türkçülük şeklinde alınmış. Mesela bunları açık söylemek zorundayım, ‘Ne Mutlu Türküm diyene’ lafını tutup her yere yaza yaza Türkiye aslında ilkel bir hale dönmüştür. (Bu fikirleri taşıyan şahıs MHP desteği ile Çankaya’ya çıkarıldı.) Şimdi ne gariptir ki seyahat ederseniz Doğu ve Orta Anadolu’ya geldikçe ‘Önce Vatan’ yazdığını (görürsünüz), batıya gittikçe hiç rastlamazsınız bunlara. Yani bunlar zorla, halkın kendi inanç değerleriyle bütünleşmeyen bir dünya sistemini halka zorla kabul ettirmektir.” (Önce Vatan ilkesini bile reddetmekten sıkılmıyor. İşin matrak tarafı, bu şahıs şu andaki konumu nedeniyle Başkomutan! Allah selamet versin.)
Daha sonra din konusunda ahkam kesmeye başlıyor:
“Şu da bir gerçek ki, en birleştirici unsur din olmuştur. Ama Türkiye’de resmi ideoloji tarafından devamlı tehdit altına alınmış. (İnsaf, insaf, Allah’tan kork.) Türkiye’nin bütünlüğünü tehdit eden, en ziyade tahribatı vermiş olan sistemin ilkelerinden birisi de LAİKLİK ilkesidir, LAİKLİK olayıdır. Din ve din dediğimiz İslam, Türkiye’de potansiyel tehlike olarak görülmüştür. Maalesef Türkiye bunun örnekleriyle doludur. Zaten Türkiye’de en çok çiğnenen şey hukuk olmuştur. Bu din düşmanlığını esas alan ve hukuk tanımayan uygulama, İslam inancı ve ahlakı ile yoğurulmuş halkımızı da tabii dışlamıştır. Özellikle onu kendi hayatında yaşamak isteyen insanları devamlı dışlamış, devamlı bunlara karşı kapılar kapatılmıştır.” (Geçmişte Laiklik karşıtı olduğunu söyleyen şahıs, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı tarafından açılan davaya şimdi tepki gösterebiliyor!)
Sonra sözü sıkmabaşa getiriyor:
“Üniversitelerdeki bugünkü durum. Şimdi siz bunu hangi demokrasi ile, hangi hukuk nizamı ile, hangi insan hakları ile bağdaştırabilirsiniz? Sadece kılık kıyafetinden dolayı, sadece dini inançlarından dolayı üniversite kapılarından geri çevrilen, diplomaları verilmeyen bir sürü Türkiye’nin genç kızları.” (Anımsayın, karısını sıkmabaş fotoğrafla üniversiteye kaydettirmek istemiş, bu istem geri çevrilince karısına Türk devleti aleyhine AİHM’de dava açtırmış ve l00 bin dolar tazminat istemişti. Başkaları tarafından açılan türban davalarının kaybedilmesi üzerine davayı geri çekmek zorunda kalmışlardı. Bunlar böyledir.)
Cumhurbaşkanımız ve Başkomutanımız Abdullah Gül daha sonra irtica nedeniyle TSK’dan çıkarılan subaylardan dem vurmaya başlıyor:
“Dini inançlarından dolayı, dindar olan bir subaya da siz eğer kendi ordunuzda hayat hakkı vermiyorsanız, çeşitli dolaylı yollarla bunu açıkça söylemeden onu eğer safdışı ediyorsanız, sanki safra atar gibi, sanki ajan yakalamış gibi onları eğer ayıklıyorsanız, siz o zaman bu ülkenin bütünlüğünü, bu ülkenin devamını nasıl temin edersiniz.” (Türk Ordusunun başkomutanlık makamı şimdi bu kafaya emanet!)
Beyefendi konuşmasını kafasındaki “Osmanlılık” ve “İkinci Cumhuriyetçilik” kavramlarına övgü düzerek bitiriyor:
“Bu açıdan bu ikinci cumhuriyet, yeni Osmanlıcılık kavramlarının ve bu tartışmaların ortaya gelmesini ben çok sağlıklı olarak görüyorum ve geleceğe çok ümitle bakıyorum.”
VE TAYYİP!
Partisi hakkında Anayasa Mahkemesinde açılan davada ismi baş sırada yer alan, partisini laikliğe karşı bir odak haline getirdiği Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından vurgulanan Tayyip de, AKP öncesinde çok hızlı arkadaşlardan biri! Sözlerini yine belgeden, “İkinci Cumhuriyet Tartışmaları Röportajları” isimli kitaptan yayınlıyorum. Bu bir soru cevap. Kendisiyle söyleşi yapılıyor, sorular soruluyor ve yanıt veriyor. Özetliyorum. İlk sözleri Abdullah Gül’le aynı doğrultuda:
“Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihine çok kestirme bir biçimde kuşbakışı baktığımızda, rejimin yüz aklığı ile çıktığını söyleyemeyiz.”
Sonra bombayı aniden patlatıyor. Şimdi “Demokrasi” nutukları atan, özgürlüklerden dem vuran Tayyip’in şu sözlerini lütfen çok dikkatle okuyunuz...Çünkü gerçek niyeti burada yatıyor:
“Demokrasi bugüne kadar bazen bir amaç, bazen bir araç olarak görülmüştür. Bize göre demokrasi ancak bir araçtır. Hangi sisteme gitmek istiyorsanız, bu düzenlerin seçiminde bir araçtır. (Örneğin şeriat rejimine demokrasiyi araç olarak kullanarak gideceksiniz!) Eğer halk totaliter bir rejim istiyorsa buna SAYGI duymalıyız.” (Evet, aynen böyle diyor.)
Sonra sıra hukuk, Kemalizm ve dine geliyor:
“Hukuk halka sorulmadan bir yerlerden aktarılmış ve zorla halka dikte ettirilmiştir. Çağdaşlık anlayışı, ahlak anlayışı vesaire. Hatta Türkiye din konusunda kendisine din olarak Kemalizmi almış ve başka hiçbir dine hayat hakkı tanımayarak kitlelere zorla dikte etmiştir. (İnsaf, insaf, bunları söylerken Allah’tan kork, kuldan utan.) Bütün bunlardan sonra Türkiye’nin yarınında artık Kemalizme veya başkaca herhangi bir resmi ideolojiye yer yoktur. Kemalizmin kendini yeniden üretmesi söz konusu değildir.” (Gün geldi, Başbakan olup yetkileri ele geçirdi. Şimdi neler yaptığının, neyin peşinde koştuğunun kanıtlarını işte bu sözleri ile veriyor.)
Peki ama Tayyip nasıl bir devlet kavramının peşinde? Bu soruya da yanıt veriyor:
“İslamın devlet planı içinde düşünüyorum. Biz müslümanlar için din İslamdır. En üst belirleyici İslamın ilkeleridir. Her şey ona göre belirlenir.” (İşte gerçek Tayyip bu. Şimdi belli yerlere geldiği için bu kadar açık konuşamıyor...Ve hakkında dava açıldığında entel-liboş-dönek-şeriatçı korosu yaygarayı koparıyor.)
Konumuzun biraz dışında olacak ama, Tayyip bu söyleşide Hristiyan ülkelere acayip biçimde bindiriyor:
“Bizim açımızdan önemli bir başka konu da, ‘büyük abi’ ailesini oluşturan devletlerin tamamının Hristiyan olmalarıdır ve ısrarla Müslüman ülkelerde istikrarsızlık ve iktidarsızlık peşinde koşmalarıdır.” (Şimdi Tayyip, o zaman suçladığı Hristiyan ülkelerin, ABD ve AB’nin güdümüne girmiş, yasaları onların istediği doğrultuda değiştiriyor, yenilerini aynı istem doğrultusunda çıkarıyor, onlardan direktif almaktan sıkılmıyor. O halde hangi Tayyip? Geçmişte bu sözleri söyleyen mi, bugün bunları yapan mı? Bu çelişkisini anlatacak yüreğe sahip mi? Elbette değil.)
ŞİMDİ KONUŞSUNLAR BAKALIM!
Size geçmişte Abdullah Gül ve Tayyip’in sözlerinden örnekler verdim. Hem de belgelerden, kitaplardan. Bunlardan biri bugün Cumhurbaşkanı, öteki ise Başbakan. Türkiye’yi bu iki kafa yönetiyor. Ne yazık ki Türkiye Cumhuriyeti bunların eline geçti.
Yargıtay Başsavcısı bunların da isimlerinin başrolde olduğu bir iddianame hazırladı ve Anayasa Mahkemesinde dava açtı.
Şimdi bu şahıslardan beklenen üç ayrı seçenek var:
l- Açıklama yapar ve derler ki “Biz o zaman öyle düşünüyorduk, laiklik ilkesine, Atatürkçülüğe falan karşı çıkıyorduk, din devleti istiyorduk ama şimdi değiştik. Artık öyle düşünmüyoruz.” (Belki birileri inanır!)
2- Açıklama yapar ve derler ki “Evet, bugün de aynı şeyleri düşünüyoruz. O sözlerimizin arkasındayız. Ancak kaderin cilvesiyle sorumlu yerlere geldiğimiz için bu sözlerimizi artık o kadar açık söyleyemiyoruz. ” (İşte bunu yapamazlar!)
3- Suskun kalırlar...Çünkü bu konuda söyleyecek sözleri yoktur. Aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık hikayesidir...Ve suskun kalmaya elleri mahkumdur. Hesaplarını Yüce Divan önünde vereceklerdir.
Bir Cumhurbaşkanı düşünün, yakın geçmişte Osmanlılık kavramına, İkinci Cumhuriyet safsatasına bile övgü düzüyor. Atatürk’ü Saddam, Kaddafi gibi katil ve soytarılarla kıyaslıyor. Atatürk’ün ‘Ne Mutlu Türküm Diyene’ sözünü İLKELLİK olarak tanımlıyor, Cumhuriyet rejimi ve anayasanın vazgeçilmez ilkesi olan laikliğe karşı çıkıyor.
Bir Başbakan düşünün, ‘Bizim için demokrasi bir amaç değil, hangi sistemi istiyorsanız ona gitmek için bir araçtır’ diyebiliyor. Nereye, hangi rejime ulaşmak için araç! Bir Başbakan düşünün, ‘Halk totaliter rejim isterse ona saygı duymalıyız’ diyor ve şimdi demokrasi nutukları atıyor...Ve itiraf ediyor: ‘Ben (Türkiye’yi) İslamın devlet planı içinde düşünüyorum.’
Bunların kafa yapısını kendi sözleriyle belgeliyorum. İnkar edemezler. Zora girdiklerinde herhangi bir açıklama yapamazlar. Dava da açamazlar.
Peki bunlar günümüzde değişti mi? Asla! Kafalar aynı...Ve işin acı yanı, Türkiye’yi şimdi bunlar yönetiyor. Biz bu kafalara emanetiz!
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı davayı boşuna açmadı. Abdurrahman Yalçınkaya haksız mı?
Emin Çölaşan, Gazeteport.com - 20 Mart 2008
Çok yönlü bir rezalet
Türkiye’yi adına özellikle ve bilerek “Başörtüsü” dedikleri bez parçasıyla karıştırmayı başardılar! Bu olay yeni değil. Bu plan yıllardır yapılıyordu. Perşembenin gelişi çarşambadan belliydi. Kafalarında var olan kavramları hayata geçirmek için en uygun zamanı beklediler ve birkaç hafta önce düğmeye bastılar.
Sevgili Gazeteport okurları, bu sözlerimi size şimdi kanıtlayacağım. 21 Şubat 2003 tarihli Hürriyet gazetesinde yayınlanan, “AKP’nin YÖK Oyunu” başlıklı yazımı biraz özetleyerek sizlere sunuyorum. O günlerde yine Irak savaşı gündemde, tezkere Meclis’e gelmek üzere. Şöyle yazmışım:
“Dikkat ediniz, Türkiye tam bir savaş kargaşası içinde iken gündeme birdenbire YÖK getiriliyor. YÖK’ü budayacaklar, değiştirecekler ve üniversitelerde gericilik borusunu yeniden öttürmeye başlayacaklar. BUNU YAPMAK İÇİN ANAYASA VE YASALARI DEĞİŞTİRECEKLER.
Türkiye, Irak ve savaş gündemini yaşarken, ne sihirdir ne keramet el çabukluğu marifet yöntemiyle işi bitirecekler. (Taktik beş yıl sonra da aynı!)
Erkan Mumcu isimli Milli Eğitim Bakanı bu amaçla yapılan çalışmalara YÖK’ün katılmadığını söylüyor. YÖK niye katılsın?..Niye kendini oyuncak etsin? Bütün hikaye AKP iktidarı ile ters düşen YÖK’ü bitirmek. Günümüzün YÖK’ü üniversitelerde türbanı yasakladı, irticayı sokmadı, gerici kadrolaşmaya geçit vermedi.
Önceki yıllarda Mehmet Sağlam isimli bir YÖK Başkanı vardı. (2008 yılında AKP milletvekili.) Onun döneminde üniversiteler irtica yuvasına dönmüştü. Mısır, Afganistan, Suudi Arabistan, İran üniversitelerinde öğrencileri okutmak için ikili anlaşmalar yapılmıştı. YÖK bunları laik eğitim veren kurumlarla bir tutmuş, diplomalarını onamış, Türkiye’deki okullarda öğretmen olmalarına izin vermişti. Kemal Gürüz dönemiyle birlikte bu tavra son verildi. Üniforma olarak kullanılan türban olayına göz yumulmadı. Üniversitelerde irticai faaliyette bulunan öğretim üyeleri uzaklaştırıldı...
Anayasa ve yasalar ne acıdır ki AKP iktidarının oyuncağı oldu. Meclis’te gerekli kelle sayısını buldular, oyunlarını oynuyorlar.”
Bundan tam beş yıl önce çıkan yazımı aynen şöyle sürdürüyorum:
“Şimdi AKP’nin yeni YÖK oyunu ile Türkiye Cumhuriyeti’nin üniversite ve yüksek okulları yeniden gericiliğin eline verilecek, karanlık güçlere peşkeş çekilecek. İrtica takımı tam kadro geri dönecek. Türban serbest olacak. Yani amaç ortada...Üniversiteleri iç siyasetin ve din bezirganlarının eline teslim etmek...”
KALELER DÜŞÜRÜLÜYOR
2003 yılı şubat ayında yazdıklarım beş yıl sonra aynen gerçekleşti. Niçin beş yıl sonra?..Çünkü fırsat ellerine henüz geçti. Sezer’in yerine kendi adamları Çankaya’ya çıkarıldı ve Çankaya Noterliği görevine hızla başladı.
Dahası, bu olayla ilgili bütün kaleler tek tek düşürüldü. Anayasa Mahkemesi Başkanlığına Haşim Kılıç seçildi. Hem de oraya Sezer tarafından getirilen bazı Mahkeme üyeleri tarafından! Çankaya Noteri, YÖK Başkanlığına da kendi adamları olan Yusuf Ziya’yı oturttu. Kaleler tek tek ele geçirilince, Meclis çoğunluğu da ellerinin altında hazır olunca, beş yıl önce yazdıklarımızı hayata geçirme zamanının geldiğini gördüler ve işe giriştiler.
Yusuf Ziya isimli YÖK Başkanı önceki gün bir bildiri yayınladı. Şu cümlesine dikkat ediniz: “Cumhuriyet’in nitelikleri, özgürlükleri sınırlamak için gerekçe olamaz.” Bu kafalar yakın gelecekte belki de başka söylemlerle ortaya çıkacaktır: “Devrim Yasaları kaldırılsın. Laiklik ilkesi Anayasadan çıkarılsın. Tekke ve zaviyeler, medreseler açılsın. Sıkmabaşta olduğu gibi takke, sarık, cüppe de serbest bırakılsın. Halifelik makamını geri getirelim. Türkiye’nin bölünmesini istemek ve bu doğrultuda yayın yapmak da serbest olsun. İstanbul’u başkent yapalım. Bunları istemek Cumhuriyet’in ilkeleriyle ters düşse bile özgürlüktür ve sınırlanamaz.”
O KAZIK ÇIKMAZ
Bütün bunlara bir de AKP iktidarının stepnesi, koltuk değneği ve kurtarıcısı olmayı içine sindiren “Milliyetçi!’” MHP’yi ekleyin. MHP şimdi ağlaşıyor. AKP’den yediği kazığı içinden çıkarmaya çalışıyor ama çıkmaz. Biz onları defalarca uyardık. Bu işe girmelerinin yanlış olduğunu, yakışmadığını, eğer üniversitelerde sıkmabaş olayı serbest bırakılırsa, bunun meyvesini MHP’nin değil AKP’nin yiyeceğini bağıra bağıra söyledik. Dinlemediler, anlamak istemediler ve AKP’den yedikleri kazıkla baş başa kaldılar.
AKP şimdi açıkça vurguluyor: “Üniversitelerde sıkmabaş serbestliği için MHP ile birlikte yaptığımız Anayasa değişikliği yeterlidir. YÖK yasasında herhangi bir değişiklik yapmaya gerek yoktur.”
Hani YÖK Yasasında değişiklik yapılacaktı!..Hani adına “başörtüsü” dedikleri nesne ancak çenenin altından bağlanırsa serbest olacaktı!..Bunlar MHP’ye iktidar partisi tarafından yutturulan uyuşturucu ilacın reçetesinde yazıyordu! MHP ilacı yuttu, derin uykuya daldı, Anayasa değişikliğine oy verip kabul etti. Ama şimdi uyuşturucunun etkisi geçti! MHP gerçekleri görüp ayıldı. Fakat iş işten geçtikten sonra!
Bu konuda dandik-düzmece-göstermelik muhalefet yapan Doğan Grubu sıkmabaş olayını çoktan unuttu. İktidarla kayıkçı kavgası sona erdi. Önceden de yazdım, zaten başka türlüsü olamazdı. Yazılı ve görsel medyanın büyük çoğunluğunu elinde bulunduran kartelin iktidarla bir sürü işi var. Türban veya sıkmabaş uğruna niçin hükümeti karşısına alıp çıkarlarını çiğnesin, kendi ayağına kurşun sıksın! Değer mi!
CİNGÖZCE TAKTİK
Son olarak bir de bu Anayasa değişikliğinin Çankaya Noteri Bay Abdullah Gül tarafından ne zaman onaylandığına bakalım. Üç satırlık değişikliği tam 11 gün boyunca önünde tuttu mu? Tuttu. Türk ordusunun Irak harekatının ne zaman başlayacağını biliyor muydu? Biliyordu. Anayasa değişikliğini imzaladığı zaman Türkiye’nin gerileceğini biliyor muydu? Onu da biliyordu.
O halde ne yaptı? Konuyu gündemden düşürmek için cingözce bir taktik uyguladı. Ordumuzun Irak’a girme gününü bekledi. O gün geldi. Operasyonda şehitler veriyorduk. Cuma akşamı saat 19.00 haberleri televizyonlarda başlamıştı. Konu baştan sona Irak harekatı. Tam saat 19.10’da ekranlara bir “Son Dakika” haberi düştü: “Gül, Anayasa değişikliğini onayladı!” Zamanlaması ve medyaya verilişi sadece gün değil, dakika olarak bile muhteşemdi! Böylece onay işlemini özellikle harekatın ve şehitlerimizin arkasına sığınarak yaptı ki, kamuoyunda fazla gürültü çıkmasın. Çok ince hesap işi!
Evet, perşembenin gelişi çarşambadan belliymiş. Sıkmabaş konusunda olacakları aynen beş yıl önceki yazımda, yine Irak savaşı zamanında yazmışım. Şimdi bize elbirliği ile yaşattıkları şu curcunaya bakınız! Durup dururken ülkemizi birbirine düşürdüler. Üniversite kapılarında olaylar çıkıyor. Parti ve oy hesaplarının böylesine öne çıkarıldığı, şehitlerin bile ardına gizlendiği bu ülkede biz kime saygı duyacağız? Çankaya Noteri’ne mi, Tayyip’e mi, iktidarın işbirlikçisi Devlet Bahçeli ve partisine mi, YÖK’ün ve üniversitelerin başına atanan AKP’nin memuru Yusuf Ziya’ya mı? Kime, hangisine?
Emin Çölaşan, Gazeteport - 28 Şubat 2008
Sevgili Gazeteport okurları, bu sözlerimi size şimdi kanıtlayacağım. 21 Şubat 2003 tarihli Hürriyet gazetesinde yayınlanan, “AKP’nin YÖK Oyunu” başlıklı yazımı biraz özetleyerek sizlere sunuyorum. O günlerde yine Irak savaşı gündemde, tezkere Meclis’e gelmek üzere. Şöyle yazmışım:
“Dikkat ediniz, Türkiye tam bir savaş kargaşası içinde iken gündeme birdenbire YÖK getiriliyor. YÖK’ü budayacaklar, değiştirecekler ve üniversitelerde gericilik borusunu yeniden öttürmeye başlayacaklar. BUNU YAPMAK İÇİN ANAYASA VE YASALARI DEĞİŞTİRECEKLER.
Türkiye, Irak ve savaş gündemini yaşarken, ne sihirdir ne keramet el çabukluğu marifet yöntemiyle işi bitirecekler. (Taktik beş yıl sonra da aynı!)
Erkan Mumcu isimli Milli Eğitim Bakanı bu amaçla yapılan çalışmalara YÖK’ün katılmadığını söylüyor. YÖK niye katılsın?..Niye kendini oyuncak etsin? Bütün hikaye AKP iktidarı ile ters düşen YÖK’ü bitirmek. Günümüzün YÖK’ü üniversitelerde türbanı yasakladı, irticayı sokmadı, gerici kadrolaşmaya geçit vermedi.
Önceki yıllarda Mehmet Sağlam isimli bir YÖK Başkanı vardı. (2008 yılında AKP milletvekili.) Onun döneminde üniversiteler irtica yuvasına dönmüştü. Mısır, Afganistan, Suudi Arabistan, İran üniversitelerinde öğrencileri okutmak için ikili anlaşmalar yapılmıştı. YÖK bunları laik eğitim veren kurumlarla bir tutmuş, diplomalarını onamış, Türkiye’deki okullarda öğretmen olmalarına izin vermişti. Kemal Gürüz dönemiyle birlikte bu tavra son verildi. Üniforma olarak kullanılan türban olayına göz yumulmadı. Üniversitelerde irticai faaliyette bulunan öğretim üyeleri uzaklaştırıldı...
Anayasa ve yasalar ne acıdır ki AKP iktidarının oyuncağı oldu. Meclis’te gerekli kelle sayısını buldular, oyunlarını oynuyorlar.”
Bundan tam beş yıl önce çıkan yazımı aynen şöyle sürdürüyorum:
“Şimdi AKP’nin yeni YÖK oyunu ile Türkiye Cumhuriyeti’nin üniversite ve yüksek okulları yeniden gericiliğin eline verilecek, karanlık güçlere peşkeş çekilecek. İrtica takımı tam kadro geri dönecek. Türban serbest olacak. Yani amaç ortada...Üniversiteleri iç siyasetin ve din bezirganlarının eline teslim etmek...”
KALELER DÜŞÜRÜLÜYOR
2003 yılı şubat ayında yazdıklarım beş yıl sonra aynen gerçekleşti. Niçin beş yıl sonra?..Çünkü fırsat ellerine henüz geçti. Sezer’in yerine kendi adamları Çankaya’ya çıkarıldı ve Çankaya Noterliği görevine hızla başladı.
Dahası, bu olayla ilgili bütün kaleler tek tek düşürüldü. Anayasa Mahkemesi Başkanlığına Haşim Kılıç seçildi. Hem de oraya Sezer tarafından getirilen bazı Mahkeme üyeleri tarafından! Çankaya Noteri, YÖK Başkanlığına da kendi adamları olan Yusuf Ziya’yı oturttu. Kaleler tek tek ele geçirilince, Meclis çoğunluğu da ellerinin altında hazır olunca, beş yıl önce yazdıklarımızı hayata geçirme zamanının geldiğini gördüler ve işe giriştiler.
Yusuf Ziya isimli YÖK Başkanı önceki gün bir bildiri yayınladı. Şu cümlesine dikkat ediniz: “Cumhuriyet’in nitelikleri, özgürlükleri sınırlamak için gerekçe olamaz.” Bu kafalar yakın gelecekte belki de başka söylemlerle ortaya çıkacaktır: “Devrim Yasaları kaldırılsın. Laiklik ilkesi Anayasadan çıkarılsın. Tekke ve zaviyeler, medreseler açılsın. Sıkmabaşta olduğu gibi takke, sarık, cüppe de serbest bırakılsın. Halifelik makamını geri getirelim. Türkiye’nin bölünmesini istemek ve bu doğrultuda yayın yapmak da serbest olsun. İstanbul’u başkent yapalım. Bunları istemek Cumhuriyet’in ilkeleriyle ters düşse bile özgürlüktür ve sınırlanamaz.”
O KAZIK ÇIKMAZ
Bütün bunlara bir de AKP iktidarının stepnesi, koltuk değneği ve kurtarıcısı olmayı içine sindiren “Milliyetçi!’” MHP’yi ekleyin. MHP şimdi ağlaşıyor. AKP’den yediği kazığı içinden çıkarmaya çalışıyor ama çıkmaz. Biz onları defalarca uyardık. Bu işe girmelerinin yanlış olduğunu, yakışmadığını, eğer üniversitelerde sıkmabaş olayı serbest bırakılırsa, bunun meyvesini MHP’nin değil AKP’nin yiyeceğini bağıra bağıra söyledik. Dinlemediler, anlamak istemediler ve AKP’den yedikleri kazıkla baş başa kaldılar.
AKP şimdi açıkça vurguluyor: “Üniversitelerde sıkmabaş serbestliği için MHP ile birlikte yaptığımız Anayasa değişikliği yeterlidir. YÖK yasasında herhangi bir değişiklik yapmaya gerek yoktur.”
Hani YÖK Yasasında değişiklik yapılacaktı!..Hani adına “başörtüsü” dedikleri nesne ancak çenenin altından bağlanırsa serbest olacaktı!..Bunlar MHP’ye iktidar partisi tarafından yutturulan uyuşturucu ilacın reçetesinde yazıyordu! MHP ilacı yuttu, derin uykuya daldı, Anayasa değişikliğine oy verip kabul etti. Ama şimdi uyuşturucunun etkisi geçti! MHP gerçekleri görüp ayıldı. Fakat iş işten geçtikten sonra!
Bu konuda dandik-düzmece-göstermelik muhalefet yapan Doğan Grubu sıkmabaş olayını çoktan unuttu. İktidarla kayıkçı kavgası sona erdi. Önceden de yazdım, zaten başka türlüsü olamazdı. Yazılı ve görsel medyanın büyük çoğunluğunu elinde bulunduran kartelin iktidarla bir sürü işi var. Türban veya sıkmabaş uğruna niçin hükümeti karşısına alıp çıkarlarını çiğnesin, kendi ayağına kurşun sıksın! Değer mi!
CİNGÖZCE TAKTİK
Son olarak bir de bu Anayasa değişikliğinin Çankaya Noteri Bay Abdullah Gül tarafından ne zaman onaylandığına bakalım. Üç satırlık değişikliği tam 11 gün boyunca önünde tuttu mu? Tuttu. Türk ordusunun Irak harekatının ne zaman başlayacağını biliyor muydu? Biliyordu. Anayasa değişikliğini imzaladığı zaman Türkiye’nin gerileceğini biliyor muydu? Onu da biliyordu.
O halde ne yaptı? Konuyu gündemden düşürmek için cingözce bir taktik uyguladı. Ordumuzun Irak’a girme gününü bekledi. O gün geldi. Operasyonda şehitler veriyorduk. Cuma akşamı saat 19.00 haberleri televizyonlarda başlamıştı. Konu baştan sona Irak harekatı. Tam saat 19.10’da ekranlara bir “Son Dakika” haberi düştü: “Gül, Anayasa değişikliğini onayladı!” Zamanlaması ve medyaya verilişi sadece gün değil, dakika olarak bile muhteşemdi! Böylece onay işlemini özellikle harekatın ve şehitlerimizin arkasına sığınarak yaptı ki, kamuoyunda fazla gürültü çıkmasın. Çok ince hesap işi!
Evet, perşembenin gelişi çarşambadan belliymiş. Sıkmabaş konusunda olacakları aynen beş yıl önceki yazımda, yine Irak savaşı zamanında yazmışım. Şimdi bize elbirliği ile yaşattıkları şu curcunaya bakınız! Durup dururken ülkemizi birbirine düşürdüler. Üniversite kapılarında olaylar çıkıyor. Parti ve oy hesaplarının böylesine öne çıkarıldığı, şehitlerin bile ardına gizlendiği bu ülkede biz kime saygı duyacağız? Çankaya Noteri’ne mi, Tayyip’e mi, iktidarın işbirlikçisi Devlet Bahçeli ve partisine mi, YÖK’ün ve üniversitelerin başına atanan AKP’nin memuru Yusuf Ziya’ya mı? Kime, hangisine?
Emin Çölaşan, Gazeteport - 28 Şubat 2008
19 Mart 2008
Nalıncı Keseri
YARGITAY Cumhuriyet Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya, Anayasa Mahkemesi'nde kapatma davası açtı...
*
Bunu duyan Başbakan Erdoğan, hukuka büyük saygısı olduğu için, "Yargıya intikal eden konular üzerinde konuşmamız yanlış olur" dedi.
Meclis Başkanı Toptan da, devleti temsil eden, sorumlu bir siyasetçi olduğunu kanıtlayıp, "Türkiye bir hukuk devletidir, Anayasa Mahkemesi'nin en doğru kararı vereceğine inanıyorum, herkes hukuka güvensin, müsterih olsun" dedi.
Adalet Bakanı Mehmet Ali Şahin ise, her zamanki gibi mantıklı ve olgundu, "Adalet Bakanı olarak, yargıya intikal eden bir konu hakkında yorum yapmam uygun olmaz, ancak şunu söyleyebilirim ki, siyasilerin kendilerini, davranış biçimlerini çek etmelerinde fayda var" dedi.
Eski Adalet Bakanı ve şimdiki Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek ise, dayanamadı, vatandaşın duymak istediği en doğru cümleleri kullandı, "Hizmet için seçilenler, kavga çıkması, gerginlik olması için olaylara adeta çanak tutuyorlar, çok net iddia ediyorum, partinin kapatılmasını en çok siyasiler istiyor, yoksa bu kadar ahmakça politika güdülemezdi" dedi.
*
Ama ne zaman dediler bunları?
DTP için dava açıldığında!
*
Şimdi ne diyorlar?
"Garabet..."
"Yüz karası..."
"Halkı da kapatın bari!"
"Görülmemiş utanç..."
"Savcı yargılansın!"
"Savcı da ölümü tadacak!"
*
Zaten anlatmaya çalıştığımız bu...
Hukuk, bir gün herkese lazım!
Yılmaz Özdil - Hürriyet, 18 Mart 2008
*
Bunu duyan Başbakan Erdoğan, hukuka büyük saygısı olduğu için, "Yargıya intikal eden konular üzerinde konuşmamız yanlış olur" dedi.
Meclis Başkanı Toptan da, devleti temsil eden, sorumlu bir siyasetçi olduğunu kanıtlayıp, "Türkiye bir hukuk devletidir, Anayasa Mahkemesi'nin en doğru kararı vereceğine inanıyorum, herkes hukuka güvensin, müsterih olsun" dedi.
Adalet Bakanı Mehmet Ali Şahin ise, her zamanki gibi mantıklı ve olgundu, "Adalet Bakanı olarak, yargıya intikal eden bir konu hakkında yorum yapmam uygun olmaz, ancak şunu söyleyebilirim ki, siyasilerin kendilerini, davranış biçimlerini çek etmelerinde fayda var" dedi.
Eski Adalet Bakanı ve şimdiki Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek ise, dayanamadı, vatandaşın duymak istediği en doğru cümleleri kullandı, "Hizmet için seçilenler, kavga çıkması, gerginlik olması için olaylara adeta çanak tutuyorlar, çok net iddia ediyorum, partinin kapatılmasını en çok siyasiler istiyor, yoksa bu kadar ahmakça politika güdülemezdi" dedi.
*
Ama ne zaman dediler bunları?
DTP için dava açıldığında!
*
Şimdi ne diyorlar?
"Garabet..."
"Yüz karası..."
"Halkı da kapatın bari!"
"Görülmemiş utanç..."
"Savcı yargılansın!"
"Savcı da ölümü tadacak!"
*
Zaten anlatmaya çalıştığımız bu...
Hukuk, bir gün herkese lazım!
Yılmaz Özdil - Hürriyet, 18 Mart 2008
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
